Alexandre Dumas (pai)
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde novembro de 2021.) |
Dumas Davy de la Pailleterie (máis coñecido por Alexandre Dumas), nado en Villers-Cotterêts o 24 de xullo de 1802 e finado en Puys o 5 de decembro de 1870, foi un novelista e dramaturgo francés. O seu fillo, Alexandre Dumas foi tamén un escritor coñecido.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Fillo do xeneral francés Thomas-Alexandre Davy de la Pailleterie, máis coñecido como Thomas-Alexandre Dumas, fillo do Marqués Antoine-Alexandre Davy de la Pailleterie quen casou con Marie-Céssette Dumas, unha escrava negra das illas Indias do Oeste de Saint Domingue. O seu avó era un home díscolo que buscou amor e fortuna en América, o cal tamén casou cunha muller negra. Xa que logo o pai de Dumas tamén era mestizo.
O pai de Dumas morreu cando el tiña tres anos de idade. Dada a exigua pensión de que dispoñía a súa nai, Dumas recibiu unha escasa educación escolar. Cuns estudos deficientes empezou a traballar como mensaxeiro, vendedor de tabaco e como pasante dun notario e, co seu amigo, o vizconde Adolphe Ribbing de Leuven, escribiu as súas primeiras obras. Estes balbuceos teatrais foron outros tantos fracasos. Tamén traduciu a obra de Walter Scott Ivanhoe.
En 1823 instálase en París e entra ao servizo do Duque d'Orléans como escribán, grazas á súa perfecta caligrafía e á recomendación do xeneral Foy. Continúa escribindo e completando a súa formación de xeito autodidacta.
Coa representación, pola Comédie française en 1829, de Henri III et sa cour, consegue gran notoriedade e, en 1831, con Anthony alcanza o seu primeiro éxito. Éxito que continuará ao longo da súa carreira literaria co xénero da súa predilección: o drama e a novela histórica. É un autor prolífico (traxedias, dramas, melodramas, aventuras...) aínda que, para atender á crecente demanda do público, tivo que recorrer á axuda, notoria, de "colaboradores" entre os que destacou Auguste Maquet (1839-1851) que interveu en varias das súas novelas, entre elas Os tres mosqueteiros e O Conde de Montecristo (1844).
Grande admirador de Walter Scott, as súas novelas históricas cheas de vivacidade e pintoresquismo, gozaron do beneplácito do público propiciado pola súa publicación, por entregas, nos xornais.
Amasou unha considerable fortuna que dilapidou con prodigalidade en festas e ceas, ademais de construír un castelo chamado Montecristo. Formou parte activa na revolución de 1848, co que se viu involucrado en problemas políticos. Por estas datas coñece a un mozo Jules Verne. Nese mesmo ano rompeu a súa relación con Macquet, o cal denunciouno por terse aproveitado del. O xuízo ditaminou que tiña que pagarlle 145.000 francos en 10 anos. Asediado polos acredores, fuxiu a Bruxelas en 1851. Foi criticado, censurado e deostado. Regresou a París en 1853 e embarcouse en diversas empresas, a cada cal máis ruinosa. En 1847 fundou o Théâtre Historique que, catro anos máis tarde, foi á bancarrota. Foi tamén fundador do semanario Le Monte-Christo (1857-1860) que tamén crebou.
Realizou diversas viaxes, Gran Bretaña, Rusia, Italia, Alemaña, Suíza, Arabia, traballando de correspondente e aprendendo inglés, italiano e alemán. En Italia coñeceu a Giuseppe Garibaldi co que colaborou na súa revolución, en Sicilia, en 1860. Publicou dúas obras sobre o libertador. Case arruinado refuxiouse na casa do seu fillo, tamén escritor, e alí morreu.
Publicou aproximadamente 300 obras e numerosos artigos, converténdose nun dos autores máis prolíficos e populares de Francia. As súas novelas van desde a aventura á fantasía, pasando pola Historia. En 1869 inicia Le Grand Dictionnaire de Cuisine, que sería publicado, postumamente, en 1873.
Recoñecemento póstumo
[editar | editar a fonte]En 2002 o seu corpo foi transferido ao Panteón de París, no medio de celebracións en toda Francia. En vida, Dumas manifestara, con todo, a súa vontade de permanecer enterrado en Villers-Cotterêts.
Obras
[editar | editar a fonte]- La Chasse et l’amour (teatro), 1825
- La Noce et l’enterrement (teatro), 1826
- Henri III et sa cour (teatro), 1829
- Christine ou Stockholm, Fontainebleau et Rome (teatro), 1830
- Napoléon Bonaparte, ou trente ans de l’histoire de France (teatro), 1831
- Antony (teatro), 1831
- Charles VII chez ses grands vassaux (teatro),, 1831
- Teresa (teatro), 1831
- La Tour de Nesle (teatro), 1832
- Souvenirs d’Anthony, 1835
- Chroniques de France Isabel de Bavière, 1835
- Kean (teatro), 1836
- Caligula (teatro), 1837
- Mademoiselle de Belle-Isle (teatro), 1837
- Acté, 1837
- La Salle d’armes/Pauline, 1838
- Le Capitaine Paul, 1838
- Le Capitaine Pamphile, 1839
- Crimes célèbres, 1839-1841
- Napoléon, 1840
- Othon L’archer, 1840
- Les Stuarts, 1840
- Maître Adam le calabrais, 1840
- Le Maître d’armes, 1840-1841
- Praxède, 1841
- Aventures de Lydéric Grand Forestier de Flandre, 1841 ISBN 2-85984-023-0
- Nouvelles impressions de voyage (Midi de la France), 1841
- Excursions sur les bords du Rhin, 1841
- Souvenirs de voyage - Une année à Florence , 1841
- Jeanne la pucelle 1429-1431, 1842
- Le Speronare, 1842
- Le Capitaine Arena, 1842
- Le Chevalier d'Harmental, 1842.
- Le Corricolo, 1843
- Des demoiselles de Saint-Cyr (teatro), 1843
- Filles, lorettes et courtisanes, 1843
- Georges , 1843
- Sylvandire, 1844
- Fernande, 1844
- Les Trois Mousquetaires, 1844
- Le Château d’Eppstein, 1844
- Cécile, 1844
- Gabriel Lambert, 1844
- Louis XIV et son siècle, 1844
- Vingt Ans après, 1845
- Le Comte de Monte-Cristo, 1845 – 1846
- Une fille du régent, 1845
- La Reine Margot, 1845
- Les Médicis, 1845
- Les Frères corses, 1845
- Le Chevalier de Maison-Rouge, 1845-1846
- La Dame de Monsoreau, 1846
- Le Bâtard de Mauléon, 1846
- Joseph Balsamo, 1846, inspirado na vida de Giuseppe Balsamo
- Les Deux Diane, 1846
- Impressions de voyage, De Paris à Cadix, 1847
- Les Quarante-cinq, 1847
- Le Vicomte de Bragelonne, 1848
- Les Mille et un fantômes, 1849
- Le Collier de la reine, 1849
- La Femme au collier de velours, 1850
- La Tulipe noire, 1850
- Le Trou de l’enfer, 1850
- La Colombe, 1850
- Le Drame de Quatrevingt-treize, 1851
- Impression de voyage (en Suisse), 1851
- Ange Pitou, 1851
- Olympe de Clèves, 1851
- La Comtesse de Charny, 1853
- Le Pasteur d’Ashbourne, 1853
- Isaac Laquedem, 1853
- Les Drames de la mer, 1853
- Ingénue, 1853
- La Jeunesse de Pierrot, 1854
- El Salteador, 1855
- Une vie d’artiste, 1854
- Catherine Blum, 1854
- Saphir, 1854
- Vie et Aventures de la princesse de Monaco, 1854
- Les Mohicans de Paris, 1854-1855
- Souvenirs de 1830 à 1842, 1854
- La Jeunesse de Louis XIV (teatro), 1854
- La Dernière année de Marie Dorval, 1855
- Marie Giovanni, journal d’une parisienne, 1855
- Le Page du duc de Savoie, 1855
- Les Grands hommes en robe de chambre, César, Henri IV, Richelieu, 1855 –1856
- Madame du Deffand, 1856
- Les Compagnons de Jéhu, 1856
- L’Homme aux contes, 1857
- Charles le Téméraire, 1857
- Le Meneur de loups, 1857
- La Dame de volupté, 1857
- Les louves de Machecoul, 1858
- De Paris à Astrakan, 1859
- Jane, 1859
- Histoire d’un cabanon et d’un chalet, 1859
- La Maison de glace, 1860
- La Route de Varennes, 1860
- Mémoires de Garibaldi, 1860
- Une aventure d’amour, 1860
- Le Père Gigogne, contes pour les enfants, 1860
- La Marquise d’Escoman, 1860
- Une nuit à Florence sous Alexandre de Médicis, 1861
- Les Morts vont vite, 1861
- Bric à Brac, 1861
- La Princesse Flora, 1863
- La San-Felice, 1863
- La Boule de neige, 1863
- Les Blancs et les Bleus1867
- Les Hommes de fer, 1867
- La Terreur prussienne, souvenirs dramatiques, 1868
Publicacións póstumas :
- 111. Le Grand dictionnaire de cuisine, 1871
- 112. Création et rédemption, 1863
- 113. La Fille du marquis, 1863
- 114. Le Prince des Voleurs, 1863
- 115. Robin Hood le proscrit, 1863
- 116. L’Île de feu, 1863
- 117. Le Chevalier de Sainte-Hermine.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Alexandre Dumas |