Viuda Gómez e hijos
 | Este artigo contén varias ligazóns externas e/ou bibliografía ao fin da páxina, mais poucas ou ningunha referencia no corpo do texto. Por favor, mellora o artigo introducindo notas ao pé, citando as fontes. Podes ver exemplos de como se fai nestes artigos. |
 | Este artigo ou sección precisa dunha revisión ortográfica e/ou de gramática (recurso útil: corrector ortográfico en liña de galego). Podes axudarte do revisor ortográfico, activándoo en: Preferencias → Trebellos → Navegación →  Ortografía: Activar o revisor ortográfico.Colabora connosco neste artigo e noutros en condicións semellantes para que a Galipedia mellore e medre. |
| Viuda Gómez e hijos | |
|---|---|
| Orixe | A Coruña,  Galiza |
| Período | 1982 - 1992 |
"Viuda Gómez e Hijos" é unha banda coruñesa. O seu son, puramente punk coma uns Dead Kennedys atlánticos, pouco a pouco comezaron a facerse un nome dentro da escena galega. O nome está extraído da revista El Víbora, e concretamente de Una Historia de Max.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Formouse en 1982 con Manuel Carreja "Puchón" voz, Jorge Fernández á guitarra, Ricardo Ramos á batería e Roberto González -Rigo- ao baixo. Puchón e Rigo abandonaron o grupo a finais de 1984, entra Andrés (baixo) e redúcese a un trío. en 1984 os seus compoñentes eran Jorge Fernández (voz e guitarra), Alberto (guitarra solista), José (baixo e coros) e Dani Punta (batería e coros) que se gañou o alcume de El Puntas polo seu costume de cravar a batería no chan, a súa presenza axudou a consolidar o son da banda. Pola banda pasaron outros músicos como Carlos Clerins, Benito ou José Viñas "Men".
Pódese considerar como un dos mellores grupos que saíron da canteira coruñesa. Comezaron sendo eminentemente punk para despois coller máis influencias.
En 1982 actuaron no Pavillón da Coruña. O ano seguinte en Betanzos e no Festival de Rock Ciudad de Coruña. En 1984, tamén participaron no Festival de Moaña (Vigo) e no II Festival de Rock Ciudad de Coruña o que os fai comezar a transcender e o seu nome circula polo boca a boca. En 1985 actuaron nos locais La Marimba e Piscis da Coruña, así como no Club Náutico da Coruña e no Festival Nuevo Pop Sada.
No inverno de 1985, Andrés abandonou o grupo e uniuse Jose (baixo) e, a principios de 1986, Alberto (guitarra) completou a formación máis consolidada.
Continúan as actuacións en 1986, como o Festival Nuevo Pop de Vigo, o Northwest Pop-Rock Meeting (Pavillón da Coruña), de novo no Club Náutico da Coruña e en locais coruñeses como a "Calle 42" ou o pub "Via Crucis".
Tardaron moitos anos en xestionar os seus esforzos, pero antes rexistraran polo menos un par de maquetas, o primeiro deles na mesma sala de ensaios cun Revox de dúas pista. Dani nunha entrevista en La Voz de Galicia comentaba.
“Foi gravado nunha revox de dúas pistas da época, por iso soa tan cru. Daquela gustábanos moito bandas como Dead Kennedys ou Joy Division, estabamos nese punto intermedio entre o punk e o afterpunk ”.
O director e produtor Xavier Villaverde toma as súas cancións como punto de partida para o seu curto "Viuda Gómez" (1985), unha historia de incesto e parricidio de oito minutos na que incluso algúns dos membros da banda participan como actores. O curto gaña importantes premios nacionais e internacionais e formou parte da súa segunda maqueta.
Entre os concertos notables de 1987 inclúese o que ofreceron na sala Hipódromo de Santiago de Compostela.
Os constantes cambios que sofre a formación, unha tendencia na historia do grupo, xeran unha gran inestabilidade que reduce considerablemente a súa proxección. No 87 foron rescatados por Rocky, o manager de Polansky y el Ardor, e lanzaron o mini-LP "Completamente" (La General / Fonomusic, 1987), cun son suavizado, achegándose ao pop, alcanzando o seu maior éxito co corte "Solución suicida". Nesta ocasión coñecemos unha banda composta por Alberto Ramos (guitarra principal), Jorge Perdender (guitarra e voz), José Corral (baixo) e Dani Punta (batería). Jorge Fernández só asina catro cancións do disco, a metade con Dani Punta e o resto é de todo o grupo ao unísono. A canción "Solución Suicida", incluída no álbum, é un pequeno himno local.
O son de "Completamente" dista moito do que atopamos nas súas actuacións iniciais. Cun son moito máis relaxado e limpo; o punk de ritmo rápido dá paso a desenvolvementos máis próximos ao pop nos que a súa esencia "punk" se perde na procura dunha alta calidade de son e unha produción de luxo.
“O cambio de son estivo influído pola produción. O álbum é un gran produto Fonomusic, gravado nun estudo de 32 pistas, mentres que as outras gravacións son demostracións, gravadas con poucos soportes para que soen máis cru. Logrouse un son diferente, máis pop. Todo está máis pulido e moito mellor producido” explica Dani.
Asinan un contrato de cinco anos coa independente La General, pero os continuos desacordos con ela acaban provocando a rescisión do contrato e precipitan dalgún xeito o final da banda. En 1990 a banda separouse. Como ocorreu cos seus veciños de Radio Océano, a banda non tivo un gran impacto e acabaría sendo esquecida. Sempre á sombra de "Solución suicida", ese corte que supuxo o seu ascenso e caída, ese himno vampirizante.
Pouco despois Jorge Fernández téntao de novo cun novo e breve grupo, Clan 69.
Co paso dos anos, Viuda Gómez e Hijos reapareceu no 2008, co lanzamento da que foi a súa primeira maqueta nun disco que titularon 'La Viuda esta de vuelta'. Todo isto a través do selo El Beasto Recordings, mantendo a esencia da gravación orixinal, ruído e suciedade en doses elevadas.
En 2011, o grupo autoproduciu unha recompilación con practicamente todo o material gravado ao longo da súa historia, concretamente as sesións que o grupo gravou antes de asinar polo selo Fonomusic e lanzar “Completamente” (La General / Fonomusic, 1987). Vinte cancións recollidas no CD "No somos viudas pobres, sino pobres viudas" (Viuda Gómez e Hijos, 2011).
Houbo tres sesións de gravación: unha no 82 producida por Dani Punta e Julián Hernández (Siniestro Total), outra no 84 producida por Alberto Torrado (Siniestro Total, Os Resentidos) e a última no 85 producida por Dani Punta.
“Non quería que se esquecesen. Con isto publícase todo o material dispoñible de Viuda. En canto ás sesións, a de 85 está gravada nun chalé de Sada cunha cinta aberta de oito pistas. A idea era pór a velocidade do punk a través dun filtro pop cunha maior limpeza. O de 84 é o máis profesional, producido nos estudos Trak de Madrid por Torrado” explica Punta.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Biografía de Viuda Gómez e HijosArquivado 14 de novembro de 2020 en Wayback Machine.
- Viuda Gómez e Hijos