Saltar ao contido

Eberhard Schoener

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaEberhard Schoener
Biografía
Nacemento13 de maio de 1938 Editar o valor en Wikidata (86 anos)
Stuttgart, Alemaña Editar o valor en Wikidata
Actividade
Campo de traballoMúsica clásica e música cinematográfica Editar o valor en Wikidata
Ocupacióndirector de orquestra, compositor de bandas sonoras, compositor, músico Editar o valor en Wikidata
Xénero artísticoMúsica clásica Editar o valor en Wikidata
InstrumentoViolín Editar o valor en Wikidata
Selo discográficoKuckuck Schallplatten
Mercury Records
Harvest Records
Ariola Records Editar o valor en Wikidata
Premios
Sitio webeberhard-schoener.de Editar o valor en Wikidata
IMDB: nm0778202 Allmovie: p110316
Spotify: 4qJqNV3gKCl9cgitoUPujz iTunes: 151834135 Last fm: Eberhard+Schoener Musicbrainz: 1824aad6-916e-422b-8907-3e20fd371acd Songkick: 92606 Discogs: 164971 Allmusic: mn0000171228 Deezer: 255773 Editar o valor en Wikidata

Eberhard Schoener, nado en Stuttgart o 13 de maio de 1938, é un compositor, director de orquestra e músico experimental alemán. Schoener é considerado un pioneiro da electrónica e un dos primeiro en empregar o sintetizador Moog en Europa. Despois dunha estancia nos anos 70 en Indonesia onde estuda relixión e música asiáticas publica o álbum Meditation, onde reinvindica que para que un músico sexa verdadeiramente eficiente debe "comprender as súas propias raíces musicais".[1]

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Durante a década dos anos 50 completa estudos de violín e dirección de orquestra. Nos anos 60 fundou a Orquestra Sinfónica Xuvenil de Múnic. E nos anos 70 colaborou á fronte da orquestra, con Procol Harum na xira alemá de 1972. Nese mesmo ano asina o traballo dos álbums de Jon Lord, "Gemini Suite" e "Windows". Adquirira un sintetizador Moog en 1968 e popularizouno na escena alemá convencendo ao artista Florian Fricke,[2] fundador do Popol Vuh, a comprar un. En 1971 publicou os seus tres primeiros discos, e o álbum Meditation (1974) conta como o seu primeiro disco electrónico.

En 1977 publicou o seu noveno álbum, Trance-Formation, lanzado entre o selo de Schulze, IC, e o selo progresivo de EMI, Harvest. Asinado como Eberhard Schoener and the Secret Society. Con percusión de Nippi Noya (Jan Akkerman Band), Hansi Ströer ao baixo, Mary Gregoriy á voz, Raymund Elleder aos teclados e Andy Summers ás guitarras. Ademais da orquestra Tölzer Knabenchor e da Ópera de Cámara de Múnic contrata para o disco a monxes do Mosteiro SAMA. Schoener compón, arranxa, produce, dirixe e toca o Moog, o órgano, o piano e o Mellotron. No traballo emprega recursos da música gamelan hindú, chinesa e balinesa.

Dende os anos 70 tentou xuntar a música clásica, a música pop e a música do mundo. Traballou durante varios anos con bandas como Procol Harum, Tangerine Dream, o músico Sting e máis tarde The Police. Tamén apareceu nos álbums Windows de Jon Lord (1974) e The Turn of a Friendly Card de The Alan Parsons Project como director dos músicos da Ópera de Cámara de Múnic.

En 2005 dirixiu a Orquestra da Radio de Múnic no Soño da noite de verán de Múnic, un evento anual destacado no Parque Olímpico da cidade. Ao ano seguinte, en 2006, publicouse o CD Eberhard Schoener and Friends. En 2010 escribiu a música da película Greed, de Dieter Wedel. En 2011 fundou o Tegernsee Summer Festival coa actuación do Walpurgiszauber. Dream Paths of Music seguiu en 2012 como parte deste festival. Esta produción foi gravada para a televisión bávara e emitiuse o 5 de setembro de 2013. O 22 de novembro de 2014, Eberhard Schoener foi galardoado co premio honorífico SoundTrack Cologne.

En maio de 2019, Schoener entregou o seu sintetizador modular Moog IIIp ao Museo Alemán de Múnic.

Vida Persoal

[editar | editar a fonte]

Schoener está casado coa historiadora da arte e autora Stefanie Schoener desde 1967, quen escribiu a súa biografía en 2009.

Discografía

[editar | editar a fonte]
  • Die Schachtel/The Box (Deutsche Grammophon, 1969)
  • Destruction of Harmony (Ariola, 1971)
  • A Day's Lullaby (WEA, 1972)
  • Windows (EMI, 1974)
  • Sarabande (EMI, 1975)
  • Meditation (Schoener, 1973 – Kuckuck, 1982)
  • Bali Agung (EMI, 1975 – Kuckuck, 1980)
  • Bastien und Bastienne (EMI, 1976)
  • Der Schauspieldirektor (EMI, 1976)
  • Trance - Formation (EMI, 1977)
  • Flashback (EMI, 1978)
  • Video Magic (EMI, 1978)
  • Events (EMI, 1980)
  • Time Square (EMI, 1981)
  • Complicated Ladies (Phonogram, 1983)
  • Sky Music - Mountain Music (Celestial Harmonies, 1984)
  • Spurensicherung (Phonogram, 1985)
  • Eberhard Schoener System (Phonogram, 1986)
  • Bon Voyage (Phonogram, 1987)
  • Das Erbe der Guldenburgs (Sony, 1989)
  • Trance Mission (Marlboro, 1991)
  • Why Don't You Answer (Phonogram, 1992)
  • Harmonia Mundi (Intercord, 1993)
  • Time Cycle (Phonogram, 1994)
  • Palazzo dell'Amore/Cold Genius (BMG, 1996)
  • Hey Mr Gentleman (BMG, 1998)
  • Potsdamer Platz (BMG, 1998)
  • Namaste-Puja (BMG, 1999)
  • Beleza Negra/Eine Rache (BMG, 2001)

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ "Eberhard Schoener – Inconsiderable time (Part 1)". Consultado o 13 de decembro de 2024. 
  2. ↑ "EBERHARD SCHOENER - Trance-Formation (1977/ Harvest-IC)". Consultado o 13 de decembro de 2024. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eberhard_Schoener&oldid=6914883»