Xoán Casiano

Xoán Casiano
	;
Biografía
Nacemento	360 (Gregoriano) ; Cítia Menor (Imperio Romano)
Morte	435 (74/75 anos); Marsella (Imperio Romano)
Abade
Datos persoais
Relixión	Cristianismo
Actividade
Ocupación	monxe cristiano, escritor, teólogo
Período de tempo	Imperio Romano
Profesores	Evagrio do Ponto
Enaltecemento
	século V - santo, nomeado por Igrexa católica (Marsella) ;
Día de festividade relixiosa	23 de xullo
Descrito pola fonte	Nordisk familjebok; Paulys Realenzyklopädie der klassischen Altertumswissenschaft; Obálky knih,

Xoán Casiano ou Cassiano, nado en Escitia Menor entre os anos 360 e 365 e finado en Marsella en 435, foi un sacerdote, asceta e Pai da Igrexa.

Traxectoria

Descoñécese o seu lugar de nacemento, probablemente Escitia Menor, na desembocadura do Danubio, aínda que é seguro que se formou en Belén e viviu durante sete anos como eremita no deserto de Exipto. Posteriormente recibiu o diaconado en Constantinopla de mans de san Xoán Crisóstomo, e foi ordenado sacerdote en Roma polo papa Inocencio I.

Cara ó 415 fundou a Abadía de San Víctor de Marsella, formada por dous mosteiros, un masculino e outro feminino, para os que redactou os seus escritos máis importantes: as Institutiones, nas que expón as obrigas do monxe e examina os vicios contra os que ten que estar prevido; e as súas vinte e catro Collationes, onde, en forma de diálogos con monxes famosos da antigüidade —como un complemento ás Institutiones— trata diversos aspectos da vida monacal, alaba a vida eremítica e indica que a vida ascética é a mellor vía para loitar contra o pecado.

Os seus escritos teolóxicos influíron nas doutrinas semipelaxianas.

Posteridade

San Bieito de Nursia recomendou ós seus monxes a lectura dos escritos de Xoán Casiano, e empregounos como fundamento para a súa regra, onde en certas pasaxes repítese palabra a palabra citas de Casiano e a mesma regra afirma que debe ser prolongada polas Conferencias dos Padres e as súas Institucións de Casiano.

Os monxes de Occidente apréciano como un dos principais mestres da vida monástica e consideran bo que lles teñan permitido beneficiarse da experiencia dos primeiros monxes de Oriente.

Despois do seu pasamento, o segundo Concilio de Orange, en 529, condenou o semipelaxianismo e deu unha formulación teolóxica da graza tal como preconizaba Santo Agostiño. O concilio pronunciouse contra os que, como Xoán Casiano de Marsella, Vicente de Lerins e Fausto de Riez, daban un papel máis importante ó libre albedrío.

Algunhas localidades preto de Lérins levan o seu nome. Porén os seus escritos foron lidos amplamente nos mosteiros de Occidente.

Figura no calendario de santos da Igrexa ortodoxa onde é moi estimado polos seus escritos e a súa posición sobre a graza, onde os ortodoxos se recoñecen, mellor que nas de Agostiño de Hipona. Así é como moitos monxes e bispos ortodoxos levan o seu nome.

Véxase tamén

Bibliografía

San Juan Casiano: Instituciones. Tradución en castelán por L. e P. Sansegundo, Ediciones Rialp, col. Neblí n. 15, Madrid, 1957.
San Juan Casiano: Colaciones. Tradución en castelán por L. e P. Sansegundo, Ed. Rialp, col. Neblí nn. 19 e 20, Madrid, 1958 e 1962.