Palacio da Moncloa

Palacio da Moncloa
Xornalistas agardando ás portas do Palacio da Moncloa nunha recepción de Rodríguez Zapatero no Nadal de 2006
Tipo	palacio
Parte de	Moncloa complex (en)
Localización
40°26′37″N 3°44′13″O
Estado	España
Comunidade autónoma	Comunidade de Madrid
Concello	Madrid
Enderezo	Avda. Puerta de Hierro, s/n 28071
Datas
Fundación	1955
Inauguración	1955
Dimensións
Superficie	58.293,81 m²
Persoas e organizacións
Propietario/a	Goberno e política de España
Arquitecto/a	Diego Méndez (pt)
Operador/a	Presidente do Goberno de España
Patrimonio cultural
Ben de Interese Cultural
Identificador	RI-51-0000326-00000
Contacto
Redes
[ Wikidata ]

O Palacio da Moncloa é un edificio situado ao noroeste da cidade de Madrid, no distrito de Moncloa-Aravaca. Desde 1977 é a sede central da Presidencia do Goberno de España e a residencia oficial do Presidente do Goberno e a súa familia.

Atópase cercado por todo un complexo gobernamental que inclúe, en torno ó Pazo orixinal e ós seus xardíns, edificios varios de máis recente construción, fundamentalmente a Vicepresidencia Primeira do Goberno e Ministerio da Presidencia, e as oficinas da Portavocía do Goberno, incluídas a Sala de Prensa e demais dependencias principais. Todos os edificios do complexo presidencial están comunicados entre si a través do búnker subterráneo que se construíu baixo o mandato de Felipe González como prevención de seguridade para o Goberno. Dentro do complexo, o Pazo e os seus xardíns están cercados e illados externamente do resto, a excepción do pequeno pavillón construído para albergar o Consello de Ministros e algúns despachos e salóns funcionais, e que se acha no recinto mesmo do Pazo.

O Pazo encóntrase, pois, situado no conxunto gobernamental denominado Complexo da Moncloa que está situado na Avenida Puerta de Hierro.

Historia

Foi construído en 1642 e pertenceu ó Vicerrei do Perú Don Melchor Antonio Portocarrero y Lasso de la Vega, 3º Conde de Monclova, de cuxo nome deriva o actual do pazo, que foi case destruído por completo durante a Guerra Civil española.

Anteriormente, a sede da Presidencia do Goberno localizábase no centro de Madrid, no Paseo da Castellana nº 3, desde onde a trasladou en 1976 o primeiro Presidente do Goberno da democracia moderna, Adolfo Suárez, fundamentalmente, e dada a súa reservada localización, por motivos de seguridade.

Vivenda presidencial

Sala do Consello de Ministros, no Pavillón de Consellos.

• Adolfo Suárez , o seu primeiro inquilino da democracia española, mandou construír unha pista de tenis, arranxar a piscina e encher a residencia de teléfonos.
• Leopoldo Calvo-Sotelo Bustelo, ademais de eliminar todos os aparellos telefónicos e buscar un lugar preferente para o seu piano, habilitou a terceira planta con novas habitacións para os seus fillos, e quitou todos os cinciros que había na residencia.
• Felipe González e Carmen Romero apenas tocaron a casa. Felipe González dicía que era coma un pazo de nata montada con toques de purpurina. Construíu a uns pasos da residencia un pequeno pavillón funcional onde se celebran os Consellos de Ministros todos os venres, así coma reunións informais de traballo ou encontros oficiais, e onde traballan a diario o Presidente e o seu equipo máis directo, nun contorno decorativo máis moderno e práctico, adornado con numerosos cadros de Miró e algunhas outras obras de arte moderna. Deste modo, González prescindiu de feito das dependencias funcionais da Presidencia no Pazo, que quedou reducido á función cotiá de residencia presidencial. Deste xeito, o antigo salón do Consello de Ministos recuperou a súa función de comedor principal, e se crearon novas estancias, coma o Salón de Columnas, localizado no patio principal do Pazo, que se cubriu para tal efecto. Adaptada a vivenda, González dedicouse con especial coidado ó xardín. Á parte da súa coñecida afección ós bonsáis e ás pedras talladas de Estremadura, cultivou unha pequena horta e, máis amplamente, implantou e cultivou belas especies vexetais que viñeron a complementar o conxunto dos xardíns do Pazo, coñecidos xa pola súa discreta elegancia.
• José María Aznar, unha vez instalado, reformou e actualizou o uso residencial da segunda planta do Pazo, e mandou construír unha pista de padel e pintar todas as habitacións. Habilitou no terceiro andar unha sala de xogos para os seus fillos. Ana Botella sentenciou: "É inhabitable para unha familia normal".^{[Cómpre referencia]}
• José Luis Rodríguez Zapatero. A reforma máis radical veu de mans de Sonsoles Espinosa, muller do Presidente do Goberno, quen, pouco conforme co aspecto das estancias, recorreu a coñecidos decoradores que lle recomendaron substituír por completo o mobiliario por modernos e mobles de deseño actual. O resultado foi un ambiente ecléctico no que se conxugan as estancias orixinais dun contorno palaciano e institucional, cunha decoración moi moderna e escollida, en tons grises e brancos e, en definitiva, un ambiente de estilo internacional ou Bauhaus acomodado nun vello palacete neoclásico. Por último introducíronse numerosas obras de arte contemporánea e escultóricas, pero manténdose os mobles e obxectos singulares do conxunto clásico orixinal, do que cabe destacar a vella mesa de despacho do xeneral Narváez, regalada por Xoán Carlos I a Adolfo Suárez.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Páxina da Presidencia do Goberno