Movemento Social Italiano-Dereita Nacional
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde agosto de 2017.) |
| Movemento Social Italiano-Dereita Nacional | |
|---|---|
 | |
 | |
| Acrónimo | MSI e MSI-DN |
| Tipo | partido político |
| Ideoloxía | Nacionalismo italiano, neofascismo, conservadorismo social e Corporativismo |
| Data de fundación | 26 de decembro de 1946 |
| Data de disolución | 27 de xaneiro de 1995 |
| Presidente/a | Gianfranco Fini (-)  g.svg|10px|baseline|Editar o valor en Wikidata|link=https://www.wikidata.org/wiki/Q1126102?uselang=gl#P488]]
|
| Nº de membros | 202.715 (1993) |
| Sede | Roma |
| País | Italia |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
O Movemento Social Italiano, denominado desde 1972 Movemento Social Italiano-Dereita Nacional (Movimento Sociale Italiano-Destra Nazionale) foi un partido político italiano neofascista fundado o 26 de decembro de 1946 por antigos dirixentes da República Social Italiana e do movemento fascista italiano, o prohibir o goberno provisorio o Partido Nacional Fascista. O seu primeiro dirixente foi Giorgio Almirante. Mantiña o programa socializante, anticapitalista e antiburgués elaborado no I Congreso do Partido Fascista Republicano en novembro de 1943 coñecido como a Carta de Verona, nun primeiro momento negouse a recoñecer a lexitimidade da nova república, manténdose leal ao fascismo da República de Saló, e xogando un papel destacado no movemento nacionalista paneuropeo impulsando o Movemento Social Europeo, a Nova Orde Europea e o Partido Nacional de Europa. Moitos membros e simpatizantes do MSI estiveron envolvidos na estratexia de tensión durante os coñecidos como anos de chumbo.
Tradicionalmente coexistían no seu interior catro tendencias principais, a centrista de Arturo Michelini, a tradicionalista, a nacional de Giorgio Almirante e Pino Rauti e a conservadora de Ezio Gray.
Nas primeiras eleccións ás que se presentou, en 1948 sacou o 525.000 votos, o 2% dos votos na Cámara dos Deputados e o 0,8% no Senado pero coa desaparición da lista de Uomo Qualunque o MSI aumentou a súa militancia, en especial no sur onde contaba co apoio dos grandes propietarios de terras en resposta ás protestas e ocupacións de terras dos campesiños apoiados polo PCI.
En 1950 fundouse na súa órbita un sindicato, o CISNAL, dirixido por un deputado do MSI, Giovanni Roberti. Nas eleccións de 1953 sacou o 5,8% dos votos, pasou a ser secretario do MSI Arturo Michelini, o partido aceptou a OTAN, apoiou os gobernos da DCI.
En 1970 o MSI abandonou o saúdo fascista e a camisa negra, aceptou o sistema democrático en Italia e en 1972 formou unha alianza co Partido Democrático Italiano de Unidade Monárquica adoptando o novo nome de MSI-DN e obtivo nas eleccións de 1972 os mellores resultados electorais da súa historia, o 8,7% dos votos, o que lle valeu 56 deputados e 26 senadores.
Disolveuse en xaneiro de 1995 dirixido por Gianfranco Fini para dar paso á Alianza Nacional de corte neoliberal e que aceptaba o réxime democrático, o que supuxo a saída dos elementos que regardaban a tradición fascista para fundar Fiamma Tricolore.
