Estridor

Estridor
Especialidade	Otorrinolaringoloxía, pediatría
Síntomas	Ruído respiratorio agudo, dificultade para respirar
Complicacións	Hipoxia, insuficiencia respiratoria
Tipos	Estridor inspiratorio, estridor expiratorio, estridor bipásico
Diagnóstico	Exame físico, historia clínica, endoscopia
Condicións semellantes	Asma, epiglotite, laringomalacia
Tratamento	Dependendo da causa; pode incluír corticosteroides, antibióticos, intervención cirúrxica
Prognose	Variábel; depende da causa subxacente
	Aviso médico. Advertencia: A Wikipedia non dá consellos médicos.; Se cre que pode requirir tratamento, por favor, consúltello ao médico.

O estridor^[1] ou estridor larínxeo^[2] é un son respiratorio agudo resultante do paso turbulento do aire na larinxe ou menor na árbore bronquial. Non se debe confundir co estertor, que é un ruído procedente dos bronquios. O estridor é un sinal físico causado por unha vía aérea estreita ou obstruída. Pode ser inspiratorio, espiratorio ou bifásico, aínda que xeralmente se escoita durante a inspiración. O estridor inspiratorio adoita ocorrer en nenos con croup ('crup').^[3]

Pode ser indicativo dunha obstrución severa das vías respiratorias en condicións graves como a epiglotite, un corpo estraño aloxado nas vías respiratorias ou un tumor da larinxe. Sempre hai que ter en conta o tipo de estridor para establecer a súa causa. Pode ser necesaria a visualización da vía aérea por expertos médicos equipados para supervisar a vía aérea.

Causas

O estridor pode ser causado por:

Corpos estraños (aspiración de corpos estraños, bolo alimentario aspirado).
Tumores (papilomatose larínxea, carcinoma de células escamosas da larinxe, traquea ou esófago).
Leucemia linfoide aguda (as células T cancerosas poden presentarse como unha masa mediastínica que comprime a traquea e provoca estridor inspiratorio).
Infeccións ( epiglotite, absceso retrofarínxeo, laringotraqueobronquite).
Estenose subglótica (despois dunha intubación prolongada ou conxénita).
Edema das vías aéreas (debido á instrumentación das vías aéreas, intubación traqueal, efectos secundarios do fármaco, reaccións alérxicas).
Hemanxioma subglótico (raro).
Aneis de compresión vascular da traquea.
Moitas tiroidites como a de Riedel.
Parálise das cordas vocais.
Traqueomalacia ou traqueobroncomalacia.
As anomalías conxénitas das vías aéreas están presentes no 87% de todos os casos de estridor en lactantes e nenos.^[4]
Vasculite.

Diagnóstico

O estridor adoita diagnosticarse en función da historia clínica e dun exame físico, co fin de revelar o problema subxacente ou a condición clínica. As radiografías de tórax e pescozo, a broncoscopia, a TC e/ou a resonancia magnética poden revelar patoloxía estrutural. A broncoscopia de fibra óptica flexible tamén pode ser moi útil, especialmente para avaliar a función das cordas vocais ou buscar signos de compresión ou infección.

Tratamento

A necesidade de intubación traqueal ou traqueotomía inmediata é unha cuestión de discusión médica no tratamento do estridor. A redución da saturación de osíxeno considérase un sinal tardío de obstrución das vías respiratorias, especialmente nun neno con pulmóns sans e intercambio gasoso normal. Algúns pacientes necesitarán intubación traqueal inmediata. Se a intubación se pode atrasar durante un tempo, débense considerar outras opcións, dependendo da gravidade da situación e doutros detalles clínicos. Entre elas:

Xestión expectante con monitorización completa, osíxeno por máscara e posicionamento da cabeza entre 45 e 90 graos).
Uso de adrenalina nebulizada nos casos nos que o edema das vías respiratorias pode ser a causa do trastorno. (Pódese usar codeína nebulizada, pero non xunto coa adrenalina [debido ao risco de arritmias ventriculares]).
Uso de dexametasona nos casos en que o estridor pode ser causado por edema das vías respiratorias.
Uso de Heliox inhalado (70 % de helio, 30 % de osíxeno; O efecto é case instantáneo. O helio, sendo un gas menos denso que o nitróxeno, reduce o fluxo turbulento polas vías respiratorias. Hai que garantir sempre unha vía aérea aberta. En pacientes obesos, demostrouse que a elevación do panículo alivia os síntomas nun 80 %.

Notas

↑ ""estridor" no dicionario galego de termos médicos." (PDF). web.archive.org; www.edu.xunta.gal; DXPL. p. 298. Archived from the original on 10 de novembro de 2021. Consultado o 18 de novembro de 2024.
↑ Segundo o Diccionario galego de termos médicos, este segundo termo aplícase especialmente cando se produce por espasmo da glote nos nenos.
↑ O crup é unha doenza respiratoria desencadeada xeralmente por unha infección viral aguda das vías respiratorias superiores, que produce inflamación na gorxa, interferindo coa respiración normal, e xera os clásicos síntomas de "tose de can", estridor e disfonía.
↑ Holinger (1980). "Etiology of stridor in the neonate, infant and child" (en inglés) 89 (5 Pt 1): 397–400. ISSN 0003-4894. OCLC 5723778506. PMID 7436240.

Véxase tamén

Outros artigos

----

Este artigo sobre medicina é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.

[1] ""estridor" no dicionario galego de termos médicos." (PDF). web.archive.org; www.edu.xunta.gal; DXPL. p. 298. Archived from the original on 10 de novembro de 2021. Consultado o 18 de novembro de 2024.

[2] Segundo o Diccionario galego de termos médicos, este segundo termo aplícase especialmente cando se produce por espasmo da glote nos nenos.

[3] O crup é unha doenza respiratoria desencadeada xeralmente por unha infección viral aguda das vías respiratorias superiores, que produce inflamación na gorxa, interferindo coa respiración normal, e xera os clásicos síntomas de "tose de can", estridor e disfonía.

[pmid7436240-4] Holinger (1980). "Etiology of stridor in the neonate, infant and child" (en inglés) 89 (5 Pt 1): 397–400. ISSN 0003-4894. OCLC 5723778506. PMID 7436240.

[1]

[2]

[3]

[4]