Saltar ao contido

Cultura Nariño

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Prato Nariño-Tuza con motivos de animais, datado de 900-1500.
Territorio histórico da cultura Nariño.

A cultura Nariño ou capulí é unha cultura arqueolóxica do século VII que habitaba o frío altiplano andino na fronteira entre Colombia e Ecuador, no actual departamento de Nariño. Esta cultura, que enterrou ós seus caciques en tumbas con profundidades de até 30 ou 40 m, mantivo relacións comerciais cos poboadores da conca amazónica e o litoral do Pacífico. Traballaron o ouro fino por martelado, con técnicas semellantes ás do suroeste colombiano.

Simultaneamente, a rexión foi ocupada por outro grupo, os piartal, cuxos obxectos de cerámica, madeira, téxtiles e pezas de ourivaría, sorprenden polo refinamento do seu deseño e pola súa técnica única no panorama ourive do país. Os seus descendentes, coñecidos como tuza, sentiron a tardía influencia do Imperio Inca, e aínda habitaban a zona na época da conquista española.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • Banco de la República. Museo del Oro: sus mejores piezas. Bogotá, Colombia, Banco de la República, 2004.
  • Jijon Y Caamaño, Jacinto. Las culturas andinas de Colombia. Bogotá, Banco Popular, 1974.