DMAX
DMAX | |
---|---|
Inicio das emisións | 12 de xaneiro de 2012 |
Propiedade de | Discovery Communications e Unidad Editorial |
Formato da imaxe | 1080i HDTV |
Datos de audiencia | 1,7% (xuño de 2020, Kantar Media) |
Slogan | Mi Territorio |
País | España |
Lingua | Castelán |
Área de emisión | España Andorra |
Canle/s irmá(s) | Discovery Channel Discovery Civilization Discovery Science Discovery Turbo Marca TV 13 TV Mundo Interactivo AXN |
Na rede
| |
dmax |
DMAX (anteriormente denominada Discovery Max) é unha canle de televisión española en aberto. Foi lanzada ao aire o 12 de xaneiro de 2012 e é operada por Discovery Communications nunha frecuencia pertencente a Veo Televisión S. A..
Historia
[editar | editar a fonte]O martes 13 de setembro de 2011 ás 10:00 horas, o acordo asinado entre Unidad Editorial e Discovery Communications anunciouse simultaneamente en Madrid e Londres para cubrir a programación diaria de Veo Televisión, aínda que Unidad Editorial xestionou un espazo de luns a xoves coa emisión de Una mirada al Mundo do 12 de xaneiro ao 12 de xullo de 2012, día no que DMax comezou a emitir a súa programación na súa totalidade.[1] Grazas a este acordo, que fixo cambios profundos na programación de Veo Televisión, a canle ten contido "premium".[2] A canle ofrece series e programas de entretemento de non ficción e é complementaria do amplo catálogo internacional de canles que Discovery Communications ten na televisión de pago.[3]
O 20 de outubro de 2011 lanzouse DMAX, a canle Discovery Communications que está na frecuencia de Veo Televisión desde o 12 de xaneiro de 2012. A canle inclúe contido das 13 canles que Discovery Networks distribúe nos Estados Unidos e as 24 canles que distribúe por todo o mundo. A oferta de contido é diferente á de Discovery Channel en España. Un mes despois revelouse que Unidad Editorial acordara transferir a publicidade de Veo Televisión ao Discovery Communications Group a cambio de que a rede internacional proporcione contido ao sinal e pague a royalty.
O 12 de xuño de 2014, a canle engadiuse ao número 93 do operador Canal +
O 12 de setembro de 2016, Discovery MAX cambiou o seu nome a "DMAX".[4] Desde ese día, non só emite documentais e programas, senón tamén series e películas.
Inicio das emisións
[editar | editar a fonte]As vistas previas dos seus programas emitíronse o venres en horario de máxima audiencia coa frecuencia de Veo Televisión. Estas preestrenas comezaron o 9 de decembro de 2011 con dous episodios de "Así se hace" a partir das 22:30 horas. Outras vistas previas foron 'American Chopper' '(venres 16),' 'The King of Tarts' '(venres 23) e' 'The Last Survivor' '(venres 30).
O 1 de xaneiro de 2012 ás 6:00 comezaron as súas emisións en probas cun bucle promocional onde se describiu o seu contido. Días despois, o 12 de xaneiro de 2012 ás 17:45, comezaron as súas emisións regulares.
Programación
[editar | editar a fonte]A programación de DMAX abrangue varios xéneros: supervivencia, cociña, entretemento, motor, mundo salvaxe, docurrealidade, crime etc., dirixíndose a un público moi diverso. Dende 2018, emitiu os Xogos Olímpicos, tanto no verán coma no inverno, sendo a primeira vez que os emitiu un transmisor distinto do que estivo emitindo, que era RTVE, a través das súas canles; La 1, La 2 e Teledeporte.[5]
- Mi familia vive en Alaska
- ¿Cómo lo hacen?
- Monstruos del río
- Desafío x 2
- Drama
- Tinta LA
- El rey de las tartas
- Mythbusters
- Control de fronteras: Australia
- Curiosidades de la Tierra
- Wild Frank
- Pham Viet Dung
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Veo7 se convierte en Discovery Channel" Arquivado 29 de agosto de 2016 en Wayback Machine. Vertele. 13 de setembro de 2011.
- ↑ "Renace Veo Televisión, con 'El Mundo a Cuestas' y 4 horas de programación diaria" Frecuencia Digital . Setembro de 2011.
- ↑ "Veo cierra un acuerdo con Discovery para lanzar un nuevo canal" Fórmula TV. 13 de setembro de 2011.
- ↑ "Discovery MAX pasará a ser DMAX con un cambio de imagen a partir del próximo 12 de septiembre" Fórmula TV. 18 de agosto de 2016.
- ↑ "DMax ofrecerá os Xogos Olímpicos abertos". El Periódico. España. 31 de xaneiro de 2018. Consultado o 26 de febreiro de 2019.