Palau Nacional

Palau Nacional
Tipo	pavillón
Parte de	Exposición Internacional de Barcelona de 1929
Estilo	arquitectura ecléctica
Localización
	41°22′06″N 2°09′12″L / 41.36833, 2.15331
Estado	España
Comunidade autónoma	Cataluña
Provincia	provincia de Barcelona
Ámbito funcional territorial	Ámbito metropolitano de Barcelona
Comarca	Barcelonès
Concello	Barcelona
Distrito	Sants-Montjuïc
Montaña	Montjuïc
Enderezo	Mirador del Palau Nacional, 6-10 / Av. dels Montanyans, 33-45
Datas
Fundación	1926
Dimensións
Superficie	45.000 m²
Persoas e organizacións
Arquitecto/a	Enric Catà (pt) , Eugenio Cendoya (pt) e Pere Domènech i Roura (pt)
Ocupante	Museo Nacional de Arte de Cataluña
Dedicado a	España
Patrimonio cultural
Ben Cultural de Interese Nacional
Data	1 de marzo de 1962
Codi BCIN	4160-MH
Codi BIC	RI-51-0001316
Id. IPAC	40158
Id. Barcelona	1771
	;
Ben de Interese Cultural
Data	1 de marzo de 1962
Identificador	RI-51-0001316
	[ Wikidata ]

O Palau Nacional (en galego "Pazo Nacional"), situado en Montjuïc, Barcelona, é un palacio construído entre 1926 e 1929 para a Exposición Internacional de Barcelona de 1929 e que dende 1934 aloxa o Museo Nacional de Arte de Cataluña.^[1] Foi o edificio principal da Exposición, obra de Eugenio Cendoya e Enric Catà, baixo a supervisión de Pere Domènech i Roura, sendo descartado o proxecto inicial de Puig i Cadafalch e Guillem Busquets.^[1] No Saló Oval efectuouse a cerimonia de inauguración da Exposición, presidida por Afonso XIII e a raíña Vitoria Uxía.^[1]

Ten unha superficie de 32 000 m². De estilo clásico inspirado no Renacemento español, ten unha planta rectangular con dous corpos laterais e un posterior cadrado, cunha gran cúpula elíptica na parte central. As fervenzas e fontes da escalinata do Palau foron obra de Carles Buïgas, e colocáronse grandes proxectores que aínda hoxe se acenden para emitir luz que escribe o nome da cidade no ceo.^[1]

O Palau Nacional abeira unha grande exposición de arte española, con máis de 5 000 obras procedentes de todo o territorio do Estado. Na súa decoración –de estilo novecentista, contrariamente ó clasicismo da obra arquitectónica–, interviñeron diversos artistas, como os escultores Enric Casanovas, Josep Dunyach, Frederic Marès e Josep Llimona, e os pintores Francesc d'Assís Galí, Josep de Togores, Manuel Humbert, Josep Obiols, Joan Colom e Francesc Labarta.

Entre 1996 e 2004, o palau padeceu unha ampliación a cargo de Gae Aulenti, Enric Steegman, Josep Benedito e Agustí Obiol, co obxectivo de crear espazos para poder acoller todas as obras da colección.^[2]