A árbore
| A árbore | |
|---|---|
| Título orixinal | A árbore |
| Autor/a | Ricardo Carballo Calero |
| Orixe | Galicia |
| Lingua | Galega |
| Xénero(s) | Teatro |
| Editorial | Editorial Galaxia |
| Data de pub. | 1965 |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
A arbre. Auto en tres esceas e un epílogo-prólogo é unha pequena peza teatral de Ricardo Carballo Calero publicada no nº 9 da revista Grial en 1965 e escrita no ano 1948 en Esteiro (Ferrol). Foi reeditada en 1971[1] e 1982[2].
Foi estreada en Santiago en 1970 por Cantigas e Agarimos. Foi representada en 1970 polo Grupo Rosalía de Castro e por Breogania en 1982. Foi lida en 1982 nos actos da Homenaxe Nacional a Carvalho Calero.[3]
Personaxes
[editar | editar a fonte]- O home
- A muller
Desenvolvemento
[editar | editar a fonte]Toda a decoración redúcese a unha arbre, ergueita no meio da escea. Telón de fundo.
- Escena I. En 1908. Árbore florida.
O home é un elegante cabaleiro de vinte anos, a muller unha elegante señorita de 18 anos. O home decláralle o seu amor eterno, ela tamén se vai declarar namorada mais ten que deixalo porque xa a comprometeron para casar cun bo partido que lle buscou a nai.
- Escena II. En 1928. Árbore con follas.
O home, de corenta anos, viste con sobria corrección, a muller, de dezaoito anos, leva unha antuca aberta. El volve declararlle o seu amor, ela sinálalle o seu primo que está alí preto nunha terraza mirando para eles. El rexeita ir sentar con eles.
- Escena III. En 1948. Árbore espida.
O home, con sesenta anos, leva unha roupa raída, a muller, con dezaoito anos, leva un paraugas pechado. Volven dialogar sobre o amor e a vida. Ela rexéitao, el colle e...
- Epílogo-prólogo. Antes do almanaque. Árbore con froitos e serpe enroscada no toro.
O home, con vinte anos, e a muller, con dezaoito anos, vestidos de paraíso. Dialogan nun ton poético coa serpe polo medio. Remata: Tebras. Sucédense, alternándose, os tronos e as gargalladas. Unha grande espada de fogo brilla nas tebras.
Características
[editar | editar a fonte]Xa no propio libro se di que:
A Arbre” é certamente como un auto ou misterio no que, tamén evitando a pesadume dunha solemne gravedade ou dun énfase retóricamente atrangallado, replantéase o problema, condicionado pola cultura, da relación natural antre home e muller, segundo se nos presenta desde que Eva mordéu o froito da ciencia no Paraíso[4]
E o autor engade no prólogo:
¿Por qué o amor, que debía dar ao home a felicidade, , lle dá, en troques a dor? ¿Por qué o home, que debía poseer a Eva nun raiolante e fixo meiodía, anda a percurala sempre, ao traveso do vran, do outono, do inverno? O home e a muller están defrontados, a carón da Arbre. Debían ser felices, só un home e unha muller, nunha eterna primavera. Pero hai monicións, mamáis, curmáns, soles, neves, cañas... Hai circunstancias. E, craro, o amor é tamén, orteganamente, o amor e as súas circunstancias[5]
Segundo Sindo Villamayor:
É un texto simbólico co que pon en cuestión, dunha maneira abstracta, próxima ao teatro do absurdo, o sentido do Paraíso. O tema principal é o amor tratado como ironía, e ao mesmo tempo, como drama; as dúas personaxes son simbólicas: o home e a muller; a decoración redúcese a unha árbore. Na escena final (que ten o carácter de epílogo-prólogo) retomando a historia bíblica da árbore da ciencia do ben e do mal, a peza representa de novo a expulsión do Paraíso: o amor, símbolo de felicidade para o home, é a causa da súa desgracia [6].
Para Henrique Rabuñal:
Volvemos ao tema das relacións home-muller. Polo home pasa o tempo mentres a muller ten sempre a mesma idade. O amor tórnase imposíbel.[7].
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Carballo Calero, Ricardo (1971). Catro pezas. A sombra de Orfeo, Farsa das zocas, A arbre, Auto do prisioneiro. Editorial Galaxia.
- ↑ Carballo Calero, Ricardo (1982). Teatro completo. Ediciós do Castro. ISBN 84-7492-116-3.
- ↑ Rabuñal, Henrique (2020). Ricardo Carvalho Calero. O anxo da terra. Galaxia. p. 150. ISBN 978-84-9151-436-7.
- ↑ Carballo Calero 1971, p. lapela.
- ↑ Carballo Calero 1971, p. 15-16.
- ↑ Villamayor, Sindo (1996). Historia da Literatura Galega. 33. O silencio interior (1940-1950). Ed. A Nosa Terra. p. 1040. ISBN 84-89679-05-3.
- ↑ Rabuñal, Henrique. "Carvalho Calero na historia do noso teatro". adiante.gal. Consultado o 17/10/2018.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Fernández del Riego, F. (1971) [1951]. Historia da literatura galega (2ª ed.). Vigo: Editorial Galaxia. p. 260.
Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Carballo Calero, R. (1965). "A arbre. Auto en tres esceas e un epílogo-prólogo" (PDF). Grial (Vigo: Galaxia) (9): 349–356. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 26 de agosto de 2021. Consultado o 06 de xuño de 2021.