Acta de Helsinqui

Acta de Helsinqui
Acta en alemán, inglés, castelán, francés, italiano e ruso
Creación	1 de agosto de 1975
Signatarios	35 Estados nación de Europa e América
Función	Seguridade e cooperación internacional

En verde, os trinta e cinco Estados nación signatarios da Acta de Helsinqui.

A Conferencia sobre Seguridade e Cooperación en Europa (CSCE) ou Conferencia de Helsinqui tivo lugar en Helsinqui (Finlandia) durante varias sesións entre o 3 de xullo de 1973 e a decisiva terceira sesión do 30 de xullo ao 1 de agosto de 1975; entre os Estados Unidos de América, Canadá, a Unión de Repúblicas Socialistas Soviéticas e todos os Estados nación de Europa (incluíndo Turquía e excluíndo Albania e Andorra).

Culminou na acta final da Conferencia sobre Seguridade e Cooperación en Europa, tamén coñecido como Acta Final de Helsinqui, Acordos de Helsinqui ou Declaración de Helsinqui. Foi asinado por 35 países. É o punto de partida da Organización para a Seguridade e a Cooperación en Europa (OSCE). Non obstante, o acto non era vinculante xa que non tiña carácter de tratado.

A Conferencia tivo reunións posteriores, que tiveron lugar en Belgrado (4 de outubro de 1977 - 8 de marzo de 1978), Madrid (11 de novembro de 1980 - 9 de setembro de 1983) e Viena (4 de novembro de 1986 - 19 de xaneiro de 1989). O Cumio de París de 1990 pódese considerar o punto final da Conferencia, debido á desaparición do bloque do Leste.

Contido da Acta de Helsinqui

Os principais puntos que figuran na Acta foron:

1. Igualdade soberana, respecto dos dereitos inherentes á soberanía
2. Absterse de recorrer á ameaza ou ao uso da forza
3. inviolabilidade das fronteiras
4. Integridade territorial dos Estados
5. Resolución de controversias por medios pacíficos
6. Principio de non intervención nos asuntos internos dos Estados.
7. Respecto dos dereitos humanos e das liberdades fundamentais
8. Dereito á igualdade e dereito á autodeterminación dos pobos
9. Cooperación entre Estados
10. Cumprimento de boa fe das obrigas do dereito internacional público

Significado da Acta de Helsinqui

Reunión bilateral dos Estados Unidos e a URSS, cos presidentes Gerald Ford e Leonid Brezhnev, en xullo de 1975

No momento da sinatura, o documento foi visto tanto como un paso significativo para reducir as tensións da guerra fría (a chamada 'distensión'), como como un triunfo diplomático para a URSS, debido ás cláusulas de inviolabilidade das fronteiras nacionais e ao respecto integridade territorial, que recoñeceu por primeira vez as incorporacións territoriais da Unión Soviética en Europa do Leste despois da Segunda guerra mundial.

Non obstante, a parte dedicada aos dereitos humanos constituíu a base para o funcionamento do Grupo de Helsinqui en Moscova (en inglés: Moscow Helsinki Group), unha ONG independente creada para supervisar o cumprimento dos Acordos de Helsinqui. Desde 1996, o Grupo Helsinki de Moscova está dirixido por Liudmila Alekséyeva. O Grupo Helsinki expandiuse coa creación de varios comités rexionais, que finalmente formaron a Federación Internacional de Helsinqui e Human Rights Watch. Aínda que se supón que deben supervisar o cumprimento da Acta por parte de todos os seus asinantes, o foco da súa atención foi a súa aplicación na Unión Soviética e nos seus aliados do Pacto de Varsovia, dando apoio internacional aos grupos disidentes.

Albania negouse a participar na conferencia, co seu líder Enver Hoxha argumentando o seguinte:

Todos os Estados satélite soviéticos (coa posible excepción dos búlgaros) queren romper as cadeas do Tratado de Varsovia, pero non poden. Así, a súa única esperanza é o que lles permite o documento de Helsinqui, é dicir, fortalecer a súa amizade cos Estados Unidos de América e Occidente, buscarlles investidores en forma de créditos e importacións sen restricións da súa tecnoloxía, para permitirlle á Igrexa ocupar o seu antigo lugar, para afondar a dexeneración moral, para aumentar o antisovietismo, e o Tratado de Varsovia seguirá sendo unha casca baleira.

Enver Hoxha

Estados asinantes orixinais

Alemaña Occidental (RFA) Alemaña Oriental (RDA) Austria Bélxica Bulgaria Canadá Checoslovaquia Chipre Dinamarca España Estados Unidos Finlandia

Francia Grecia Hungría Irlanda Islandia Italia Iugoslavia Liechtenstein Luxemburgo Malta Mónaco Noruega

Países Baixos Polonia Portugal Reino Unido Romanía San Marino Suecia Suíza Turquía Unión Soviética Cidade do Vaticano

Aínda que Albania non foi un dos asinantes orixinais, converteuse en asinante en setembro de 1991.

Galería de imaxes

• 
  Rúa Kavoikatu, Helsinqui, 1975
• 
  Carta de identificación de Erich Honecker na CSCE
• 
  Chanceler da RFA, Helmut Schmidt; Presidente do Consello de Estado da RDA, Erich Honecker; Presidente dos EUA, Gerald Ford e Chanceler de Austria, Bruno Kreisky
• 
  De esquerda a dereita: Kissinger, Brezhnev, Ford, e Gromyko no exterior da embaixada estadounidense en Helsinki, 1975.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Texto íntegro da Acta Final, Conferencia sobre Seguridade e Cooperación en Europa de 1975
• Comisión de Helsinki (Helsinki Commission) dos Estados Unidos

Non se debe confundir con

A Declaración de Helsinki de 1964, de contido científico, sobre os principios da experimentación humana.

---

Este artigo sobre política é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.  Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.

---