Zíngaro
 | Este artigo ou sección precisa dunha revisión ortográfica e/ou de gramática (recurso útil: corrector ortográfico en liña de galego). Podes axudarte do revisor ortográfico, activándoo en: Preferencias → Trebellos → Navegación →  Ortografía: Activar o revisor ortográfico.Colabora connosco neste artigo e noutros en condicións semellantes para que a Galipedia mellore e medre. |
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xuño de 2016.) |
| Zíngaro | |
|---|---|
 | |
| Orixe | A Coruña (Galicia), |
| Período | 1979 - 1992 |
| Xénero(s) | Flamenco, rumba |
| Selo(s) discográfico(s) | Sony Music, Producciobes AR, CBS |
| Na rede | |
    | |
Antonio Barrull Salazar (A Coruña, 1950), coñecido como Zíngaro, é un cantante e compositor español de sangue xitano, cuxo estilo, corresponde á fusión entre flamenco, jazz e rock que se iniciou a finais dos anos 1970. Seguiu a liña renovadora e visionaria que impulsou Manzanita, cunha voz chea de personalidade, meigallo e un carisma especial. A súa música, a súa forma de interpretar, sorprende e gusta tanto ao curioso coma ao cliente habitual da canción flamenca con toques modernos. É irmán doutro grande artista: Luis Barrull Salazar, máis coñecido como El Luís.
Vida
[editar | editar a fonte]Con moi poucos anos foise a Arxentina, alí viviu case 14 anos. Comeza os seus exercicios de composición ao tempo que se estrea no rasgueo da guitarra e teñen lugar os seus primeiros gorgoritos serios. Así van xurdindo as primeiras letras, as primeiras cancións. Os amigos anímanlle a deixar Arxentina e regresar a España a probar a súa sorte tras ver o éxito que tivo o seu irmán nesa época. Nada máis chegar, Zíngaro' pode comprobar, o firme éxito conseguido polo seu irmán nos primeiros discos que grava.
Obra
[editar | editar a fonte]Estilo
[editar | editar a fonte]Seguiu a liña renovadora e visionaria que impulsou Manzanita, cunha voz chea de personalidade, meigallo e un carisma especial. A súa música, a súa forma de interpretar, sorprende e gusta tanto ao curioso coma ao cliente habitual da canción flamenca con toques modernos. A súa música non é doada. Poderiamos describila como un reto. O seu afán de innovación, de buscar unha linguaxe propia e renovadora, lévao a formularse a súa música como redescubrimento da morea de maneiras en que o flamenco pode verse fecundado polos ritmos modernos e polas últimas técnicas de gravación do momento. É imprescindible mencionar o papel do produtor José Luis de Carlos, mentor desta nova linguaxe entre o pop e flamenco, serio, rigoroso, contemporáneo, apaixonado e visionario que belisca o jazz, o negroide e o popular, sen puritanismos nin chabacanerías.
Destacan na súa carreira os dous primeiros elepés titulados Voz De Luna (1979) e ''Sones de Llanto y Fuego (1980). Da forma e ordena esbozos, concreta as súas visións, poemas e cancións, afina a súa instrumentación ata lograr un son novo e á vez popular, que se manteña dentro das coordenadas flamencas pero que tamén rompa arquetipos. Os catro seguintes foron Ama tu libertad (1989), Gitano Poeta (1990), Esa señora (1991) e finalmente ' 'Cuidado camarada (2003). Tamén escribiu cancións para outros artistas como Tony do xitano. Actualmente non se sabe nada sobre el nin no ámbito musical nin no privado. Só que acode á Igrexa Evanxelista.
Inicios
[editar | editar a fonte]Voz de Luna
[editar | editar a fonte]LLega o seu primeiro LP, " Voz De Luna ", en 1979. Del extráese un primeiro singre. "Llorarás de pena", que é fenomenalmente acollido nos ambientes xitanos e flamencos, pero que supera estes circuítos para chegar a un público masivo amante do dramatismo da mellor canción popular española. Manzanita axudou coas guitarras e o disco tivo unhas vendas sorprendentes. Seguiu triunfando cun segundo singre, "Chié, Chié,". O seu valor artístico e comercial, a súa comunicación co público, era indubidable. A enerxía vendedora de Zíngaro superaba ata o silencio dos medios xornalísticos.
Sones de Llanto y Fuego
[editar | editar a fonte]Preparouse a gravación deste álbum co desexo do cantante e do seu produtor de ir máis alá na súa innovación flamenca. Os músicos elixidos non podían estar máis na onda: Manzanita (guitarra española), Luis "Manglis" Cobo (guitarra acústica e eléctrica), Dave Thomas (Baixo) e Tito Duarte (Batería e percusións). As cancións do álbum son escritas pola súa maioría polo propio Zíngaro, outras son de Jesús Conde, de R. Jiménez Barrull, engadir que hai un tema de Sandro (Rosa) e outro de Manzanita (Romance Árabe). O singre elixido foi "No te voy a perdonar", nel destacan os arranxos de corda e unha alternancia de tons dramáticos e populares, cun interesante cambio de atmosferas.
Últimos anos
[editar | editar a fonte]Ama tu libertad
[editar | editar a fonte]Despois deste álbum sacou "Ama tu libertad" que intento repoñer a reputación que tenia ata a data e con outros 3 discos máis de moi poucas vendas titulados Gitano Poeta, Esa Señora e Cuidado Camarada.
Discografía
[editar | editar a fonte]- Voz de Luna (1979)
- Sones de llanto y fuego (1980)
- Ama tu libertad (1989)
- Poeta Gitano (1990)
- Esa Señora (1991)
- Cuidado camarada (1992)
Singles
[editar | editar a fonte]- Lloraras de Pena (Voz de Luna) (1979)
- Chie, Chie (voz de Luna) (1979)
- No te voy a perdonar (Sones de Llanto y fuego) (1980)
