Sancho III o Maior

Sancho III o Maior
	;
Nome orixinal	(eu) Antso III.a Gartzeitz
Biografía
Nacemento	985 (Gregoriano)
Morte	18 de outubro de 1035 (49/50 anos); La Bureba, España (en)
Lugar de sepultura	Mosteiro de San Salvador de Oña
Conde de Ribagorza
	1018 (Gregoriano) – 1035 (Gregoriano) ; ← William Isarn (en) – Gonzalo of Sobrarbe and Ribagorza (en) →
Conde de Aragón
	1000 (Gregoriano) – 1035 (Gregoriano) ; ← Garcia Sanchez II de Pamplona (pt) – Ramiro I de Aragão (pt) →
Rei de Pamplona
	1000 (Gregoriano) – 1035 (Gregoriano) ; ← Garcia Sanchez II de Pamplona (pt) – García III de Navarra →
Conde de Sobrarbe
Actividade
Ocupación	gobernante
Outro
Título	King of Najera (en) (1000–1035); Conde de Castela ; Conde de Sobrarbe
Familia	Dinastía Ximena
Cónxuxe	Munia Sánchez de Castela
Parella	Sancha of Aibar
Fillos	Ramiro I de Aragão; () Sancha of Aibar; García III de Navarra; () Munia Sánchez de Castela; Mayor Sánchez of Navarra; () Munia Sánchez de Castela; Fernando I de León; () Munia Sánchez de Castela; Gonzalo of Sobrarbe and Ribagorza; () Munia Sánchez de Castela; Ximena Sánchez; () Munia Sánchez de Castela
Pais	Garcia Sanchez II de Pamplona e Jimena Fernández
Irmáns	Urraca Garcés
Parentes	García Sánchez de Castela, cuñado
Descrito pola fonte	Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron

Sancho III Garcés, coñecido como Sancho III o Maior, nado cara ao 990 ou 992 e finado o 18 de outubro de 1035, foi rei de Navarra entre o ano 1000 ou 1004 e 1035. Tamén foi conde de Aragón e de Castela como Sancho I entre 1029 e 1035.

Traxectoria

Sancho III herdou do seu pai o Reino de Navarra con só 15 anos. Conquistou Sobrarbe e Ribagorza entre os anos 1014 e 1018. No ano 1016 fixou os límites co condado de Castela. Protector no seu tempo dos Condes cataláns, estendeu a súa influencia alén dos Pireneos, mantendo relacións co ducado de Gascuña. Ao final da súa vida, no ano 1034 chegou a conquistar León, Astorga e Zamora expulsando ao rei Vermudo III. Á súa morte os seus dominios repartíronse entre os seus catro fillos.

Sancho foi un monarca ilustrado para a súa época, organizou a súa corte a semellanza da francesa e tivo como conselleiro a Oliba de Ripoll e pola súa mediación establecéronse monxes de cluniacense en San Juan de la Peña. A Sancho III débeselle o trazado definitivo do Camiño de Santiago, ao librar de incursións musulmás a zona comprendida entre os Pireneos e Nájera e aproveitar o trazado dunha antiga vía romana que substituíu o percorrido anterior que ía por Áraba e como queda dito débeselle a influencia cluniaciense por todo o camiño.