Territorio Antártico Británico
| Territorio Antártico Británico
(British Antarctic Territory) | |||||
| |||||
 | |||||
| Lema: Investigación e Descubrimento | |||||
| Idioma oficial | Inglés | ||||
| Capital | ningunha | ||||
| Comisionado | Tony Crombie | ||||
| Área | 1 709 400 km² | ||||
| Poboación | 200 | ||||
| Moeda | Libra esterlina | ||||
Territorio Antártico Británico (en inglés British Antarctic Territory) é a denominación que lle dá o Reino Unido ao territorio da Antártida sobre o que o reclama a soberanía, que abarca todas as terras ao sur do paralelo 60° S, entre o meridiano 20° O e 80° O, cunha superficie aproximada de 1.709.400 km².[1] Esta reclamación superponse parcialmente coa área reclamada por Chile (Territorio Chileno Antártico) e totalmente coa da Arxentina (Antártida Arxentina). Estas reclamacións están suspendidas por aplicación do artigo 4 do Tratado Antártico de 1959.
En 1908 mediante "Cartas Patentes", Gran Bretaña declarou do seu dominio todas as terras situadas ao sur do paralelo 50° S, entre os 20° e 80° lonxitude Oeste de Greenwich. Como esa definición incluía a parte austral de América do Sur (Chile e a Arxentina), ditáronse unhas novas Cartas Patentes en 1917, esta vez excluíndo a zona ao oeste do meridiano 50° O ao norte do paralelo 58° S.
O territorio inclúe parte da Terra de Coats, a Península Antártica, as Illas Orcadas do Sur, as Shetland do Sur, a Illa Alexandre I e moitas outras.
O territorio foi declarado "Dependencia das Illas Malvinas".
Actualmente o Reino Unido considera esta rexión como Territorio británico de ultramar, separado das Malvinas.
