Saltar ao contido

Análise p-ádica

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Análise p-ádica
p-adic analysis (inglés)
TipoRama das matemáticas
PropósitoEstudo das funcións dos números p-ádicos e as súas aplicacións, principalmente na teoría de números
Campo de traballoMatemáticas, en particular teoría de números e análise matemática
Área de operaciónInvestigación académica, aplicacións en teoría de números
Fundador(es)Aínda que non se pode atribuír a un único individuo, os números p-ádicos foron formulados por Kurt Hensel no século XX
Nomeado en referencia aA letra 'p' refírese aos números primos, que son a base dos números p-ádicos. (Véxase tamén números n-ádicos)
Traballos destacadosTeoremas e resultados na xeometría diofantina, aproximación diofantina, análise funcional p-ádica e teoría espectral.
editar datos en Wikidata ]

En matemáticas, a análise p-ádica é unha rama da teoría de números que se ocupa da análise matemática das funcións dos números p-ádicos (unha extensión dos números racionais que fornecen un sistema diferente de medición de distancias entre números).[1] [2]

Este campo ten importantes aplicacións principalmente na teoría dos números, xogando un papel destacado na xeometría diofantina e na aproximación diofantina.[3] [4] Ademais, certas aplicacións específicas promoveron o desenvolvemento de áreas como a análise funcional p-ádica e a teoría espectral.[5] En moitos aspectos, a análise p-ádica é menos sutil que a clásica, xa que a desigualdade ultramétrica significa, por exemplo, que a converxencia de series infinitas de números p-ádicos é moito máis sinxela.[6]

A desigualdade ultramétrica é unha característica clave que simplifica moitos problemas en análise p-ádica e fai que o estudo de series e sucesións sexa máis intuitivo neste marco.[7]

  1. Murty, M. Ram (2012). "Introduction to p-adic Analytic Number Theory" (PDF). 
  2. Koblitz, Neal (1984). "P-adic numbers, p-adic analysis and zeta-functions." (en inglés). 
  3. Lawrence, Brian; Venkatesh, Akshay (2020-09-01). "Diophantine problems and p-adic period mappings". Inventiones mathematicae (en inglés) 221 (3): 893–999. ISSN 1432-1297. doi:10.1007/s00222-020-00966-7. 
  4. Bilu, Yuri (2013). "p-adic numbers and Diophantine equations" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 11 de abril de 2021. Consultado o 28 de agosto de 2023.  |archiveurl= e |url-arquivo= redundantes (Axuda); |archivedate= e |data-arquivo= redundantes (Axuda); |deadurl= e |url-morta= redundantes (Axuda)
  5. Mihara, Tomoki (2016-01-15). "Spectral theory for p-adic operators". Journal of Functional Analysis 270 (2): 748–786. ISSN 0022-1236. doi:10.1016/j.jfa.2015.08.015. 
  6. Rizzi, Alfredo (2000). Gaul, Wolfgang; Opitz, Otto; Schader, Martin, eds. Ultrametrics and p-adic Numbers. Studies in Classification, Data Analysis, and Knowledge Organization (en inglés). Berlin, Heidelberg: Springer. pp. 325–334. ISBN 978-3-642-58250-9. doi:10.1007/978-3-642-58250-9_26. 
  7. Burger, Edward B.; Struppeck, Thomas (1996). "Does σ∞ n=0 1/n! Really Converge? Infinite Series and p-adic Analysis". The American Mathematical Monthly 103 (7): 565–577. ISSN 0002-9890. doi:10.2307/2974669. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

----

Este artigo tan só é un bosquexo
 Este artigo sobre matemáticas é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
 Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.