Referendo de independencia do Véneto de 2014
| Referendo de independencia do Véneto de 2014 | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
  | |||||||||||||||||
| Data | 21 de marzo de 2014 | ||||||||||||||||
| Tipo | votación informal | ||||||||||||||||
| Participación política | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Resultado da votación
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
O referendo de independencia do Véneto de 2014 foi unha enquisa en liña non oficial e non vinculante organizada en privado entre os residentes do Véneto, unha das 20 rexións de Italia, entre o 16 e o 21 de marzo de 2014. A votación, tamén coñecida como "plebiscito dixital" ou "Plebiscito.eu", foi promovido por Plebiscite 2013, unha organización nacionalista véneta liderada por Gianluca Busato.
Participación e resultados
[editar | editar a fonte]Segundo o persoal de Plebiscito.eu, no referendo en liña participaron 2,36 millóns de venecianos (o 63,2% de todos os electores) e o 89,1% deles (é dicir, o 56,6% de todos os electores) votou "si" á independencia.[1] P2013 proclamou a independencia do Véneto de Italia en Treviso a noite do 21 de marzo.[2][3][4]
Na enquisa elixíronse dez "delegados pola independencia": Busato foi o candidato preferente con 135.306 votos, seguido de Stefano Vescovi (48.320), Selena Veronese (46.947), Silvia Gandin (43.025), Lodovico Pizzati (25,73). ), Gianfranco Favaro (16.670), Raffaele Serafini (16.627), Manuel Carraro (16.627), Gianluca Panto (16.321) e Paolo Bernardini (16.299).
Finalmente, solicitouse aos votantes que expresasen a súa opinión sobre tres "cuestións de política exterior", se o Véneto se independizase: a adopción do euro (apoiada polo 51,4% dos votantes), a adhesión á Unión Europea (apoiada polo 55,7% dos votantes) e adhesión á OTAN (apoiada polo 64,5% dos votantes); porén, a participación foi moito menor para estas tres preguntas (24,6%, 22,3% e 19,8%, respectivamente).[1]
Críticas á participación e aos resultados
[editar | editar a fonte]A participación e os resultados foron cuestionados por moitas fontes de noticias en función das estatísticas de tráfico de sitios web dispoñibles publicamente publicadas por Alexa Internet e provedores semellantes. Segundo os críticos, ao longo da duración da enquisa, o sitio web recibiu aproximadamente 135.000 visitas (só o 3,6% dos electores con dereito a voto). Ademais, unha proporción importante deste tráfico procedía de fóra de Italia, sendo o 10% procedente só de Santiago de Chile.[5][6][7][8]
Porén, segundo unha enquisa de opinión de Demos&Pi de Ilvo Diamanti para La Repubblica realizada entre o 20 e o 21 de marzo, o 48% dos venecianos votou ou tivo intención de votar no referendo en liña, o 49% non votou e o 3% non contestou. Entre os votantes, o 78% favoreceu a independencia. Ademais, Diamanti descubriu que o 55% de todos os votantes con dereito a voto favorecía a independencia, á que se opuxo o 39%.[9][10] Outras enquisas, entre elas Ixè[11] e Istituto Piepoli,[12] ofreceron datos comparables.
Plebiscito.eu, pola súa banda, anunciou o 29 de marzo que proximamente se presentaría un pequeno informe sobre o referendo dun comité de observadores internacionais. O presidente do comité, antigo embaixador de Xeorxia en Italia, Beglar Davit Tavartkiladze, anticipou que o 100% dos votantes que foran contactados confirmaron que votaron.[13][14]
En 2014 e 2015, os organizadores de Plebiscito.eu aseguraron que o resultado do referendo era lexítimo[15][16] e que a comisión do referendo Plebiscito.eu tiña dereito a "estabrlecer calquera forma de relación cos estados e organizacións intergobernamentais para recoñecer os resultados do referendo e, polo tanto, a plena independencia da República do Véneto".[17]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 "Veneto Libero, Indipendente (nella Nato in Europa e con l'Euro.... Il Problema è lo STATO ITALIANO) - Rischio Calcolato". rischiocalcolato.it. Arquivado dende o orixinal o 2014-03-22. Consultado o 2014-03-25.
- ↑ "Referendum indipendenza Veneto: 2 milioni di sì - Rai News". rainews.it. Consultado o 2014-03-25.
- ↑ Marco Bonet (21 de maroz de 2014). "In mille dichiarano l'indipendenza "Ora Zaia può solo inseguirci"". Corriere del Veneto. Consultado o 2014-03-25.
- ↑ "Veneto residents support leaving Italy in unofficial referendum - Telegraph". telegraph.co.uk. Consultado o 2014-03-25.
- ↑ Antonini, Alessio. "Indipendenza, i numeri sono falsi". Corriere del Veneto (en italiano). Consultado o 2017-01-16.
- ↑ "Numeri falsi, i counter confermano Il 10 per cento dei voti dal Cile - Corriere del Veneto". corrieredelveneto.corriere.it. 27 de marzo de 2014. Consultado o 2014-07-11.
- ↑ "Referendum Veneto, "150mila voti non 2 milioni". Organizzatori attaccano: "Falso" - Il Fatto Quotidiano". ilfattoquotidiano.it. 27 de marzo de 2014. Consultado o 2014-07-11.
- ↑ "La Stampa - Voti gonfiati al referendum veneto "Un elettore su 10 collegato dal Cile"". lastampa.it. 28 de marzo de 2014. Consultado o 2014-07-11.
- ↑ "L'indipendenza del Veneto non è uno scherzo Bocciato lo Stato centrale, no alla politica locale - Repubblica.it". repubblica.it. 24 de marzo de 2014. Consultado o 2014-03-25.
- ↑ "Il referendum per l'indipendenza del Veneto - Demos & Pi". demos.it. Consultado o 2014-03-25.
- ↑ "Il Veneto, referendum o no - Il Post". ilpost.it. 22 de marzo de 2014. Consultado o 2014-03-25.
- ↑ "PCM Sondaggi Politico Elettorali". sondaggipoliticoelettorali.it. Consultado o 2014-07-11.
- ↑ "SAPPADA: DELEGAZIONE DEI DIECI PRESENTA ROADMAP VERSO L'ASSEMBLEA COSTITUENTE DEL VENETO | Repubblica Veneta, federale, indipendente, libera e sovrana". plebiscito.eu. Consultado o 2014-07-11.
- ↑ "Il Giornale di Vicenza.it - Home - Veneto". ilgiornaledivicenza.it. Arquivado dende o orixinal o 2014-06-06. Consultado o 2014-07-11.
- ↑ "STATEMENT TO THE VENETIAN PEOPLE". plebiscito.eu. 20 de decembro de 2014.
- ↑ "Assessment sul livello di affidabilità dei dati del Plebiscito Digitale del 16-21 marzo 2014". plebiscito.eu.
- ↑ "Referendum Legal Basis and Consequences". plebiscito.eu. abril de 2015. Consultado o 2015-04-01.