Estasino
| Nome orixinal | (grc) Στασῖνος  |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | século VII a. C. Illa de Chipre |
| Morte | século VII a. C. |
| Actividade | |
| Ocupación | poeta, escritor |
| Obra | |
Obras destacables | |
| Descrito pola fonte | Encyclopædia Britannica Paulys Realenzyklopädie der klassischen Altertumswissenschaft |
Estasino (en grego antigo: Στασῖνος, en latín: Stasinus) foi un poeta épico da antiga Grecia orixinario de Chipre e de natureza semilendaria.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Na Antigüidade dicíase que era o autor das cancións chipriotas, un dos poemas que formaba parte do ciclo troiano, que narraba a guerra de Troia e que podía datar do século -VIII. Segundo Focio, Ateneo de Náucratis consideraba que o autor desta obra Hexesias de Salamina, e tamén di que fora atribuída ao propio Homero, quen a escribiría con motivo da voda da súa filla con Estasino. Demódamas de Halicarnaso atribuíu a obra a un nativo de Halicarnaso.
O poema presupuña un coñecemento da Ilíada, e contaba o que acontecera antes do que describe o poema homérico. Contiña un relato do Xuízo de Paris, o secuestro de Helena, o abandono de Filoctetes na illa de Lemnos, a chegada dos aqueos ás costas de Troia e a primeira batalla fronte á cidade[1]. É posíbel que o Catálogo dos troianos que se atopa no segundo libro da Ilíada[2] situado despois do Catálogo dos barcos, fose unha copia ou extracto dos Cantos Ciprios, que se sabe que contiña unha lista de troianos. O contido da obra coñécese grazas á Chrestomatia de Proclo, resumida por Focio na súa Biblioteca. Platón, no seu diálogo Eutifrón, pon citas das obras de Estasino en boca de Sócrates[3][1].
