Ópera bufa

A ópera bufa^[1] (do italiano opera buffa, tamén denominada commedia per musica ou dramma giocoso per musica) é un subxénero de ópera cun tema cómico. Desanvolveuse en Nápoles na primeira metad do século XVIII, de onde se difundiu cara a Roma e o norte de Italia. A súa contraparte estilística é a Ópera seria.^[2]

Exemplos de ópera buffa son Il barbiere di Siviglia (1816), de Rossini, As vodas de Fígaro (1786), de Mozart e Don Pasquale (1843) de Donizetti. O xénero caeu en desuso despois do século XIX, sendo para moitos a última ópera deste xénero Falstaff, composta por Verdi no 1893. Os precursores do movemento foron: Giovanni Battista Pergolesi, Nicola Logroscino, Baldassare Galuppi e Alessandro Scarlatti.

Notas

↑ Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para ópera.
↑ Latham, Alison (2008). Tezontle, ed. Diccionario enciclopédico de la música (en castelán). México, D. F.: Fondo de Cultura Económica. p. 1083. ISBN 6071600200.

Véxase tamén

Outros artigos

Este artigo sobre música é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.

[1] Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para ópera.

[2] Latham, Alison (2008). Tezontle, ed. Diccionario enciclopédico de la música (en castelán). México, D. F.: Fondo de Cultura Económica. p. 1083. ISBN 6071600200.

[1]

[2]