Armand Lunel
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | (fr) Armand Joseph Lunel 9 de xuño de 1892 Aix-en-Provence, Francia |
| Morte | 3 de novembro de 1977 (85 anos) Mónaco |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Filosofía e xudaísmo |
| Ocupación | escritor, historiador, libretista, profesor universitario |
| Premios | |
| |
| Descrito pola fonte | Obálky knih,  |
 | |
Armand Lunel, nado en Aix-en-Provence o 9 de xuño de 1892 e finado en Mónaco o 3 de novembro de 1977, foi un escritor francés.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Armand Lunel naceu no seo dunha familia xudía orixinaria de Comtat-Venaissin, os cales tiñan raíces na zona da Provenza desde había polo menos cinco séculos. Lunel estudou na Universidade de Mónaco onde nun futuro ensinaría Dereito e Filosofía na Mónaco mesma. Lunel escribiu extensivamente sobre os xudeus da Provenza.
Recibiu o Premio Renaudot en 1926 pola súa novela Nicolo Peccavi.
Tamén é coñecido como o último falante coñecido de Shuadit, lingua xudeorromance extinta do sur de Francia. É considerada como un dialecto do occitano.
Obras
[editar | editar a fonte]- L'imagerie du cordier, La Nouvelle Revue Française, París, 1924.
- Nicolo-Peccavi o L'affaire Dreyfus à Carpentras, Gallimard, París, 1926.
- Le balai de sorcière, Gallimard, París, 1935.
- Jérusalem à Carpentras, Gallimard, 1937.
- Les amandes d'Aix, Gallimard, París, 1949.
- La belle à la fontaine, A. Fayard, París, 1959.
- J'ai vu vivre la Provence, A. Fayard, París, 1962.
- Juifs du Languedoc, de la Provence et des États français du Pape, Albin Michel, París, 1975.
- Les chemins de mon judaïsme et divers inédits, presentado por Georges Jessula, L'Harmattan, París, 1993.
