Eugeni d'Ors
Aparencia
![]() | |
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 18 de setembro de 1881 ![]() Barcelona, España ![]() |
Morte | 26 de setembro de 1954 ![]() Vilanova i la Geltrú, España ![]() |
Lugar de sepultura | Cementiri de Vilafranca del Penedès (en) ![]() ![]() |
Director Escola de Bibliotecàries | |
1919 – 1920 ← Joan Palau i Vera (en) ![]() ![]() | |
General Director of Fine Arts (en) ![]() | |
1939 – Juan de Contreras y López de Ayala → ![]() | |
Datos persoais | |
Educación | Universidade de Barcelona ![]() |
Director de tese | Gumersindo José de Azcárate Menéndez ![]() |
Actividade | |
Ocupación | escritor, catedrático, crítico literario, crítico de arte, xornalista, filósofo, historiador da arte ![]() |
Empregador | Universidade Complutense de Madrid ![]() |
Membro de | |
Movemento | Novecentismo (pt) ![]() ![]() |
Pseudónimo literario | Xènius ![]() |
Obra | |
Arquivos en |
|
Familia | |
Cónxuxe | Maria Pérez Peix (1906–1931), divorcio ![]() |
Fillos | Víctor d'Ors, Álvaro d'Ors ![]() |
Irmáns | Josep Enric d'Ors i Rovira ![]() |
Premios | |
![]() ![]() |

Eugeni d’Ors i Rovira, nado en Barcelona o 28 de setembro de 1881 e finado en Vilanova i la Geltrú o 25 de setembro de 1954, foi un escritor catalán.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Estudou dereito en Barcelona e doutorouse en Madrid en 1905. Dende 1906 colabora en La Veu de Catalunya co alcume de Xènius e encabezou o movemento do novecentismo catalán. Secretario do Institut d'Estudis Catalans en 1911. Nomeado director de Instrución Pública da Mancomunidade de Cataluña en 1917, dimite en 1920 tras a morte de Prat de la Riba por desavinzas coa nova dirección da Lliga Regionalista e en 1923 establécese en Madrid, onde en 1927 entra na Real Academia Española. En 1938 durante a Guerra civil española encargouse da Xefatura Nacional de Belas Artes do goberno de Burgos.
Obra
[editar | editar a fonte]En catalán
[editar | editar a fonte]- La fi d’Isidre Nonell, 1902 (narración)
- Gloses de quaresma, 1911
- La ben plantada, 1911
- Gualba la de mil veus, 1911
- Oceanografia del tedi, 1918
- La vall de Josafat, 1918
- Gloses de la vaga, 1919