Nikolai Gogol

Nikolai Gogol

Nome orixinal	(uk) Микола Васильович Гоголь-Яновський гербу Яструбець
Biografía
Nacemento	(uk) Микола Васильович Яновський 31 de marzo de 1809 Velyki Sorochyntsi, Ucraína (en)
Morte	4 de marzo de 1852 Moscova, Rusia
Lugar de sepultura	cemiterio Novodevichii (1931–) 55°43′28″N 37°33′18″L Mosteiro de Danilov (pt) (–1931)
Relixión	Cristianismo ortodoxo
Educación	Imperial St. Petersburg University (en)
Actividade
Campo de traballo	Prosa, belas letras e crítica literaria
Ocupación	dramaturgo, poeta, prosista, xornalista de opinión, mestre, historiador, crítico literario, escritor
Período de actividade	1827 - 1852
Empregador	Imperial St. Petersburg University (en)
Xénero artístico	Drama e Prosa
Profesores	Nikolay Belousov (en)
Influencias	Ekaterina Mikhailovna Khomyakova (pt) , Thomas De Quincey, Aleksandr Pushkin e Ernst Theodor Amadeus Hoffmann
Pseudónimo literario	В. Алов Г. Янов N. N. ОООО П. Глечик Н. Г. ***
Obra
Obras destacables (1833) Marriage (en) (1835) Almas Mortas (pt) (1835) O Inspector Geral (pt) (1835) Taras Bulba
Familia
Cónxuxe	sen valor
Pais	Vasyl Panasovych Gogol-Yanovsky   e Mariia Hohol
Sinatura
Descrito pola fonte	Encyclopædia Britannica Enciclopedia Xudía de Brockhaus e Efron Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron

Nikolai Vasilevich Gógol (en ruso: Николай Васильевич Гоголь), nado en Sorochyntsi (Ucraína) o 31 de marzo de 1809 e morto en Moscova o 4 de marzo de 1852, foi un escritor en lingua rusa.

Traxectoria

Naceu nunca familia pertencente a baixa nobreza campesiña rutena na gobernación de Poltava (hoxe Ucraína). Despois de realizar uns estudos pouco brillantes, atopou emprego nun ministerio e, en 1820, marchou a vivir a San Petersburgo, onde traballou como funcionario público. Aló profesou a amizade con Puschkin, dándose a coñecer entre os círculos literarios locais. Viviu en San Petersburgo gran parte da súa vida.

O seu afastamento de Ucraína e a nostalxia inspiráronlle as Вечера на хуторе близ Диканьки (Vechera na khutore bliz Dikan'ki; en galego, Seráns nun casarío preto de Dikanka), (1831-1832), e a súa experiencia laboral inspiroulle a obra Шинель (Shinel, O capote) (1843), cuxo heroe, Akaki Akakiévitch, se converteu no arquetipo do pequeno funcionario ruso. Foi profesor de historia na Universidade de San Petesburgo de 1831 a 1835. Durante este período publicou numerosas noticias, coas coleccións Арабески (en galego, Arabescos) e Mirgorod. En 1836 publicou con grande éxito a súa obra teatral Ревизор (O Inspector), aplaudida polos liberais e atacada polos reaccionarios.

Ilustración de Alexander Аgin para a obra As Almas Mortas (1846—1847).

Gógol séntese incomprendido tanto por aqueles que o apoian como polos que o critican. Desconcertado, comeza unha viaxe a través de Europa. Entre 1836 e 1848 viviu principalmente en Roma, viaxando por Alemaña, Suíza, Francia e a propia Italia. Alí comezou, partindo dunha idea do seu amigo Puschkin, a escribir unha novela que é considerada coma o seu mellor traballo e unha das maiores novelas da literatura universal, As almas mortas. Tratou de publicala en 1841 pero o comité moscovita de censura prohibiullo. O libro non aparecerá ata 1842, despois da intervención dos seus amigos e de varias revisións. Máis alá da estafa proxectada polo heroe, bastante rara -as almas son un termo administrativo que designa aos servos, e a posesión de almas mortas pode ser interesante para obter un préstamo garantido sobre elas- esta novela é unha descrición sen concesión da Rusia profunda, unha sátira ás veces desapiadada, pero onde a mirada de fondo, de xeito permanente, é o amor profundo de Gógol a Rusia.

1ª ed, d' O Inspector.

De inestable personalidade, vítima de profundas e longas crises depresivas, continúa o seu devagar por Europa e empeora o seu estado de saúde. Nesta época acrecentouse o seu interese polo misticismo o que o leva a viaxar a Terra Santa.

Ao seu regreso a Moscova escribe a segunda parte d' As almas mortas e cae baixo a influencia dun sacerdote fanático, o cal o convence de que as súas obras narrativas eran pecaminosas. A raíz disto, en febreiro de 1852, destrúe gran cantidade dos seus manuscritos inéditos, entre eles a segunda parte d' As almas mortas.

Ilustración d' As almas mortas.

Morreu o 4 de marzo de 1852, en Moscova. Foi enterrado no cemiterio de Novodevitchi.

Na súa época foi considerado por uns como escritor romántico e por outros precursor do realismo; liberal para uns, reaccionario para os outros; na actualidade é considerado o primeiro (cronoloxicamente) gran prosista e novelista ruso.

Obra literaria

• Вечера на хуторе близ Диканьки (Vechera na khutore bliz Dikan'ki; en galego, Seráns nun casarío preto de Dikanka), conxunto de relatos curtos sobre a vida na Ucraína rural, foi un libro recibido con moito entusiasmo. Inclúe relatos como Ночь перед Рождеством (Noiteboa), Майская ночь, или Утопленница (Noite de Maio, ou A afogada) e Заколдованное место (O lugar ameigado).
• Невский Проспект (A Perspectiva Nevski).
• Записки сумасшедшего (Diario dun tolo).
• Сорочинская ярмарка (Sorochinskaya yarmarka, A feira de Sorochinetz).
• Нос, 'Nos' (O Nariz). Pequena xoia literaria do xénero fantástico, onde o apéndice do protagonista decide independizarse del e usurparlle a súa personalidade.
• Миргород (Mirgorod) (1835). Inclúe o relato Тара́с Бу́льба (Tarás Bulba), ampliado e convertido en novela máis tarde.
• Ревизор (O Inspector) (1836). Divertida sátira acerca da codiza e estupidez dos burócratas. Escrita en forma de comedia de erros e considerada por moitos como unha das obras máis significativas do teatro ruso. Nela, os burócratas locais dunha aldea confunden o viaxeiro cun inspector gobernamental que esperaban e ofrécenlle todo tipo de agasallos e coidados para que pase por alto tódalas irregularidades que están a cometer.
• As almas mortas (Мёртвые души). O conselleiro colexial Pável Ivanovich Chichikov, un aventureiro ambicioso, astuto e falto de escrúpulos, vai dun lugar a outro comprando, roubando e estafando para conseguir os títulos de propiedade dos serventes que aparecen nos censos anteriores pero que xa están mortos, polo que se lles chamaba 'almas mortas'. Con estas 'propiedades' como aval, planea conseguir un crédito para comprar unha propiedade con 'almas vivas'. Ao redor destas viaxes o autor fai profundas reflexións sobre a degradante e abafante influencia da servidume, tanto para o servo como para o amo na Rusia rural da súa época.
  A obra traduciuna ao galego Lourenzo Maroño e publicouna editorial Galaxia en 2023.
• Шинель (Shinel, O capote). Relato curto acerca dun ocupado funcionario, vítima da inxustiza social.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Vidas Contadas en RNE (en castelán).

Outros artigos

• Literatura rusa