Turnix nigricollis
Turnix nigricollis | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Estado de conservación | |||||||||||||||
Pouco preocupante[1] | |||||||||||||||
Clasificación científica | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Nome binomial | |||||||||||||||
'Turnix nigricollis' (Gmelin, 1789) |
Turnix nigricollis é unha especie de ave caradriforme da familia Turnicidae endémica de Madagascar.
Descrición
[editar | editar a fonte]Mide entre 14 e 16 cm de longo.[2] Presenta un marcado dimorfismo sexual. As femias son lixeiramente máis grandes que os machos. A plumaxe dos machos ten as partes superiores de cor marrón salpicada con vetas claras e pardas máis escuras mentres que as súas partes inferiores son de cor anteada con vetas pardas. A súa cabeza é marrón con pintas claras, sendo as súas listas superciliares máis claras e a súa gorxa anteada. O seu bico é gris e o iris dos seus ollos amarelo. As femias teñen a cabeza gris con pencas brancas con bigoteiras tamén brancas, e a gorxa e o peito negros.
Hábitat
[editar | editar a fonte]É unha especie de hábitos terrestres que adoita atoparse nas sabanas e os bosques non demasiado densos de Madagascar, desde o nivel do mar até os 1900 metros de altitude.[2]
Ecoloxía
[editar | editar a fonte]A especie vese a miúdo soa ou en pequenos grupos de até catro aves. Se se ve en perigo, adoita agocharse para evitar ser detectada ou pode fuxir, pero é raro que se bote a voar. Mesmo entón, voa con rápidos aleteos só por unha curta distancia. Aliméntase esparruñando no chan como unha galiña, deixando depresións circulares distintivas. Aliméntase principalmente de invertebrados e ten un gusto particular polas larvas de térmites. Pode comer pois caracois, cascudas, escaravellos, moscas, insectos e eirugas. Tamén pode comer sementes.
Do mesmo xeito que con outros membros desta familia, a femia xoga o papel máis activo na tempada de reprodución, defendendo un territorio e emitindo cantos para atraer o macho. O niño está construído nunha lixeira depresión no chan, a miúdo oculto nunha mata de herba ou unha espesa vexetación. Ambos os paxaros constrúeno a partir de herbas e talos secos, follas mortas e, ás veces, plumas. Pode estar parcialmente teitado con follas mortas e, ás veces, accédese a el por unha pista cuberta. Aniña uns catro ovos. O macho incúbaos durante uns quince días, sendo ás veces relevado pola femia de cando en vez. Tamén é o responsable do coidado das crías, alimentándoas durante a primeira semana desde o seu peteiro antes de que empecen a peteirar o chan na procura de comida. A femia é ao principio agresiva cos pitos e o macho deféndeos, pero despois a femia asume un papel máis de coidado. Os pitos vólvense independentes á quinta semana e os pais poden abandonalos tras isto.[3]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ BirdLife International (2012). "Turnix nigricollis". Lista Vermella de especies ameazadas. Versión 2013.2 (en inglés). Unión Internacional para a Conservación da Natureza. Consultado o 29 de xaneiro de 2014.
- ↑ 2,0 2,1 Olivier Langrand (1990). Guide to the Birds of Madagascar. Yale University Press, p. 153 ISBN 0300043104
- ↑ Safford, Roger; Hawkins, Frank (25 de xullo de 2013). The Birds of Africa: Volume VIII: The Malagasy Region: Madagascar, Seychelles, Comoros, Mascarenes (en inglés). A&C Black. ISBN 978-1-4081-9049-4.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Wikispecies posúe unha páxina sobre: Turnix nigricollis |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Turnix nigricollis |