Metacomunidade

Unha metacomunidade ecolóxica é o conxunto de comunidades que están ligadas pola dispersión de múltiples especies e que pontencialmente poden interactuar entre si. O termo deriva do campo da ecoloxía de comunidades, que principalmente se ocupa de estudar os patróns de distribución das especies, a súa abundancia e as interaccións entre estas.

Hai catro marcos teóricos, ou modelos unificantes, que detallan procesos mecanísticos específicos prácticos para a predición de patróns de comunidades. Eses catro son os marcos da dinámica por parcelas, a ordenación de especies, a dinámica fonte-sumidoiro (ou efecto de masas) e o modelo neutral. O modelo de dinámica de parcelas describe a composición de especies en múltiples sitios, parcelas idénticas, como as illas, e enfatiza a capacidade de balance da colonización-competición. O modelo de ordenación de especies describe a variación en abundancia e composición dentro da metacomunidade que é por mor da respostas únicas dunha especie á heteroxeneidade ambiental, como que certa condición local poida favorecer a certas especies e non a outras. Este modelo representa as teorías clásicas da era centrada en nichos de G. Evelyn Hutchinson e Robert MacArthur. Os modelos de fontesumidoiro describen o marco no que a dispersión e a heteroxeneidade ambiental interactúan para determinar a abundancia e a composición rexional. Este marco é un derivado do termo ecolóxico de metapoboacións que describe a dinámica de fonte sumidoiro a niveis de poboacións. Finalmente, a perspectiva neutral describe un marco onde a abundancia de especies é esencialmente equivalente na súa competitividade e capacidade de dispersión, e a composición local e rexional e abundancia están determinados principalmente polos procesos demográficos estocásticos e a limitación de dispersión. O modelo neutral popularizouno recentemente Stephen P. Hubbell co traballo da teoría neutral unificada da biodiversidade e a bioxeografía.