Cerco de Acre de 1291
Aparencia
Cerco de Acre de 1291 | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Parte de Cruzadas | |||||||
| |||||||
Belixerantes | |||||||
Sultanato mameluco de Exipto | Reino de Xerusalén | ||||||
Líderes | |||||||
Al-Ashraf Jalil Lajin Al Muzaffar Baibars al-Dewadar Saif al-Din Bilban |
Guillaume de Beaujeu Jean de Villiers Henrique II de Chipre Otón de Grandson Amalarico de Tiro | ||||||
Forzas en combate | |||||||
60.000 infantes[1] 20.000 xinetes[1] |
14.000 infantes[2] 800 xinetes[2] 2.000 soldados chipriotas |
O Cerco de Acre, tamén coñecido como a Caída de Acre, tivo lugar en 1291 e resultou na perda da cidade de Acre de mans dos cristiáns. Considérase unha das batallas máis importantes do período, e frecuentemente é mencionada polos historiadores como o evento que marcou o fin das Cruzadas. Cando Acre caeu, os cruzados perderon a súa última gran fortaleza no Reino Cristián de Xerusalén. Con todo, aínda mantiveron baixo o seu control unha fortaleza, ao norte, na cidade de Tartus (Siria), e realizaron varias incursións costeiras así como un intento de reconquista desde a pequena illa de Arwad, que posteriormente perderon tamén en 1302 no Cerco de Arwad. Para entón, os cruzados xa non posuían terras, cidades ou fortalezas en Terra Santa.
Notas
[editar | editar a fonte]Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Grousset, René (2002). La epopeya de las cruzadas. Madrid: Ediciones Palabra. ISBN 84-8239-572-6.