Patrice Leconte

Patrice Leconte
	; (2006)
Biografía
Nacemento	(fr) Patrice Claude François Leconte ; 12 de novembro de 1947 (77 anos); 20º distrito de París, Francia
Educación	Institut des Hautes Études Cinématographiques (pt) (1967–)
Altura	1,78 m
Actividade
Ocupación	actor, debuxante de banda deseñada, actor de cinema, director de televisión, director de cinema, guionista, realizador
Período de actividade	1977 -
Empregador	Europe 1 (en)
Obra
Arquivos en	Cinémathèque Française ;
Premios
	(23 de novembro de 2022) officier de l'ordre national du Mérite; (2003) Los Angeles Film Critics Association Award for Best Foreign Language Film (en) , premiado polo traballo L´Homme du train; (1997) César de melhor filme (pt) , premiado polo traballo Ridicule; (1997) César de melhor realizador (pt) , premiado polo traballo Ridicule; (1997) BAFTA de melhor filme em língua não inglesa (pt) , premiado polo traballo Ridicule; (1996) Broadcast Film Critics Association Award for Best Foreign Language Film (en) , premiado polo traballo Ridicule; (1996) National Board of Review de Melhor Filme Estrangeiro (pt) , premiado polo traballo Ridicule; (1990) Premio Louis-Delluc, premiado polo traballo The Hairdresser's Husband (en) ; Premios César; Comendador das Artes e as Letras ;
	Sinatura
Descrito pola fonte	Obálky knih,

Patrice Leconte, nado en París o 12 de novembro de 1947, é un director de cinema, guionista e actor francés.

Traxectoria

Leconte naceu en París, mais criouse en Tours, onde desde os catorce anos realizou pequenos filmes como afeccionado.^[1] Volveu a París en 1967 para estudar cinema no IDHEC (Institut des Hautes Études Cinématographiques) sen rematar a carreira. A finais da década de 1960, escribiu críticas na revista cinematográfica Cahiers du cinéma e de 1970 a 1974 traballou como debuxante na revista Pilote, mentres realizaba algunhas curtametraxes e numerosos anuncios publicitarios para televisión.^[2]

Dirixiu a súa primeira longametraxe en 1975, Les vécés étaient fermés de l'intérieur, unha adaptación dunha banda deseñada de Gotlib que a pesar de contar con protagonistas tan recoñecidos como Jean Rochefort e Coluche supuxo un rotundo fracaso. Dedicou os tres anos seguintes á banda deseñada e á publicidade ata o seu encontro cos actores da compañía do café-teatro Splendid, dos que adaptou ao cinema a obra Amour, coquillages et crustacés baixo o título Les bronzés (1978), filme protagonizado por algúns dos actores da compañía (Michel Blanc, Christian Clavier, Josiane Balasko, Thierry Lhermitte, Gérard Jugnot). O filme foi un enorme éxito comercial e propulsou a fama deses actores que ata entón se movían no teatro alternativo. Porén, este éxito e o da súa secuela o ano seguinte, Les bronzés font du ski, cuñaron a Leconte como un realizador popular de comedias de éxito, un selo do que tardou en liberarse.^[2]

As comedias seguintes gozaron de éxito comercial, mais a crítica permaneceu relativamente fría ata a estrea de Les Spécialistes (1985), que foi un fito tanto comercial como de crítica. O seu seguinte filme, Tandem (1986), confirmou a Leconte como un realizador maduro e recoñecido pola crítica, cun rexistro máis amplo.^[2]

A súa primeira chegada ao público internacional foi en 1989 co filme Monsieur Hire, que se exhibiu no Festival de Cannes^[3] e que continuou con certa ruptura cos seus primeiros traballos. Continuou con Le mari de la coiffeuse (1990) que o situou definitivamente entre os directores internacionais máis prestixiosos.^[4] Aínda que xa nesa época dirixira máis de media ducia a crítica estranxeira, que descoñecía a súa traxectoria, tratouno como acabado de chegar. Desde entón alternou filmes como Ridicule ou L'Homme du train, de grande éxito internacional^[5] e un amplo orzamento, con filme máis independentes como Les Grands Ducs ou Voir la mer, cunha distribución limitada só a Francia. En 2012, volveu ao mundo da banda deseñada para dirixir un filme de animación, Le Magasin des suicides, cun guión escrito adaptando a novela homónima do escritor francés Jean Teulé.

Traballou esporadicamente como actor e foi guionista de varios dos seus filmes.

Filmografía

Ano	Título	Notas
1969	L'Espace vital	Curtametraxe
1971	Le Laboratoire de l'angoisse	Curtametraxe
1973	La Famille heureuse (Famille Gazul)	Curtametraxe
1976	Les vécés étaient fermés de l'intérieur
1978	Les Bronzés
1979	Les Bronzés font du ski
1981	Viens chez moi, j'habite chez une copine
1982	Ma femme s'appelle reviens
1983	Circulez y'a rien à voir
1985	Les Spécialistes
1987	Tandem
1988	Sueurs froides	Serie de televisión (1 episodio)
1989	Monsieur Hire
1990	Le Mari de la coiffeuse
1991	Contre l'oubli	Segmento "Pour Alexandre Goldovitch, URSS"
1992	Le batteur du Boléro	Curtametraxe
1993	Tango
1993	The King of Ads	Documental Segmento "Pilote commercial"
1994	Le Parfum d'Yvonne
1995	Lumière et Compagnie	Documental Segmento "La Ciotat 1996"
1996	Les Grands Ducs
1996	Ridicule
1998	Une chance sur deux
1999	La Fille sur le pont
2000	La Veuve de Saint-Pierre
2001	Félix et Lola
2002	Rue des Plaisirs
2002	L'Homme du train
2004	Confidences trop intimes
2004	Dogora: Ouvrons les yeux	Documental
2006	Les Bronzés 3
2006	Mon meilleur ami
2007	Trac	Curtametraxe
2007	Dix films pour en parler	Curtametraxe
2008	La Guerre des miss
2011	Voir la mer
2012	Le Magasin des suicides	Filme de animación
2013	Une promesse
2014	Une heure de tranquillité
2019	Salauds de pauvres	Filme de episodios
2022	Maigret

Notas

↑ "Patrice Leconte". www.staragora.com. Arquivado dende o orixinal o 5 de maio de 2011.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 Downing, Lisa (2004). "I - The making of a director". Patrice Leconte (en inglés). Manchester University Press. pp. 8–34. ISBN 9780719064258. |data-acceso= require |url= (Axuda)
↑ "Festival de Cannes: Monsieur Hire". festival-cannes.com. Arquivado dende o orixinal o 21 de agosto de 2011. Consultado o 2009-08-01.
↑ Ryan Mottesheard: Arms Wide Open: Patrice Leconte Talks About "Intimate Strangers in IndieWIRE, 30 de xullo de 2004
↑ McNary, Dave (7 de setembro de 2006). "Foreign-language fare lost in B.O. translation". Variety. Arquivado dende o orixinal o 9 de xaneiro de 2016.

Véxase tamén

Ligazóns externas

[1] "Patrice Leconte". www.staragora.com. Arquivado dende o orixinal o 5 de maio de 2011.

[Downing-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 Downing, Lisa (2004). "I - The making of a director". Patrice Leconte (en inglés). Manchester University Press. pp. 8–34. ISBN 9780719064258. |data-acceso= require |url= (Axuda)

[festival-cannes.com-3] "Festival de Cannes: Monsieur Hire". festival-cannes.com. Arquivado dende o orixinal o 21 de agosto de 2011. Consultado o 2009-08-01.

[4] Ryan Mottesheard: Arms Wide Open: Patrice Leconte Talks About "Intimate Strangers in IndieWIRE, 30 de xullo de 2004

[5] McNary, Dave (7 de setembro de 2006). "Foreign-language fare lost in B.O. translation". Variety. Arquivado dende o orixinal o 9 de xaneiro de 2016.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]