Granulación aracnoide

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Vilosidade.

Granulación aracnoide

Representación diagramática dun corte a través da parte superior do cranio, mostrando as membranas do cerebro, etc. (A etiqueta de "Arachnoid granulation" -granulación aracnoide- está arriba á dereita.)

Granulacións aracnoides vistas nunha autopsia, onde se retirou a dura máter pero a aracnoide permanece no seu sitio.
Latín	Granulationes arachnoideae

As granulacións aracnoides, tamén chamadas vilosidades aracnoides ou villi aracnoides (un nome máis antigo é granulacións ou corpos de Pacchioni^[1]) son pequenas protrusións da aracnoide^[2] (a segunda capa ou meninxe que cobre o cerebro) que se estenden na membrana máis externa ou dura máter (a grosa capa externa menínxea). Fan protrusión nos seos venosos durais do cerebro e permiten que o líquido cefalorraquídeo saia do espazo subaracnoide e entre no torrente sanguíneo.

As granulacións máis grandes dispóñense ao longo do seo saxital superior, un grande espazo venoso que vai desde a parte frontal á posterior ao longo do centro da cabeza intracranialmente. Porén, están presentes tamén noutros seos durais.

Función

A difusión a través das granulacións aracnoides cara ao seo saxital superior devolve o líquido cefalorraquídeo á circulación venosa.^[3]

As granulacións aracnoides actúan como válvulas dunha soa dirección. Normalmente a presión do líquido cefalorraquídeo é maior que a do sistema venoso, deste modo, o líquido cefalorraquídeo flúe a través das granulacións cara ao sangue. Se a presión se inverte por algunha razón, o líquido non poderá pasar de volta ao espazo subaracnoide. A razón disto non se coñece. Suxeriuse que as células endoteliais do seo venoso crean vacúolos de líquido cefalorraquídeo, que se move a través das células e saen delas cara ao sangue.

A importancia das granulacións aracnoides para a drenaxe do líquido cefalorraquídeo é bastante polémica. Nalgúns informes unha gran porción (quizais a maioría) do líquido cefalorraquídeo drénase a través de vasos linfáticos asociados con segmentos extracraniais dos nervios craniais. Crese que unha gran proporción de líquido cefalorraquídeo abandona a bóveda cranial polos axóns do primeiro nervio cranial (nervio olfactorio) a través da súa extensión pola placa cribriforme.

Na superficie interna dos ósos craniais, hai pequenos ocos chamados fóvea granular producidos polas granulacións aracnoides.^[4]^[5]

Notas

↑ Nome dado en honra do anatomista italiano Antonio Pachioni. synd/392 en Who Named It?
↑ Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para aracnoide.
↑ Martini, Frederick; Timmons, Michael; Tallitsch, Robert (2015). Human Anatomy (Eighth ed.). Boston: Pearson. p. 453. ISBN 978-0-321-88332-2.
↑ Linden Forest Edwards (1934). Anatomy for physical education, descriptive and applied. P. Blakiston's son & co., inc. p. 80. Consultado o 23 June 2012.
↑ Sir Henry Morris (1921). Morris's human anatomy. P. Blakiston's son & Company. p. 953. Consultado o 23 June 2012.

Galería

Óso parietal esquerdo. Superficie interna.
Óso frontal. Superficie interna.
Anxiografía de tomografía computarizada (CT) que mostra unha granulación aracnoide no seo transverso dereito.
Escáner de tomografía computarizada sen contraste dunha cabeza mostrando unha granulación aracnoide.

[1] Nome dado en honra do anatomista italiano Antonio Pachioni. synd/392 en Who Named It?

[2] Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para aracnoide.

[3] Martini, Frederick; Timmons, Michael; Tallitsch, Robert (2015). Human Anatomy (Eighth ed.). Boston: Pearson. p. 453. ISBN 978-0-321-88332-2.

[Edwards1934-4] Linden Forest Edwards (1934). Anatomy for physical education, descriptive and applied. P. Blakiston's son & co., inc. p. 80. Consultado o 23 June 2012.

[Morris1921-5] Sir Henry Morris (1921). Morris's human anatomy. P. Blakiston's son & Company. p. 953. Consultado o 23 June 2012.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]