Regulamento da Unión Europea

O regulamento é unha norma xurídica da lexislación europea con alcance xeral e aplicación e eficacia directa. Isto implica que é directamente aplicable en todos os Estados da Unión, sen necesidade de que ningunha norma xurídica de orixe interna ou nacional a transpoña para completar a súa plena eficacia. Así mesmo, a protección xurisdicional poderá ser invocada ante os tribunais nacionais ou comunitarios polos particulares.

Oponse á directiva, tamén de ámbito xeral, porque, aínda que establece obxectivos vinculantes e un prazo, deixando aos Estados membros libres de elixir os medios axeitados (mecanismo de transposición), o regulamento é directamente aplicable e obrigatorio en todos os seus elementos desde a súa publicación en o Diario Oficial da Unión Europea e a súa posterior entrada en vigor. O que a distingue da resolución ou decisión é precisamente a aplicación xeral ou ámbito de aplicación do que carece esta última.

Clasificación

Desde a entrada en vigor do Tratado de Lisboa en 2009, e de conformidade cos artigos 289 a 291 do TFUE, existen, coas características mencionadas anteriormente, tres subtipos que se distinguen formalmente (segundo a autoridade que os dite). ), funcional (pola función que se lles atribúe) e xerarquicamente (con Lisboa esta cuestión, anteriormente comentada, parece estar consagrada a pesar da omisión da súa enunciación explícita) dentro da categoría xeral do regulamento, a saber:

• o regulamento lexislativo, que emana da autoridade lexisladora do Parlamento Europeo e do Consello (procedemento lexislativo ordinario) ou dalgunha destas dúas institucións (procedementos lexislativos especiais), que o adoptan precisamente no seu exercicio do poder lexislativo comunitario, pronunciándose sobre proposta da Comisión. Os actos xurídicos así conformados constitúen un acto lexislativo da Unión.
• O regulamento delegado, que se activa previo mandato ou habilitación contida nun acto lexislativo, co obxecto de que a Comisión complete ou modifique, en elementos non esenciais, a eficaz aplicación do mesmo, por medio desta norma de aplicación xeral e eficacia directa. Os actos lexislativos delegantes "delimitarán de forma expresa os obxectivos, o contido, o alcance e a duración da delegación de poderes. A regulación dos elementos esenciais dun ámbito estará reservada ao acto lexislativo e, por tanto, non poderá ser obxecto dunha delegación de poderes" (art. 290.1 TFUE). O regulamento delegado deberá expresar esta natureza no seu propio título, e non estará revestido da natureza de acto lexislativo.
• O regulamento de execución, que a Comisión ou, en casos específicos e debidamente xustificados, o Consello, poderán adoptar en exercicio das súas funcións executivas cando sexa preferible unha aplicación uniforme dun acto xuridicamente vinculante da Unión (da natureza que fose), en substitución de calquera mecanismos nacionais. No título destes actos non lexislativos deberá figurar así mesmo a expresión "de execución".

É de facer notar que esta mesma gradación ou escala de actos lexislativos e actos non lexislativos, delegados ou de execución, é tamén aplicable aos outros dous tipos de normas xurídicas comunitarias vinculantes, a directiva e a resolución ou decisión, aínda que os seus efectos serán os propios de cada unha delas.

Significativamente, na non ratificada Constitución Europea o regulamento en fase lexislativa adoptaba a denominación de "Lei europea", mentres que nas outras dúas o seu nome era o de "Regulamento delegado" ou "Regulamento de execución".

Véxase tamén

• Regulamento sobre Intelixencia Artificial
• Regulamento xeral de protección de datos

Ligazóns externas

• Instrumentos xurídicos comunitarios