Orella

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Orella (homónimos).

Orella humana.

A orella (do diminutivo latino de auris, auricula) ( pronunciación ) é a parte visible do órgano do sentido do oído, e está formada polo pavillón auricular ou pavillón auditivo externo que, canda o conduto auditivo externo, constitúe o chamado oído externo.

É unha estrutura cartilaxinosa (composta por cartilaxe e pel) que ten como función captar as vibracións sonoras e dirixilas cara ao interior do oído.

O pavillón auricular é orientable nos cánidos.

Moitos animais son capaces de mover a vontade o pavillón auricular cara a dirección da que procede o son (por exemplo, os cans). En cambio, a orella humana é moito menos direccional, pois non posuímos este control voluntario sobre a súa orientación.

Na especie humana, é unha lámina pregada sobre ela mesma en diverso sentidos, oval, cunha grosa extremidade superior, e tendo no seu conxunto aparencia dunha corneta acústica.

O pavillón ten un esqueleto de cartilaxe elástica que lle permite volver á súa posición normal despois dunha deformación. Cuberto de pel, non existe tecido celular subcutáneo. A parte inferior é o lobo (ou lóbulo) da orella, na que a parte central é adiposa, pouco innervada e ricamente vascularizada.

Partes da orella

As partes que se distinguen na orella humana son:

1. Cuncha.
2. Hélice.
3. Antihélice.
4. Trago (Tragus).
5. Antítrago (Antitragus).
6. Lobo ou lóbulo.
7. Fosa triangular.
8. Scapha (barco).

Véxase tamén

Outros artigos

• Tubérculo de Darwin