María Leopoldina de Austria
 | Este artigo contén varias ligazóns externas e/ou bibliografía ao fin da páxina, mais poucas ou ningunha referencia no corpo do texto. Por favor, mellora o artigo introducindo notas ao pé, citando as fontes. Podes ver exemplos de como se fai nestes artigos. |
María Leopoldina de Habsburgo-Lorena ou de Austria (en portugués Carolina Josefa Leopoldina Fancisca Fernanda de Habsburgo-Lorena, en alemán Caroline Josepha Leopoldine Franziska Ferdinanda von Habsburg-Lothringen),[1][2][3][4] nada en Viena o 22 de xaneiro de 1797 e finada o 11 de decembro de 1826 en Río de Xaneiro, foi filla de Francisco I de Austria, emperador do Sacro Imperio Xermánico e despois de Austria, e da súa esposa María Teresa de Borbón-Dúas Sicilias.
Casou en 1817 con Pedro de Alcántara, futuro rei de Portugal (Pedro IV) e emperador do Brasil (Pedro I).
Foi arquiduquesa de Austra, primeira emperatriz consorte do Brasil (1822-1826), rexente do Brasil en setembro de 1821, raíña rexente de Portugal (10 de marzo de 1826 - 28 de maio de 1826) e, durante oito días, en 1826, raíña rexente de Portugal.
No Brasil pasou a asinar como María Leopoldina e Leopoldina.
Era moi querida polos brasileiros, que dolorosamente choraron a súa morte.
O seu apoio á causa da independencia do Brasil valeulle o sobrenome da Paladina da Independencia.
Orixes
[editar | editar a fonte]Leopoldina pertencía á Casa de Habsburgo, nobre familia e unha das máis antigas dinastías de Europa, que gobernou Austria desde 1282 até 1918.
Era filla do último emperador do Sacro Imperio Romano Xermánico Francisco II (1768-1835) que, desde 1804, se converteu en emperador de Austria (co nome de Francisco I), porque Napoleón lle exixiu a renuncia ao Sacro Imperio no ano en que foi coroado emperador dos franceses, e da súa segunda esposa e prima María Teresa das Dúas Sicilias, princesa do Reino das Dúas Sicilias, da Casa de Borbón, filla do rei Fernando I e da súa esposa María Teresa das Dúas Sicilias.
Francisco, seu pai, era viúvo de Isabel Luisa Guillermina de
Württemberg, que morreu sen fillos en 1790, e casou por terceira vez con María Luísa de Austria-Este, quen foi como unha nai para Leopoldina. María Luísa non tivo fillos e morreu en 1816.
O emperador contraeu matriomonio por cuarta vez con Carolina Augusta de Baviera, que morreu sen fillos en 1873.
Foi irmá do emperador Fernando I, do arquiduque Francisco Carlos de Austria e da emperatriz de Francia María Luisa e, polo tanto, tía dos emperadores Francisco Xosé I de Austria e Maximiliano I de México, e tía avoa de Carlos I de Austria.
Matrimonio
[editar | editar a fonte]Casou con Pedro de Alcántara de Braganza e Borbón, daquela príncipe da Beira, herdeiro do trono do Reino Unido de Portugal, Brasil e o Algarve. A cerimonia do matrimonio, por procuración, foi oficiada polo arcebispo de Viena o 13 de maio de 1817, na igrexa de Santo Agostiño de Viena.
Pedro estivo representado polo arquiduque Carlos Luis (1771-1847), irmán de Francisco I, gran líder militar, heroe da batalla de Aspern-Essling. A parella recibiu a bendición nupcial o 6 de novembro de 1817, na Capela Real de Río de Xaneiro.
A pesar do grande amor que Leopoldina profesaba ao seu marido, o seu matrimonio non foi feliz. Pedro tivo fillos ilexítimos coas súas varias amantes, como a señora Domitila de Castro Canto e Melo, marquesa de Santos.
Princesa rexente e emperatriz
[editar | editar a fonte]En 1820, unha revolución ocorrida no Porto exixiu a volta da familia real portuguesa á metrópole. O 25 de abril de 1821 unha frota de 11 barcos levaron de volta a Portugal ao rei Xoán VI, á súa esposa Carlota Xoaquina e ao resto da familia real, acompaños polos persoeiros da Corte, quedando no Brasil o seu fillo e herdeiro Pedro de Braganza e Borbón como príncipe rexente do reino do Brasil (que era unha parte do Reino Unido de Portugal, Brasil e o Algarve, coa axuda dun Consello de Rexencia.
A partir dese momento, as diferenzas entre os súbditos portugueses e brasileiros fixéronse evidentes, con manifestacións públicas que a miúdo terminaban en pelexas nas rúas. Na súa correspondencia Leopoldina revelaba a súa simpatía pola causa da independencia,[5][6] pero Pedro dubidaba do éxito que puidera ter adoptar unha decisión en contra do seu pai e en oposición á metrópole.
En Portugal gañou impulso entre os círculos políticos a posibilidade de retirar a condición de "reino" ao Brasil, reducíndoo á antiga situación de simple colonia gobernada directamente desde Lisboa. Ante tal proxecto, as presións das Cortes Portuguesas para forzar o regreso do príncipe herdeiro á metrópole intensificáronse. Por outro lado, en Río de Xaneiro, empezou a circular unha lista con miles de sinaturas pedindo a retención de Pedro no país cun ultimato: volver a Portugal impediría a independencia inmediata do Brasil. O príncipe Pedro, que se criara desde a súa nenez no Brasil, sentía escasa estima por Portugal e coidaba que a separación de ambos os territorios era inevitábel, idea que compartía co político brasileiro José Bonifácio, un dos seus principais partidarios.
Finalmente, en decembro de 1821 presentouse ao príncipe Pedro unha solicitude formal das Cortes Portuguesas requiríndolle que partira cara á metrópole no máis breve prazo. Enfrontado á decisión, o príncipe manifestou ao pobo brasileiro: «Como é para o ben de todos e a felicidade da nación, estou listo para dicirlle á xente que me quedo». Isto sucedía o 9 de xaneiro de 1822, data recordada asté hoxe como "O día do fico".
Pedro entregou o poder a Leopoldina o 13 de agosto de 1822, nomeándoa xefa do Consello Provisional do Estado e princesa rexente do Brasil, con capacidade xurídica necesaria para gobernar o país durante a súa ausencia, e trasladouse a pacificar a provincia de São Paulo, axitada polo movemento de independencia.
A princesa Leopoldina recibiu a noticia de que Portugal estaba preparando unha serie de sancións económicas e militares contra o Brasil. Había que tomar medidas drásticas con urxencia, e a princesa rexente sabía que non había tempo para esperar o regreso do príncipe Pedro. Leopoldina, asesorada por José Bonifácio e usando as súas atribucións como xefa do goberno interino, reuniuse co Consello de Estado na mañá do 2 de setembro de 1822 para asinar o decreto da Independencia, onde se declaraba ao Brasil "territorio separado" de Portugal.
Descendencia
[editar | editar a fonte]- María II de Portugal(1819-1853), raíña de Portugal. Casou en 1835 con Augusto de Beauharnais e, en segundas nupcias, en 1836 co Fernando de Saxonia-Coburgo-Gota.
- Miguel de Braganza, infante de Portugal, príncipe da Beira. (1820-1820).
- Xoán. (1821-1822).
- Xanuaria María de Braganza (1822-1901), que casou en 1844 con Luís de Borbón-Dúas Sicilias (1824-1897).
- Paula Mariana de Braganza (1823-1833).
- Francisca de Braganza (1824-1898), que casou en 1843 con Francisco de Orleáns (1818-1900), príncipe de Joinville.
- Pedro II (1825-1891), emperador do Brasil, que casou con Teresa das Dúas Sicilias.
| Predecesor: Pedro de Alcántara Príncipe Real do Reino do Brasil |
.svg) Rexente do Brasil setembro de 1821 |
Sucesor: Trina rexencia provisional: Marqués de Caravelas |
| Predecesor: Carlota Xoaquina de Borbón (título honorífico) |
.svg) |
Sucesor: Amelia de Beauharnais |
| Predecesor: Carlota Xoaquina de Borbón |
.svg) Raíña consorte de Portugal 1826 |
Sucesor: Fernando II Segundo esposo de María II |
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Casamento de d. Pedro"' Arquivado 08 de maio de 2014 en Wayback Machine. in Arquivo Nacional e a História Luso-Brasileira.
- ↑ Castro, Manuel António de (1819): D. Carolina Josefa Leopoldina, Princeza Real do Reino Unido de Portugal, Brazil, e Algarves.
- ↑ "Carolina Josefa Leopoldina, imperatriz Leopoldina". Arquivado dende o orixinal o 24 de setembro de 2015. Consultado o 08 de maio de 2014.
- ↑ Primeira imperatriz do Brasil - Maria Leopoldina
- ↑ Kann, Betina & Patricia Souza Lima (2006): Cartas de uma imperatriz. São Paulo: Editora Estação Liberdade.
- ↑ Lacombe, Américo Jacobina, tradutor (1997): Correspondência entre Maria Grahan e a Imperatriz Dona Leopoldina. Belo Horizonte: Editora Itatiaia.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Commons ten máis contidos multimedia sobre: María Leopoldina de Austria |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Kaizee, Glória (1997): Dona Leopoldina. Uma Habsburg no trono brasileiro. Río de Xaneiro: Editora Nova Fronteira.
- Kann, Betina & Patricia Souza Lima (2006): Cartas de uma imperatriz. São Paulo: Editora Estação Liberdade.
- Lacombe, Américo Jacobina, tradutor (1997): Correspondência entre Maria Grahan e a Imperatriz Dona Leopoldina. Belo Horizonte: Editora Itatiaia.
- Oberaker Jr, Carlos (1973): A Imperatriz Leopoldina. Sua Vida e Sua Época. Río de Xaneiro: Imprensa Nacional.
- Prantner, Johanna (1998): Imperatriz Leopoldina do Brasil Ptrópolis: Editora Vozes.
- Ramirez, Ezekiel Stanley (1968): As relações entre a Áustria e o Brasil - 1815-1889, Coleção Brasiliana, Volume 337, Companhia Editora Nacional, São Paulo. (Tradução e notas por Américo Jacobina Lacombe).
Outros artigos
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Casa Imperial do Brasil (en portugués) Consultada o 8 de maio de 2014.
| Precursores | .svg) | |
|---|---|---|
| Primeira xeración | ||
| Segunda xeración | ||
| Terceira xeración | ||
| Cuarta xeración | ||
Consortes en cursiva - * membro da Familia Real Portuguesa | ||
