Agulla (peixe)

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Agulla.

Agulla (Belone belone)

Varios exemplares pescados

Agulla.

A agulla (Belone belone Linnaeus 1761) é un peixe mariño da familia Belonidae, longo e estreito e coas mandíbulas moi afiadas, todo o que lle dá un aspecto de agulla.

Ríos Panisse (1977) recolleu para esta especie o nome de agulla e mailas variantes agulla de terra, peixe agulla, aghillón e aghulla en 46 dos 56 portos galegos nos que fixo a enquisa; tamén recolleu os nomes de alcrique, chandarme/chandarma e alpabarda (nomes que se aplican con máis frecuencia a outro peixe semellante, Scomberesox saurus) e, para os exemplares pequenos, os nomes de corcito/corsito, pataguillón, furón ou rato.

Descrición

Adoita presentar tamaños de 40–45 cm, aínda que se describiron máximos de 93 cm, e pesos máximos de 1,3 kg. A pel é verde, con brillos prateados no lombo, aclarando no ventre. Ten unha aleta dorsal e outra anal moi atrasadas, a anal un pouco máis longa cá dorsal (19-23 radios aquela fronte a 16-20 radios esta).

A mandíbula inferior é máis longa cá superior, e mostra numerosos dentes puntiagudos, relativamente grandes e espazados.

Hábitat e distribución

Vive en augas abertas e cerca da superficie, onde abundan os peixes máis pequenos, xoubiñas e pións, nos que preda. Distribúese por augas temperadas da costa leste do océano Atlántico, entre os paralelos 14º e 65º N, mar do Norte e mar Mediterráneo.

Describíronse catro subespecies:

• Belone belone belone (Linnaeus, 1761) (Atlántico nordeste);
• Belone belone euxini (Günther, 1866) (Mar Negro e mar de Azov)
• Belone belone acus (Risso, 1827) (mar Mediterráneo e partes adxacentes do océano Atlántico, Madeira, Canarias, Azores e sur de Cabo Verde)
• Belone belone gracilis (Lowe, 1839) (desde Francia ás illas Canarias, incluíndo o Mediterráneo)

Aproveitamento

Captúrase con artes de cerco e ó corricán, así como na modalidade de pesca deportiva.

Dada a cor verdosa que ten nas espiñas e a carne dura e seca que posúe, é unha especie pouco apreciada para o seu consumo en fresco. Pode elaborarse de distintas formas, entre as que son apreciadas a afumadura, en empanada ou en caldeirada.

Véxase tamén

Bibliografía

• DIRECCIÓN XERAL DE FORMACIÓN PESQUEIRA: Guía do consumidor de peixe fresco. Xunta de Galicia 1999.
• RÍOS PANISSE, M. Carmen: Nomenclatura de la flora y fauna marítimas de Galicia (Invertebrados y peces). Anejo 7 de Verba, 1977.