Museos de Mequinensa
| Museos de Mequinensa | |
|---|---|
 Antigo Grupo Escolar María Quintana e actual Museos de Mequinensa | |
| Cidade | Mequinensa |
| Tipo | museo mineiro, histórico e arqueolóxico |
| Construción | 1927 |
| Inauguración | 2010 |
| Na rede | |
| http://www.museosdemequinenza.com/ | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Os Museos de Mequinensa son tres espazos museísticos que se atopan en Mequinensa (Zaragoza), inaugurados en 2010. Están formados polo Museo da Mina (un dos poucos museos mineiros situado no interior dunha galería orixinal restaurada, con máis de mil metros de percorrido interior no que se pode ver o carbón que se extraía), o Museo da Historia de Mequinensa e o Museo do Pasado Prehistórico. Ten como obxectivo difundir o patrimonio mineiro e histórico da localidade, en especial do Pobo Vello de Mequinensa, derrubado e desaparecido baixo as augas do río Ebro tras a construción do encoro de Riba-roja.
Atópanse no Grupo Escolar María Quintana, construído en 1927, que anteriormente albergou as escolas da antiga poboación.[1]
Ámbitos dos museos
[editar | editar a fonte]
- Museo da Mina: ofrece un percorrido por unha galería mineira real escavada na que pode coñecerse o traballo dos mineiros na conca carbonífera de Mequinensa durante os últimos 150 anos. Conta cunha gran e variada colección de maquinaria orixinal procedente de diversas explotacións mineiras da zona.
- Museo da Historia de Mequinensa: propón unha viaxe a través da historia da localidade e a súa vinculación cos seus tres ríos (o Ebro, o Segre e o Cinca), así como resalta a importancia estratéxica da localidade e do seu castelo. Conta cunha parte dedicada ao abandono e traslado do Pobo Vello á nova Mequinensa trala construción do encoro de Riba-roja, e cun espazo dedicado ao patrimonio literario, fotográfico e pictórico do escritor mequinensán Jesús Moncada.
- Museo do Pasado Prehistórico: é un espazo-taller que conta con múltiples recreacións de xacementos arqueolóxicos atopados en Mequinensa, así como diferentes exemplos de arte rupestre do arco mediterráneo da Península Ibérica atopados no termo municipal.
Construción da escola
[editar | editar a fonte]O edificio foi construído en 1927 polo pulo de diversas personalidades como a mestra María Quintana, nada en Mequinensa e que chegou a ser inspectora de Primeiro Ensino en Madrid, o mestre Máximo Cajal, e o xornalista Mariano de Cavia, e sufragouse parcialmente mediante unha subscrición popular dos habitantes da localidade.[2]
O proxecto foi redactado por Jorge Galegos en outubro de 1923, aínda que certas fontes bibliográficas atribúen este proxecto directamente ao arquitecto xefe da Unidade Técnica, Antonio Flórez. De feito foron ambos quen acudiron no día da súa inauguración para recibilo e entregalo ao Concello de Mequinensa.
A dirección das obras correu a cargo do arquitecto escolar provincial Regino Borobio, sendo inaugurado con grandes celebracións o 4 de abril de 1927 e recibido definitivamente en outubro de 1928. O grupo escolar recibiu o nome de María Quintana, a quen se dedicou un busto en bronce realizado por José Bueno. É practicamente o único edificio do pobo antigo de Mequinensa que sobreviviu á derruba da poboación como consecuencia da construción do encoro de Riba-roja.
Arquitectura
[editar | editar a fonte]O edificio que alberga o Museo da Historia de Mequinensa ten planta en forma de E, cun corpo central alongado que se prolonga na fachada dianteira por dous avances laterais e outro central máis sobresaínte. Orixinalmente tiña dúas entradas nos flancos, separando a zona escolar dos nenos na planta baixa e a das nenas na primeira planta. Na parte posterior, construíuse outro pequeno edificio que acolleu a cantina escolar e o parvulario. O edificio é de perpiaños, con cuberta a catro augas de tella árabe e beirado de madeira resaltado, ao estilo dos palacios renacentistas aragoneses. As súas ventás son ortogonales, á parte de varios no piso superior que están rematados cun arco rebaixado. Polo seu aspecto exterior, entra en contacto coas correntes rexionalistas da arquitectura do primeiro terzo do século XX.[3]
Recoñecementos
[editar | editar a fonte]En 2017, os Museos de Mequinensa recibiron o Premi Josep Galán, outorgado polo Institut d'Estudis do Baix Cinca (IEBC) por «unhas magníficas instalacións que manteñen viva a memoria de Mequinensa e polo tanto do Baixo Cinca». A gala de entrega do premio celebrouse no Espazo Moncada do Museo da Historia de Mequinensa.[4]
Desde 2017 forman parte da Rede Ibérica de Espazos Xeomineiros, da asociación de patrimonio literario Espazos Escritos e, desde 2020, da Rede Mundial de Museos da Auga da UNESCO.[5]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Ayuntamiento de Mequinenza. Museos.".
- ↑ "María Quintana. Ayuntamiento de Mequinenza". Arquivado dende o orixinal o 02/01/2019. Consultado o 1/1/2019.
- ↑ "Escuela - Mequinenza". Consultado o 1-1-2019.
- ↑ "Museos de Mequinenza recibe el XXI Premi Josep Galán que otorga el Institut d’Estudis del Baix Cinca". 3 de decembro de 2017. Consultado o 13 de novembro de 2019.
- ↑ "Museos de Mequinenza se adhiere a la Red Mundial de Museos del Agua de la UNESCO" (en castelán). 4-5-2020. Consultado o 10-6-2020.