Mercè Pons
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | (ca) Mercè Pons i Veiga 4 de xuño de 1966 (58 anos)Arbúcies, España |
| Actividade | |
| Ocupación | actriz de teatro, actriz de cinema |
| Premios | |
| |
   | |
Mercè Pons i Veiga, nada en Arbúcies, Xirona, o 4 de xuño de 1966, é unha actriz catalá de orixe galega, de teatro, dobraxe, cine e televisión.[1]
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Estudou deseño gráfico e comezou a facer teatro afeccionado.[2]
En teatro, debutou en 1987 coa obra Tirant lo Blanc[3] e despois traballou durante moitos anos con Josep María Flotats[4] de quen a técnica e a minuciosidade sobre o escenario.[5] Participou en moitas outra obras como A Moon for the Unfortunate de Eugene O'Neill; Un marido ideal de Oscar Wilde, o Rei Lear de Shakespeare; Praza do Diamante de Mercè Rodoreda; A Gaivota de Antón Chéjov ou o Albergue da Gloria de Josep Maria de Sagarra, entre moitos outros.
Tamén alcanzou unha considerable fama grazas aos seus personaxes nas series de televisión catalás como Ventdelplà ou El cor de la ciutat, e nas españolas como Makinavaja ou Compañeros.
No cine, realizou varias películas con Ventura Pons como Amor idiota. E tamén participou en Iris de Rosa Vergès, La febre d'or de Gonzalo Herralde, ou Rateta, rateta de Francesc Bellmunt. Fixo outras aparicións no mundo da dobraxe, como o seu traballo en Animales heridos en 2006.[6]
Familia
[editar | editar a fonte]É bisneta de Francisco Porto Rey.
Recoñecementos
[editar | editar a fonte]Recibiu o Premio da crítica de Barcelona á mellor actriz revelación en 1989,[7] o Premio de cinematografía Ciutat de Barcelona en 1992,[7] o premio El Ojo Crítico á mellor actriz de cine en 1997[7][8] ou o Premio Butaca de teatro e cine de Cataluña á mellor actriz de cine.
Obra
[editar | editar a fonte]Cine
[editar | editar a fonte]| Ano | Filme | Personaxe | Director/a | Notas |
|---|---|---|---|---|
| 1989 | L'assassinat | J.Bosch | Curtametraxe | |
| Aquell 'rotllet' que es diu El Knack | Mariona | |||
| 1990 | Rateta, rateta | Montse | ||
| Lo que vio el jardinero | Óscar Aibar | Curtametraxe | ||
| 1991 | Nunca estás en casa | Blanca | Juan Carlos Bonete | |
| La suerte cambia | Héctor Carre | Curtametraxe | ||
| 1993 | La febre d'or | Raquel Llopis | Gonzalo Herralde | |
| 1993 | Bufons i reis | Anna | Lluis Zayas | |
| 1994 | Souvenir | Secretaria do consulado | Rosa Vergès | |
| 1994 | El beso perfecto | Paula | Miguel Milena | Curtametraxe |
| 1995 | La novia moderna | Carmen Fernández Villalba | Curtametraxe | |
| Uvas con queso | Carmen Fernández Villalba | Curtametraxe | ||
| Atolladero | Óscar Aibar | |||
| El perquè de tot plegat | Ventura Pons | |||
| El pasajero clandestino | Agusti Villaronga | |||
| Puede ser divertido | Azucena Rodriguez[9] | |||
| 1997 | Actrius | Ventura Pons[10] | ||
| 1998 | Caricies | Ventura Pons[10] | ||
| 2000 | Morir (Este cuerpo no es el mío) | Ventura Pons[10] | ||
| Km. 0 | Yolanda García Serrano e Juan Luis Iborra | |||
| 2002 | Valentin | Juan Luis Iborra | ||
| 2004 | Iris | Rosa Vergès | ||
| Amor idiota | Ventura Pons | |||
| 2005 | La Atlantida | Belen Macias | ||
| 2006 | Animales heridos | Ventura Pons | ||
| Para que nadie olvide tu nombre | Cesar Martínez Herrada | |||
| 2009 | Ens veiem demà | |||
| 2016 | El adios | Clara Roquet | Curtametraxe |
Televisión
[editar | editar a fonte]| Ano | Serie | Personaxe | Director/a |
|---|---|---|---|
| 1989 | Crònica negra | ||
| 1990 | Eurocop | ||
| Qui? | |||
| Las chicas de hoy en dia | |||
| 1991 | Allò que tal vegada s'esdevingue | ||
| 1992 | Jo sere el seu gendre | ||
| Quico | |||
| 1994 | Makinavaja | ||
| 1996 | Turno de oficio: Diez años despues | ||
| 1997 | Blasco Ibañez | Luis García Berlanga | |
| 1998-2001 | Compañeros | ||
| 2001 | Jet Lag | ||
| 2005 | Abuela de verano | ||
| 2007 | Ventdelplà | Eugènia Molist | |
| 2008 | Zoo | Lola Vicent | |
| El cor de la ciutat | Patrícia Guerau | ||
| 2017 | Se quien eres |
Teatro
[editar | editar a fonte]| Ano | Obra | Director/a |
|---|---|---|
| 1987 | Tirant lo Blanc | Pawel Rouba |
| 1987 | El marinero | Moises Maicas |
| 1988 | El Knack | Ricard Reguant |
| 1989 | Los ochenta son nuestros | Amparo Larrañaga |
| Amants i altres estranys | Xicu Massó | |
| El metge per força | Xicu Massó | |
| 1991 | L'Alfa Romeo i la Julieta | Moises Maicas |
| 1991 | L'hort dels cirerers | Konrad Zschiedrich |
| 1991 | Dinamita a la sang | Pere Puértolas |
| 1992 | El tartut | Konrad Zschiedrich |
| L'hostal de la glòria | Josep Montanyès | |
| A la glorieta | Simone Benmussa | |
| 1993 | Tot assajant Dom Juan | Josep Maria Flotats |
| 1994 | El mercat de les delicies | R. Duran |
| 1995 | Otelo | Mario Gas |
| Martes de Carnaval | Mario Gas | |
| 1997 | La serventa amorosa | Ariel García Valdés |
| La Gavina | Josep Maria Flotats[11] | |
| 1998 | No hay burlas con el amor | Dennis Raffter |
| 2002 | Los viejos no deben enamorarse | Manuel Guede |
| 2003 | Paris 1940 | Josep Maria Flotats |
| 2004 | Wit | Lluis Pasqual |
| La plaça del diamant | Joan Ollé | |
| 2016 | Panorama des del pont | Beatrice i Wit de Margaret Edson |
| 2016-2017 | Panorama desde el puente | Georges Lavaudant |
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "HEURA MARÇAL i FINA BIRULÉS" (PDF). ddd.uab.cat (en catalán). Consultado o 20 de xaneiro de 2022.
- ↑ "Merce Pons". adictosalcine.com (en castelán). Consultado o 29 de decembro de 2021.
- ↑ "Merce Pons". biografias.es (en castelán). Consultado o 29 de decembro de 2021.
- ↑ Ordóñez, Marcos (2 de novembro de 2002). "Un acto de coraje". elpais.com (en castelán). Consultado o 20 de xaneiro de 2022.
- ↑ Redacción (20 de febreiro de 2016). "“He visto actrices actuar ¡con su esposo de cuerpo presente!”". lavanguardia.com (en castelán). Consultado o 20 de xaneiro de 2022.
- ↑ "Animales heridos". imdb.com. Consultado o 20 de xaneiro de 2022.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 "Mercè Pons". lahiguera.net (en castelán). Consultado o 20 de xaneiro de 2022.
- ↑ "Directivos de RNE destacan su dedicación a la cultura". elpais.com (en castelán). 11 de xullo de 1998. Consultado o 20 de xaneiro de 2022.
- ↑ García, Rocío (17 de agosto de 1995). "Azucena Rodríguez sigue a dos mujeres en busca de un príncipe azul". elpais.com (en s). Consultado o 20 de xaneiro de 2022.
- ↑ 10,0 10,1 10,2 Cendros, Teresa (23 de xuño de 1999). "Ventura Pons adapta para el cine "Morir", una de las obras teatrales más complejas de Sergi Belbel". elpais.com (en castelán). Consultado o 20 de xaneiro de 2022.
- ↑ Sagarra, Joan de (16 de outubro de 1997). "Ni fu ni fa". elpais.com (en castelán). Consultado o 20 de xaneiro de 2022.
