Saltar ao contido

Phoenix (sonda espacial)

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Phoenix
Representación artística de Phoenix na superficie marciana.
TipoCientífico
OrganizaciónNASA
Destino actualFóra de servizo en Marte.[1]
Data de lanzamento4 de agosto de 2007, 9:26 GMT[1][2][3][4]
Foguete portadorDelta 7925[2][5]
Sitio de lanzamentoBase espacial de Cabo Cañaveral[2][6]
Obxectivo da misiónEstudo do clima, a atmosfera, a xeoloxía e a química marcianas.[2][6]
NSSDC ID2007-034A
Masa680 kg[5]

Phoenix foi unha sonda espacial lanzada o 4 de agosto de 2007 mediante un foguete Delta 7925 desde a base espacial de Cabo Cañaveral cara Marte.[2][5][6]

Características

[editar | editar a fonte]

A misión de Phoenix foi estudar, desde a superficie de Marte e durante polo menos 90 soles (días marcianos), a súa atmosfera, o seu clima, a súa xeoloxía e as súas características químicas. Phoenix aterrou na área de Vastitas Borealis, entre 65 e 75 graos de latitude norte, na zona polar norte de Marte, o 25 de maio de 2008.[2][5][6]

Phoenix foi a primeira misión do programa Scout da NASA e foi construída con partes da misión cancelada Mars Surveyor 2001 e da malograda Mars Polar Lander, desaparecida en Marte en 1999, e de aí a elección de nomeala como o paxaro que renace das súas cinzas. A misión foi unha proposta da Universidade de Arizona, co doutor Peter H. Smith á cabeza, e que se levou a cabo en colaboración con diversos centros da NASA e outras universidades.[2][5][6]

Phoenix viaxou ata Marte dentro dunha cápsula formada polo escudo térmico frontal para a entrada na atmosfera marciana, un protector traseiro para protexela das condicións do espazo e os sistemas de navegación e enerxía durante a etapa de cruceiro. A nave dispoñía de paracaídas e retrofoguetes para baixar á superficie de Marte de maneira segura.[2][5][6]

[editar | editar a fonte]

Phoenix estaba formada por unha base octogonal apoiada en tres patas para a aterraxe. A enerxía era proporcionada por dous paneis solares tamén octogonais que se despregaron despois de aterrar. As comunicacións entre a nave e a Terra tiveron lugar usando as naves Mars 2001 Odyssey, Mars Express e Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) como enlaces intermedios cos que se comunicaba en UHF para aumentar a taxa de datos que Phoenix podía enviar de volta a casa, aínda que tamén podía comunicarse directamente coa Terra a velocidades menores mediante unha antena direccional en banda X.[2][5][6]

Os instrumentos científicos e o brazo robótico, cunha masa total de 55 kg, ían montados sobre a base.[2][5][6]

Instrumentos

[editar | editar a fonte]
Phoenix coa situación dos seus instrumentos sinalada.

Phoenix levaba a bordo os seguintes instrumentos científicos:[2][5][6]

  • Brazo robótico: foi usado para recoller mostras do terreo e do xeo circundantes mediante unha pa nun extremo e levalas ós instrumentos para analizalas. Foi construído polo Jet Propulsion Laboratory.
  • Cámara do brazo robótico: o brazo levaba montado unha pequena cámara construídaa pola Universidade de Arizona e o Instituto Max Planck. Ía montada xusto sobre a pa de recollida de mostras e proporcionaba imaxes próximas e en cor do terreo que se ía mostrear para estudar a estrutura fina do mesmo.
  • Cámara estereoscópica de superficie (Surface Stereoscopic Imager, SSI): construídaa pola Universidade de Arizona, era a cámara principal de Phoenix e producía imaxes de alta resolución e estereoscópicas coas que construír panoramas do contorno da aterraxe. Tamén servía para facer medicións do po atmosférico e das nubes polares.
  • Analizador térmico e de gas (Thermal and Evolved Gas Analyzer, TEGA): construído entre a Universidade de Arizona e a Universidade de Texas en Dallas, TEGA consistía nunha serie de oito fornos de alta temperatura cun espectrómetro de masas incorporado para estudar as mostras proporcionadas polo brazo robótico. TEGA quentaba as mostras e analizaba os gases resultantes co espectrómetro de masas para estudar a súa composición.
  • Analizador de microscopía, electroquímica e condutividade (Microscopy, Electrochemistry, and Conductivity Analyzer, MECA): era un instrumento combinación doutros varios construído polo Jet Propulsion Laboratory, a Universidade de Arizona e a Universidade de Neuchatel. Incluía un laboratorio de química húmida, microscopios ópticos e de forza atómica e unha sonda térmica e de condutividade eléctrica. O instrumento mesturaba as mostras de solo marciano proporcionadas polo brazo robótico con auga para medir parámetros como a acidez, a salinidade e a composición. Mediante os microscopios, capaces de estudar partículas de ata só 16 micrómetros, determináronse as propiedades dos granos que compoñen o solo co fin de comprender a súa orixe e a súa mineraloxía.
  • Cámara de descenso a Marte (Mars Descent Imager, MARDI): a cámara MARDI, fabricada por Malin Space Sciences Systems e que dispoñía dun micrófono integrado, foi deseñada para tomar imaxes durante o descenso de Phoenix cara a superficie marciana e para gravar sons unha vez en terra, pero debido a problemas detectados no instrumento a NASA decidiu desactivala e non utilizala por precaución. Unha vez na superficie decidiuse activar o micrófono da cámara pero non se recibiron datos do mesmo.[7]
  • Estación meteorolóxica (MET): a estación meteorolóxica a bordo de Phoenix foi feita pola Axencia Espacial Candiense. Rexistraba diariamente os datos do tempo na superficie de Marte usando sensores de presión e temperatura e estudando a atmosfera mediante un LIDAR.
Panorama de Marte tomado por Phoenix.

Perfil da misión

[editar | editar a fonte]

Phoenix foi lanzada o 4 de agosto de 2007 ás 9:26:34 GMT nun foguete Delta II (modelo 7925) desde Cabo Cañaveral e inxectado nunha órbita de Hohman de mínima enerxía que a levou a Marte nuns 10 meses, aterrando na súa superficie o 25 de maio de 2008 ás 23:53:44 GMT despois dunha complexa secuencia de entrada atmosférica e uso de paracaídas e foguetes. A nave posouse a 68,15 graos de latitude norte e 125,9 graos de lonxitude oeste, nun terreo chan con poucas rocas e cunha proporción elevada de xeo, de entre o 30 e o 60% As temperaturas na zona, situada a -3,5 km de altura con respecto do nivel de referencia marciana, variaron entre 190 e 260 K (-86 e -16 °C).[2][5][6]

Durante o descenso e ata 1 minuto despois do descenso a sonda mantivo comunicacións con MRO e con Mars Express, despois do cal non houbo dispoñibles satélites para comunicarse durante hora e media. Os paneis solares despregáronse 15 minutos despois do contacto coa superficie para deixar pousar o posible po marciano levantado durante a aterraxe. Despois de retomar as comunicacións a nave enviou as primeiras imaxes xunto con información do estado dos seus sistemas.[2][5][6]

Fotos tomadas por MRO de Phoenix, á dereita no 2008, onde se poden apreciar os paneis solares, e á esquerda no 2010, cos paneis solares aparentemente danados.

Tódolos instrumentos foron postos en marcha dentro dos dous días posteriores á aterraxe, con varios días de probas antes de que comezaran a tomar os primeiros datos científicos.[2][5][6]

Phoenix cumpriu tódolos obxectivos da súa misión e deixou de funcionar tal como estaba previsto ao avanzar o inverno marciano e ter cada día menos luz solar dispoñible. A última transmisión da nave tivo lugar o 2 de novembro de 2008, aínda que se fixeron intentos posteriores por retomar o contacto. Fotos desde órbita mostran que Phoenix non superou o inverno marciano enteira, cos paneis solares posiblemente cedidos baixo o xeo acumulado durante a noite polar.[2][5][6]

Resultados científicos

[editar | editar a fonte]

Phoenix fixo varios descubrimentos científicos en Marte, entre outros:

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ 1,0 1,1 N2YO (2011). Real Time Satellite Tracking, ed. "PHOENIX" (en inglés). Consultado o 20 de marzo de 2016. 
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 NASA (12 de febreiro de 2016). "Phoenix Mars Lander" (en inglés). Consultado o 20 de marzo de 2016. 
  3. ↑ "Note verbale dated 13 November 2007 from the Permanent Mission of the United States of America to the United Nations (Vienna) addressed to the Secretary-General" (PDF) (07-89382). 21 de decembro de 2007: 14. Consultado o 20 de marzo de 2016. 
  4. ↑ Claude Lafleur (2010). "Phoenix / Phoenix Mars Mission" (en inglés). Consultado o 20 de marzo de 2016. 
  5. ↑ 5,00 5,01 5,02 5,03 5,04 5,05 5,06 5,07 5,08 5,09 5,10 5,11 5,12 Gunter Dirk Krebs (2016). Gunter's Space Page, ed. "Phoenix (Mars Scout 1)" (en inglés). Consultado o 20 de marzo de 2016. 
  6. ↑ 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 6,10 6,11 6,12 Mark Wade (2011). "Phoenix" (en inglés). Consultado o 20 de marzo de 2016. 
  7. ↑ Malin Space Science Systems, ed. (2010). "Phoenix Mars Descent Imager (MARDI)" (en inglés). Consultado o 20 de marzo de 2016. 
  8. ↑ P. H. Smith, L. K. Tamppari, R. E. Arvidson, D. Bass, D. Blaney, W. V. Boynton, A. Carswell, D. C. Catling, B. C. Clark, T. Duck, E. DeJong, D. Fisher, W. Goetz, H. P. Gunnlaugsson, M. H. Hecht, V. Hipkin, J. Hoffman, S. F. Hviid, H. U. Keller, S. P. Kounaves, C. F. Lange, M. T. Lemmon, M. B. Madsen, W. J. Markiewicz, J. Marshall, C. P. McKay, M. T. Mellon, D. W. Ming, R. V. Morris, W. T. Pike, N. Renno, U. Staufer, C. Stoker, P. Taylor, J. A. Whiteway, A. P. Zent, H2O at the Phoenix Landing Site. Science 03 Jul 2009, Vol. 325, Issue 5936, pp. 58-61
  9. ↑ M. H. Hecht, S. P. Kounaves, R. C. Quinn, S. J. West, S. M. M. Young, D. W. Ming, D. C. Catling, B. C. Clark, W. V. Boynton, J. Hoffman, L. P. DeFlores, K. Gospodinova, J. Kapit, P. H. Smith, Detection of Perchlorate and the Soluble Chemistry of Martian Soil at the Phoenix Lander Site. Science 03 Jul 2009, Vol. 325, Issue 5936, pp. 64-67
  10. ↑ W. V. Boynton, D. W. Ming, S. P. Kounaves, S. M. M. Young, R. E. Arvidson, M. H. Hecht, J. Hoffman, P. B. Niles, D. K. Hamara, R. C. Quinn, P. H. Smith, B. Sutter, D. C. Catling, R. V. Morris, Evidence for Calcium Carbonate at the Mars Phoenix Landing Site. Science 03 Jul 2009, Vol. 325, Issue 5936, pp. 61-64

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Phoenix_(sonda_espacial)&oldid=6671410»