Afonso Núñez
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | século XI  Galicia, España |
| Morte | 1135 (Gregoriano) |
| Alférez | |
| Nomeado por: Raimundo de Borgoña | |
| Conde da Limia | |
| | |
| Familia | |
| Pais | Nuno de Celanova e Fronilde Sánchez |
| Irmáns | Gomes Nunes de Pombeiro Sancho Nunes de Celanova |
Afonso Núñez (fl. 1101–1135) foi un nobre e xefe militar galego.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Era o primoxénito de Nuño Vázquez e de Fronilde Sánchez, filla do conde Sancho Ordóñez. Desde polo menos o 28 de xaneiro de 1090 o poder de Nuño residía na comarca da Limia. O 13 de xuño de 1104 aparece cos seus pais e irmáns Menendo, Sancho e Elvira nunha doazón ao mosteiro de Sahagún.[1]
Entre o 1 de abril de 1101 e o 24 de outubro de 1102 Afonso serviu como alférez de Raimundo conde de Galiza.[1] Foi un dos poucos magnates galegos leais á raíña Urraca durante o seu conflito co seu fillo con Raimundo, Afonso Raimúndez, o que pode sorprender á luz das coñecidas conexións políticas de Afonso Núñez con Raimundo. Entre maio de 1112 e o 1 de xuño de 1125 Afonso ocupou a tenencia da Limia, ao igual que o seu pai. A súa importancia para Urraca en Galiza queda exemplificada na Historia compostellana, que o enumera primeiro despois do fillo de Urraca ao nomear os xefes do exército que ela reuniu entre "todos os cónsules e todos os príncipes de Galiza" ao declarar a guerra a Afonso I de Aragón e Navarra na primavera de 1118.
omnes consules et omnes principes Gallaeciae. Adefonsum comitem Limiensem.[2]
Matrimonio e descendencia
[editar | editar a fonte]A única constancia da muller de Afonso é dun documento do 5 de xullo de 1118 no arquivo de Celanova, que tamén pasa a ser o primeiro rexistro de Afonso ostentando o título comes (conde), o título nobiliario máis alto do reino.[3] O nome da súa muller parece ser María. Deulle dúas fillas: Fronilde e Tareixa. En 1126 ou 1127 concedeu unha subvención á Catedral de Braga. Menciónase por última vez nun documento do 18 de maio de 1135.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 Barton, Simon (1997). The Aristocracy in Twelfth-century León and Castile. Cambridge University Press. p. 227.
- ↑ Flórez de Setién Huidobro y Velasco, Enrique Fernando (1765). España Sagrada.
- ↑ F. Reilly, Bernard (1982). "The Kingdom of León-Castilla under Queen Urraca, 1109–1126". Princeton University Press: 290–91.