Saltar ao contido

Maurice Prou

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaMaurice Prou

Maurice Prou en (1925) [1]
Biografía
Nacemento28 de decembro de 1861
Sens, Francia Editar o valor en Wikidata
Morte4 de outubro de 1930 (68 anos)
Néris-les-Bains, Allier.
Director École des chartes (pt) Traducir
1916 – 1930
← Paul Meyer (pt) Traducir – Clovis Brunel (pt) Traducir →
Presidente Q65972623 Traducir
Presidente Société de l'École des chartes (en) Traducir
Editar o valor en Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeFrancia Francesa.
EducaciónÉcole nationale des chartes.
Tese académicaLes Coutumes de Lorris et leur propagation aux XIIe et XIIIe siècles (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Q89547790Director de Revue numismatique.
Actividade
Campo de traballoHistoria do Dereito, paleografía, numismática, historia da arte.
Ocupaciónhistoriador do dereito, paleógrafo, numismático, historiador da arte Editar o valor en Wikidata
EmpregadorAcadémie des inscriptions et belles-lettres.
École française de Rome .
Académie royale des sciences, des lettres et des beaux-arts de Belgique.
Comité des travaux historiques et scientifiques.
Membro de
Société de l'histoire de France.
Société archéologique de Sens.
Société française de numismatique.
Société historique du VIe arrondissement de Paris.
Société nationale des antiquaires de France.
AlumnosFrançois Deshoulières (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Familia
CónxuxeLéontine Marie Marguerite Potier (1888). Editar o valor en Wikidata
Premios
(1898): Premio Baron-de-Courcel.
(1921): Oficial da Lexión de Honra.
Comendador da Orde de Leopoldo.
Descrito pola fonteBiblioteca dixital BEIC
Obálky knih, Editar o valor en Wikidata
BNE: XX1405511

Jean Maurice Prou,[2][3] nado en Sens, Yonne, o 28 de decembro de 1861 e finado en Néris-les-Bains, Allier, o 4 de outubro de 1930, foi un historiador do Dereito e das institucións, arquiveiro paleógrafo, diplomatista e numismático francés.[4]

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Maurice Prou naceu o 28 de decembro de 1861 en Sens, unha vila do departamento de Yonne, a uns 100 quilómetros ao sueste de París, fillo de Edmée Marie Alix Tambour e do notario Maurice Laurent Louis Prou.[2] Prou comezou en 1880 os seus estudos superiores na École des chartes, onde se graduou o 22 de xaneiro de 1884 cunha tese titulada Les Coutumes de Lorris et leur propagation aux XIIe et XIIIe siècles ("Os costumes de Lorris e a súa propagación nos séculos XII e XIII").[5][6]

Logo dunha estadía dun ano na Escola Francesa de Roma (1884-1885), durante o que traballou nos arquivos do papa Honorio IV, ingresou no Gabinete de Moedas, Medallas e Antigüidades da Biblioteca Nacional de Francia,[7] co apoio de Ernest Babelon.[2][8] Nesa institución compuxo os seus principais volumes de carácter numismático e filolóxico, entre os que cómpre salientar o Catalogue des monnaies mérovingiennes et carolingiennes de la Bibliothèque Nationale, publicado en dous volumes ene 1892 e 1896, no que estuda e cataloga máis de 4.000 moedas da colección desa institución.[5][9]

A erudición de Prou xa quedara de manifesto desde a publicación do seu Manuel de paléographie ("Manual de paleografía") en 1890,[10] destinado a completar o Manuel de diplomatique ("Manual de diplomática") do seu predecesor no Gabinete, e que acadou unha influencia extraordinaria. De ser un manual elemental nas súas dúas primeiras edicións, esta obra converteuse a partir da terceira nun completo tratado de síntese das investigacións, en particular as levadas a cabo pola escola paleográfica alemá.[11][12]

En 1899, Prou abandonou o Gabinete para exercer como profesor de Diplomática na École des chartes, despois do pasamento de Arthur Giry.[10] En 1916, a morte de Paul Viollet abriulle as portas para se ocupar interinamente dos cursos de Historia Institucional na École des Chartes, ata que se cubriu a cátedra en novembro de 1919.[13] Tamén en 1916 foi nomeado director da École des Chartes, en substitución do finado Paul Meyer,[14] cargo que ocupou ata o seu falecemento en 1930.[15][16]

Prou desempeñou un papel importante no renacemento da historia xurídica e institucional a finais do século XIX. Foi durante moito tempo membro do consello de dirección da Sociedade de Historia do Dereito e do consello de dirección da Revue historique de droit.[17]

O seu interese pola arqueoloxía levouno a formar parte do Comité de Traballos Históricos de Francia.[3] Os seus estudos neste terreo centráronse fundamentalmente na datación de monumentos merovinxios, carolinxios e do primeiro románico.[10]

O 11 de febreiro de 1910 foi elixido membro da Académie des inscriptions et belles-lettres, adscrito á cátedra do helenista Henri Weil, e esta institución encomendoulle a publicación das actas reais carolinxias e dos primeiros capetos.[14] Tamén foi presidente da Sociedade Arqueolóxica de Sens, seguindo os pasos do seu avó, Jean-Louis Prou. En 1919 foi elixido membro da Academia Real de Ciencias, Letras e Belas Artes de Bélxica.[18] Tamén foi membro, entre outras, da Sociedade Nacional de Anticuarios de Francia e da Sociedade Francesa de Numismática.[3] Nesta última formou parte en 1930 da tríade de directores do seu órgano de expresión, a Revue numismatique.[19]

Vida persoal

[editar | editar a fonte]

Maurice Prou contraeu matrimonio con Léontine Marie Marguerite Potier o 16 de abril de 1888 en París. Entre as testemuñas do matrimonio figuraba o seu amigo o numismático Anatole Chabouillet, daquela conservador xefe do Gabinete de Moedas e Medallas de París.[2]

Prou faleceu como consecuencia dunha doenza de varios meses o 4 de outubro de 1930 en Néris-les-Bains.[2][5][6][20]

Edición de Prou do texto latino de Hincmar de Reims De Ordine Palatii (1885).

Recoñecementos

[editar | editar a fonte]
  • En 1898, Prou foi o primeiro autor que recibiu o premio Baron-de-Courcel, da Academia Francesa, pola publicación do seu libro La Gaule mérovingienne o ano anterior.[2][21][22]
  • En 1908 foi nomeado Cabaleiro da Lexión de Honra.[2]
  • En 1921 acadou o grao de Oficial da Lexión de Honra.[2]
  • Tamén foi nomeado Comendador da Orde de Leopoldo (Bélxica).[2][23]

Escolma de publicacións

[editar | editar a fonte]

A maior parte do pensamento e do coñecemento histórico e numismático de Maurice Prou quedou plasmado nos seus moi numerosos artigos publicados en revistas científicas do seu tempo. Ademais, ao longo da súa traxectoria Prou publicou algúns traballos monográficos, entre eles os seguintes:[24][25][26]

Páxina do Manuel de paléographie latine et française (1890).

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ "Maurice Prou". 'Bibliothèque nationale de France'.'
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 2,8 "Prou, Maurice". Agorha.inha.fr
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 "Prou, Jean Maurice". Comité des travaux historiques et scientifiques (CTHS.fr).
  4. ↑ "Prou, Maurice". Enciclopedia Treccani (Treccani.it).
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Dussaud, R. (1930). Páxina 293.
  6. ↑ 6,0 6,1 "Maurice Prou". en Bibliothèque de l'École des chartes, 91 (1930). Páxina 381.
  7. ↑ Grand, R. (1930). Páxina 844.
  8. ↑ Hamelin, H. (2014).
  9. ↑ Véxase a sección "Escolma de publicacións".
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 Dussaud, R. (1930). Páxina 294.
  11. ↑ Véxase referencia en "Escolma de publicacións".
  12. ↑ Muzerelle, D. (1988). "Un siècle de paléographie latine en France". En Petrucci, A.; Pratesi, A. Un Secolo di paleografia e diplomatica (1887-1986), per il centenario dell’Istituto di paleografia dell’Università di Roma. Gela, Roma. Páxinas 131-158
  13. ↑ Grand, R. (1930). Páxina 846.
  14. ↑ 14,0 14,1 Dussaud, R. (1930). Páxina 295.
  15. ↑ Grand, R. (1930). Páxina 848.
  16. ↑ Grand, R. (1930). Páxina 846.
  17. ↑ Grand, R. (1930). Páxina 845.
  18. ↑ Pirenne, H. (1930). Páxina 1.255.
  19. ↑ "Directeurs et sécretaires de la Revue Numismatique 1836-1986". En Lafaurie, J. (1986). "La Revue Numismatique a 150 ans". En Revue Numismatique. Páxina 47.
  20. ↑ Cagnat, R. (1932). Páxina 416.
  21. ↑ "Prix du baron de Courcel". Académie française (Academie-franáise.fr).
  22. ↑ "Maurice PROU". Académie française (Academie-franáise.fr).
  23. ↑ Pirenne, H. (1930).
  24. ↑ "Online Books by Maurice Prou". The Online Books Page.
  25. ↑ "Bibliographie numismatique de M. Prou". En Revue numismatique. Tomo 34. Páxina 115.
  26. ↑ "Prou, Maurice 1861-1930". Openlibrary.org

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Maurice_Prou&oldid=6938000»