Peponocephala electra

Peponocephala electra
Tamaño en comparación co home
Estado de conservación
Pouco preocupante
Clasificación científica
Reino: Animalia Filo: Chordata Subfilo: Vertebrata Clase: Mammalia Orde: Cetacea Suborde: Odontoceti Superfamilia: Delphinoidea Familia: Delphinidae Subfamilia: Globicephalinae Xénero: Peponocephala Nishiwaki e Norris, 1966 Especie: P. electra
Nome binomial
Peponocephala electra (Gray, 1846)
Sinonimia
— Do xénero: Electra Gray, 1868 — Da especie: Lagenorhynchus asia Gray, 1846 Delphinus fusiformis Owen, 1866 Lagenorhynchus pectoralis (Peale, 1848) Lagenorhynchus electra Gray, 1846 Delphinus pectoralis Peale, 1848

Peponocephala electra é unha especie de cetáceo odontoceto da familia dos delfínidos, a única do xénero Peponocephala.

Está estreitamente relacionada con Feresa attenuata e cos caldeiróns.

Taxonomía

Debido á dificultade para estudala (a maioría dos datos científicos chegaron a partir de varamentos), a posición taxonómica desta especie está pouco clara. Foi definida en 1846 por John Edward Gray, co nome de Lagenorhynchus electra, e até 1966 clasificouse no xénero Lagenorhynchus, data en que se reclasificou no novo xénero, propio, Peponocephala (literalmente, "a de cabeza de melón"), creado por Nishiwaki e Norris, e situada dentro da subfamilia dos globicefalinos en 1973 por Kasuya e, posteriormente, por moitos outros autores.

Descrición

As principais características de Peponocephala electra son:

• Corpo en forma que recorda á dun torpedo, de coloración gris máis ou menos escura.
• Cabeza delgada, estreita, que se vai adelgazando cara á punta, roma, e cunha máscara escura que chega até detrás do ollo.
• Aletas pectorais longas e rematadas en punta, e aleta dorsal alta, falciforme.
• Cando se ve de perfil, a cabeza non é tan arredondada como a de Feressa attenuata, e isto pode ser de axuda para a identificación.

Comportamento

É capaz de nadar moi rápido, especialmente cando se asusta. Realiza saltos fóra da auga cando viaxa a gran velocidade, producindo moita escuma ao caer. Os individuos que nadan lentamente poden ás veces sacar a cabeza fóra da auga. Polo xeral desconfía dos barcos. Moi gregaria, reúnese en grupos de gran número de individuos (de 100 a 1 000).

Distribución e poboación

Pouco se sabe sobre esta especie, pero a súa distribución é ampla xa que habita en todos os océanos tropicais e subtropicais, e pode aparecer en calquera parte en zonas de augas profundas. Parece ser bastante común en Filipinas (en especial ao longo da costa da illa de Cebú).

O seu estado de conservación foi cualificado en 1994 pola UICN como "CC" (sen datos suficentes) pero, en 2008, e aínda que non se dispoñen de datos globais da abundancia da especie ou da tendencia á súa evolución, calculábase que nesa data contaba polo menos con 50 000 individuos, e entre as ameazas que poderían provocar caídas xeneralizadas da poboación estarían os altos niveis de ruídos antropoxénicos, especialmente de sonares militares e de estudos sísmicos e, localmente as capturas accidentais debidas á pesca. Porén, a combinación da alta abundancia global e dunha ampla gama de subpoboacións subtropicais, os posíbeis descensos impulsados polas ameazas crese suficiente para descartar unha redución global do 30 % dos efectivos ao longo de tres xeracións, polo que a súa situacións foi reclasificada como "LV" (pouco preocupante).

Véxase tamén

Bibliografía

• Carwardine, Mark (1995): Ballenas, delfines y marsopas. Barcelona: Ediciones Omega. ISBN 84-282-1037-3.
• Perrin, William F., Bernd Würsig & J. G. M. Thewissen (eds.) (2002): Encyclopedia of Marine Mammals. 2ª ed. San Diego: Academic Press. ISBN 978-0-12-373553-9
• Wilson, D. E. & Reeder, D. M. (eds.) (2005): Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference. Third edition. ISBN 0-8018-8221-4.

Outros artigos

• Cetáceos
• Odontocetos
• Delfínidos

Ligazóns externas

• Whale and Dolphin Conservation Society