Pont du Gard

Pont du Gard
Tipo	ponte en arco, ponte de pedra, acueduto romano, ponte romana, atracción turística e estrutura romana
Parte de	acueduto de Nîmes
Localización
Localización	Vers-Pont-du-Gard
	43°56′50″N 4°32′08″L / 43.9473, 4.5355
Estado	Francia
Divisións administrativas	Francia Metropolitana
Rexións	Occitania
Departamento	Gard
Distrito	distrito de Nîmes
Cantón	Cantón de Remoulins
Comuna	Vers-Pont-du-Gard
Construción
Fundación	século I
Material usado	calcaria de cuncha
Dimensións
Altura	48 m e 160 pés
Lonxitude	275 m e 900 pés
Superficie	0,3257 ha e 691 ha
Patrimonio cultural
Gran Sitio de Francia
Data	2004
	;
Monumento histórico inscrito
Data	31 de decembro de 1997
Identificador	PA00103291
	;
Monumento histórico inscrito
Data	5 de febreiro de 1987
Identificador	PA00103291
	;
Patrimonio da Humanidade
Tipo	Patrimonio cultural → Europa-América do Norte
Data	1985 (9ª Sesión), Criterios de Patrimonio da Humanidade: (i), (iii) e (iv)
Extensión dun sitio Patrimonio da Humanidade	2007
Identificador	344
	;
Monumento histórico clasificado
Data	1840
Identificador	PA00103291
Eventos
	extensión dun sitio Patrimonio da Humanidade
Na rede
	pontdugard.fr
	[ Wikidata ]

A pont du Gard ou ponte do Gard é unha parte dun acueduto romano de tres corpos de altura, situado no sur de Francia, preto de Remoulins, no departamento de Gard. Atravesa o río Gard. Constituído por tres arcadas, a súa estrutura, a xeito de ponte, ten 49 metros de altura e 275 metros de lonxitude. En 1985 foi proclamado Patrimonio da Humanidade pola UNESCO.

Historia

A pont du Gard ca. 1850- cliché de Édouard Baldus.

A pont du Gard formaba parte dun acueduto de preto de 50 km de lonxitude, que levaba auga desde o manatial de Uzès (aínda que se ignora o lugar preciso de captación da auga) ata a cidade romana de Nemausus, hoxe Nîmes. O acueduto de Nîmes debe ser construído no século I d.C., segundo se deduce de diversas probas. Os túneles datan da época de Augusto ou de sobre anos arredor, polo que o acueduto en si ten que ser posterior. Por outra banda, moedas atopadas nos depósitos de auga de Nîmes, ou recollidas no mesmo acueduto, non datan máis alá da época do emperador Claudio (41-54). Todo leva a pensar que o acueduto, do que a pont du Gard é parte, debeu ser levantado entre os anos 20 e 40 d.C., ou como moito algo máis tarde.

Construción

As fontes de auga está só a 12 m por enriba do nivel dos depósitos da cidade de Nîmes. Os enxeñeiros romanos tiveron que facer gala dunha gran precisión para lograr que a auga chegase por gravidade ata a cidade. O acueduto enteiro ten unha pendente de 34 cm por km, é dicir 1/3.000, o que constitúe un esforzo técnico máis que notábel. Ten un trazado sinuoso para aproveitar ao máximo o relevo (a voo de paxaro Uzès está a só 20 km de Nîmes). A ponte foi construída para que a auga puidese atravesar o val do río Gard, transportando 20.000 metros cúbicos de auga por día ata Nîmes. A auga tardaba unha xornada en chegar desde as fontes do río Eure, preto de Uzès, ata a obra de repartición, aínda visíbel na rúa de La Lampèze en Nîmes, denominada o Castellum (que era o nome latino de tales obras). Nemausus-Nîmes estaba ben provista de auga, mercé a diversos pozos e máis un manancial próximo, de xeito que o acueduto non era vital, senón unha construción prestixiosa, destinada á subministración das termas, baños e outras fontes cidadás.

Foi construído por enteiro sen auxilio de morteiro, mais os bloques pétreos —algúns de seis toneladas de peso— están sostidos con pezas de ferro. Son de pedra calcaria, obtidos dunha pedreira situada a menos de 1 km do monumento. Os perpiaños eran erguidos por medio dunha roda, movida polos obreiros, que fornecía a potencia necesaria a unha cabria. Para soster a ponte foi precisa unha andamiaxe complexa, da que fican trazas na fachada da ponte como sinais de apoios e arestas saíntes nas pilastras. Suponse que a construción debeu durar tres anos, empregándose entre 800 e 1.000 obreiros no obradoiro.

O mestre de obras, descoñecido, debeu ser un extraordinario enxeñeiro. A ponte du Gard presenta, de feito, unha característica única na Antigüidade: cada unha das grandes bóvedas resulta da xustaposición de varias bóvedas independentes (catro no corpo inferior e tres no segundo), o que outorga ao conxunto a capacidade de adaptarse a lixeiros movementos e deterioracións, inevitábeis co paso de tempo. Xunto aos excelentes fundamentos da obra e da construción, de seguro permitiron resistir o paso dos séculos á pont du Gard. Esa partición da bóveda á xeito de aneis independentes non se atopa máis que na zona de Narbona: pontes romanas de Sommières, Boisseron, Ambrussum, Nages e Solorgues.

O conduto da auga, sito no terceiro nivel ou corpo, está construído de morteiro e cascallo, con paredes de seixo. Ten asegurada a súa estanqueidade cunha cubrición por medio doutro morteiro vermello (mesturado con barro de tella). As dimensións dos túnel permiten que un home poida facer as reparación con comodidade.

Galería de imaxes

Interior do acueduto.
Acueduto de Nîmes.
Patrimonio da Humanidade.