Saltar ao contido

Eurocopa de Fútbol 2020 - Final

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Artigo principal: Eurocopa de Fútbol 2020.
Modelo:Competición deportivaEurocopa de Fútbol 2020 - Final
Imaxe
Nome na lingua orixinal(en) UEFA Euro 2020 Final Editar o valor en Wikidata
TipoUEFA Euro Final (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Deportefútbol Editar o valor en Wikidata
OrganizadorUEFA Editar o valor en Wikidata
Parte deCampeonato Europeu de Futebol de 2020 – Fase final (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Participantes
Localización  e  Datas
LocalizaciónWembley Stadium (Brent (pt) Traducir) 51°33′20″N 0°16′46″O / 51.5556, -0.2794 Editar o valor en Wikidata
PaísReino Unido Editar o valor en Wikidata
Data11 de xullo de 2021 Editar o valor en Wikidata
Competición
InglaterraItalia Editar o valor en Wikidata
11 Editar o valor en Wikidata
ÁrbitroBjörn Kuipers (pt) Traducir (Países Baixos) Editar o valor en Wikidata
Primeiro postoItalia Editar o valor en Wikidata
Datos estatísticos
Xogador máis valiosoLeonardo Bonucci↔ Italia Editar o valor en Wikidata
Número de espectadores67.173 Editar o valor en Wikidata
Outro
Páxina web oficialuefa.com… Editar o valor en Wikidata

A Final da UEFA Euro 2020 será o partido de fútbol que determine os gañadores da Eurocopa 2020. O partido será a 16ª final do Campionato Europeo da UEFA, un torneo cuadrienal disputado polos equipos nacionais masculinos das asociacións membros da UEFA para decidir os Campións de Europa. O partido disputarase no Wembley Stadium en Londres, Inglaterra, o 11 de xullo de 2021 e será disputado por Inglaterra e Italia, vencedores das súas respectivas semifinais.[1]

Italia conseguiu gañar a final por 3–2 en penaltis tras un empate a 1 despois da prórroga.[2] Italia gañou o Campionato de Europa por primeira vez desde 1968.[3][4] Foi a primeira aparición histórica de Inglaterra nunha final da Eurocopa, así como a segunda vez que unha final europea se decide nos lanzamentos de penalti.


—
Italia
1 (3) 		Inglaterra
1 (2)


Sede

[editar | editar a fonte]
Wembley Stadium antes da final
Artigo principal: Wembley Stadium.

A final celebrouse no Wembley Stadium de Londres, Inglaterra, situado en Wembley (Brent). O 6 de decembro de 2012, a UEFA anunciou que o torneo celebraríase en varias cidades de toda Europa con motivo do 60 aniversario do torneo, sen que os equipos anfitrións se clasificasen automaticamente.[5][6] Wembley foi elixido como sede das semifinais e final do torneo polo Comité Executivo da UEFA o 19 de setembro de 2014, sendo seleccionado por aclamación despois de que se retirase a oferta final do Allianz Arena en Múnic.[7] Despois de gañar os dereitos de organización, retirouse a oferta de Londres como sede dos partidos da fase de grupos e un partido eliminatorio anterior.[8] Non obstante, o Comité Executivo da UEFA eliminou a Bruxelas como cidade anfitrioa o 7 de decembro de 2017 debido a atrasos na construción do Eurostadium. Os catro partidos (tres na fase de grupos e un en oitavos de final) inicialmente programados para celebrarse en Bruxelas reasignáronse a Londres, deixando a Wembley con sete partidos do torneo.[9] Máis tarde esa cifra aumentouse a oito partidos, xa que Dublín foi eliminada como cidade anfitrioa o 23 de abril de 2021, non podendo asegurar os espectadores debido á pandemia de COVID-19, cos seus oitavos de final reasignados a Wembley.[10]

O actual estadio de Wembley inaugurouse en 2007 no lugar do estadio orixinal, que foi demolido entre 2002 e 2003.[11][12] O estadio é propiedade da Asociación Inglesa de Fútbol e serve como o estadio nacional da Selección nacional de Inglaterra. O estadio orixinal, anteriormente coñecido como Empire Stadium, inaugurouse en 1923 e acolleu varios partidos do Mundial de Fútbol de 1966, incluída a final que viu como Inglaterra vencía a Alemaña Occidental por 4-2 despois do tempo extra, e na Eurocopa 1996, incluída a final na que Alemaña derrotou á República Checa por 2-1 despois da prórroga mediante a xa desaparecida regra do gol de ouro. Wembley tamén foi anfitrión de todas as finais da FA Cup desde a final de 1923 (excluíndo 2001-2006, cando o estadio estaba a ser reconstruído). A organización de Wembley tanto nas semifinais como na final quedou suxeita a que a UEFA e o goberno do Reino Unido chegasen a un acordo sobre a normativa de corentena para afeccionados e VIPs. O Puskás Aréna de Budapest era o principal candidato para substituír a Wembley, se non fose posible organizar a final alí. Con todo, a UEFA sempre confiou en que Wembley podería ser a anfitrioa da final.[13] O 22 de xuño, o goberno do Reino Unido modificou as limitacións fronte a COVID-19 en Londres para permitir a asistencia dun 75% da capacidade do estadio, o que significou que até 60.000 espectadores poderían estar presentes na final sempre que demostrasen ter unha proba negativo ou estar totalmente vacinado.[14] Tamén se concedeu un permiso especial para que ata 1.000 afeccionados voasen desde Italia para ver o partido. No entanto, aplicáronse condicións especiais para os afeccionados de Italia, incluíndo a proba negativa de COVID-19 antes da chegada, non estar no país máis de 12 horas, o uso de transporte dedicado e a utilización de asentos segregados en Wembley.[15]

Camiño á final

[editar | editar a fonte]
Italia Rolda Inglaterra
Rival Resultado Fase de grupos Rival Resultado
Turquía Turquía 3–0 Partido 1 Croacia Croacia 1–0
Suíza Suíza 3–0 Partido 2 Escocia Escocia 0–0
Gales Gales 1–0 Partido 3 Chequia República Checa 1–0
Selección Pts. PX PG PE PP GF GC Dif
Italia Italia 9 3 3 0 0 7 0 7
Gales Gales 4 3 1 1 1 3 2 1
Suíza Suíza 4 3 1 1 1 4 5 –1
Turquía Turquía 0 3 0 0 3 1 8 –7
Clasificación final
Selección Pts. PX PG PE PP GF GC Dif
Inglaterra Inglaterra 7 3 2 1 0 2 0 2
Croacia Croacia 4 3 1 1 1 4 3 1
Chequia República Checa 4 3 1 1 1 3 2 1
Escocia Escocia 1 3 0 1 2 1 5 –4
Rival Resultado Fase final Rival Resultado
Austria Austria 2–1 (pr.) Oitavos de final Alemaña Alemaña 2–0
Bélxica Bélxica 1–2 Cuartos de final Ucraína Ucraína 0-4
España España 1–1 (pr.) (4-2) (pen.) Semifinais Dinamarca Dinamarca 2–1 (pr.)

Partido

[editar | editar a fonte]
Italia 1 - 1
(Penaltis 3 - 2) 		Inglaterra 11 de xullo de 2021, 21:00 – Wembley Stadium, Londres
Asistencia: 67.173
Árbitro: Björn Kuipers (Países Baixos)
Bonucci Anotado no 67º minuto 67'

Berardi Anotado
Belotti Erra penalti
Bonucci Anotado
Bernardeschi Anotado
Jorginho Erra penalti 		Informe
 Luke Shaw Anotado no 2º minuto 2'

Kane Anotado
Maguire Anotado
Rashford Erra penalti
Jadon Sancho Erra penalti
Buyako Saka Erra penalti
　
Italia
Inglaterra


Italia
ITALIA
PO 21 Gianluigi Donnarumma
DF 2 Giovanni Di Lorenzo
DF 19 Leonardo Bonucci Amoestado no minuto 55º 55'
DF 3 Giorgio Chiellini (c) Amoestado no minuto 90+6º 90+6'
DF 13 Emerson Sae aos 118 minutos 118'
MC 8 Jorginho Amoestado no minuto 114º 114'
MC 18 Nicolò Barella Amoestado no minuto 47º 47' Sae aos 54 minutos 54'
MC 6 Marco Verratti Sae aos 96 minutos 96'
DC 14 Federico Chiesa Sae aos 86 minutos 86'
DC 10 Lorenzo Insigne Amoestado no minuto 84º 84' Sae aos 91 minutos 91'
DC 17 Ciro Immobile Sae aos 54 minutos 54'
Substitucións:
MC 16 Bryan Cristante Entra aos 54 minutos 54'
DC 11 Domenico Berardi Entra aos 54 minutos 54'
MC 20 Federico Bernardeschi Entra aos 86 minutos 86'
DC 9 Andrea Belotti Entra aos 91 minutos 91'
MC 5 Manuel Locatelli Entra aos 96 minutos 96'
DF 24 Alessandro Florenzi Entra aos 118 minutos 118'
Adestrador:
Roberto Mancini
Inglaterra
INGLATERRA
PO 1 Jordan Pickford
DF 2 Kyle Walker Sae aos 120 minutos 120'
DF 5 John Stones
DF 6 Harry Maguire Amoestado no minuto 106º 106'
DF 12 Kieran Trippier Sae aos 70 minutos 70'
DF 3 Luke Shaw
MC 14 Kalvin Phillips
MC 4 Declan Rice Sae aos 74 minutos 74'
DC 19 Mason Mount Sae aos 99 minutos 99'
DC 10 Raheem Sterling
DC 9 Harry Kane (c)
Substitucións:
MC 25 Bukayo Saka Entra aos 70 minutos 70'
MC 8 Jordan Henderson Entra aos 74 minutos 74' Sae aos 120 minutos 120'
MC 7 Jack Grealish Entra aos 99 minutos 99'
DC 11 Marcus Rashford Entra aos 120 minutos 120'
MC 17 Jadon Sancho Entra aos 120 minutos 120'
Adestrador:
Gareth Southgate

Xogador do partido:
Italia Leonardo Bonucci

Árbitros asistentes:[16]
Países Baixos Sander van Roekel
Países Baixos Erwin Zeinstra
Cuarto árbitro:
España Carlos del Cerro Grande
Quinto árbitro:
España Juan Carlos Yuste Jiménez
Árbitro principal VAR:
Alemaña Bastian Dankert
Árbitros asistentes VAR:
Países Baixos Pol van Boekel
Alemaña Christian Gittelmann
Alemaña Marco Fritz

Regras do partido[17]

  • 90 minutos
  • 30 minutos de tempo extra se fose necesario
  • Tiros de penalti se o marcador seguise igualado
  • Máximo de doce substitutos na banca
  • Máximo de cinco substitucións, cun sexto permitido na prórroga[nota 1]
Campión
Italia
2.° título

Estatísticas

[editar | editar a fonte]

Post-partido

[editar | editar a fonte]

Ataques racistas

[editar | editar a fonte]

Os xogadores de Inglaterra Bukayo Saka, Jadon Sancho, e Marcus Rashford foron vítimas de ataques racistas en liña tras os seus respectivos erros na derrota da selección nos penaltis da final fronte a Italia.[19][20] Os tres xogadores tiraron os últimos tres penaltis, dous dos cales parou o porteiro italiano Gianluigi Donnarumma, durante a derrota de Inglaterra por 3-2 nos penaltis, e foron inmediatamente atacados con linguaxe racista e emoticonas nas súas contas en redes sociais.[21][22] A Asociación Inglesa de Fútbol "condenou firmemente" os ataques racistas e comunicou que estaban "horrorizados polo racismo en liña" dirixido a algúns xogadores nas redes sociais.[23][24] Nun comunicado informaron:

We could not be clearer that anyone behind such disgusting behaviour is not welcome in following the team. We will do all we can to support the players affected while urging the toughest punishments possible for anyone responsible. We will continue to do everything we can to stamp discrimination out of the game, but we implore government to act quickly and bring in the appropriate legislation so this abuse has real life consequences. Social media companies need to step up and take accountability and action to ban abusers from their platforms, gather evidence that can lead to prosecution and support making their platforms free from this type of abhorrent abuse.[25]
Non poderiamos ter máis claro que ninguén detrás dun comportamento tan repugnante é benvido como afeccionado do equipo. Faremos todo o posible para apoiar aos xogadores afectados mentres instamos aos castigos máis duros posibles para calquera responsable. Seguiremos facendo todo o que poidamos para eliminar a discriminación, pero suplicamos ao goberno que actúe con rapidez e introduza a lexislación adecuada para que este abuso teña consecuencias na vida real. As empresas encargadas das redes sociais teñen que intensificar e tomar medidas para render contas e accións para prohibir os racistas das súas plataformas, reunir probas que poidan levar a xuízo e apoiar facendo as súas plataformas libres deste tipo de abusos desagradables.[25]

A Policía Metropolitana de Londres comezou a investigar os ataques e dixo en Twitter que o abuso era "totalmente inaceptable" e que non sería tolerado.[26] O Primeiro ministro británico Boris Johnson e o presidente da FA Guillerme de Cambridge tamén condenaron os ataques.[27][28]

Audiencia

[editar | editar a fonte]

A audiencia do partido na televisión británica alcanzou un máximo de 30.95 millóns durante os lanzamentos de penaltis, cifra de visualización máis alta desde 1997 co funeral de Diana, princesa de Gales. As valoracións tamén suxeriron que case 29.85 millóns de persoas viron a totalidade o partido.[29]

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ Cada equipo tivo só tres oportunidades para facer substitucións durante o tempo de xogo, cunha cuarta oportunidade no tempo extra. Estas tres ventás de substitución exclúen as substitucións feitas no descanso, antes do comezo do tempo extra e no descanso no tempo extra.

Referencias

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ "UEFA Euro 2020: 2021 match schedule" (PDF). UEFA.com. UEFA. Maio 2021. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 07 de maio de 2021. Consultado o 12 de maio de 2021. 
  2. ↑ "Italy 1–1 England, aet (3–2 on pens): Donnarumma the hero as Azzurri win EURO 2020!". UEFA.com (UEFA). 11 de xullo de 2021. Consultado o 11 de xullo de 2021. 
  3. ↑ Mustafa, DJ Kamal (12 de xullo de 2021). "Italy wins on penalties UEFA EURO 2020 Final, Italy vs England highlights:". Europe, Africa, Middle East, Tribune, Breaking News, World News (en inglés). Consultado o 12 de xullo de 2021. 
  4. ↑ "England vs. Italy UEFA Euro 2020 final score: Italians win the title in dramatic penalty shootout". CBSSports.com (en inglés). Consultado o 12 de xullo de 2021. 
  5. ↑ "UEFA EURO 2020 to be held across continent". UEFA.com (UEFA). 6 de decembro de 2012. 
  6. ↑ "European Championship: Uefa to hold 2020 finals across continent". BBC Sport. 6 de decembro de 2012. Consultado o 7 de decembro de 2012. 
  7. ↑ "Wembley to stage UEFA EURO 2020 final". UEFA.com. 19 de setembro de 2014. 
  8. ↑ "Wembley welcomed as UEFA EURO 2020 final". UEFA.com (UEFA). 19 de setembro de 2014. Consultado o 26 de outubro de 2019. 
  9. ↑ "EURO 2020 to open in Rome, more London games, venues paired". UEFA.com (UEFA). 7 de decembro de 2017. Consultado o 7 de decembro de 2017. 
  10. ↑ "Change of venues for some UEFA EURO 2020 matches announced". UEFA. 23 de abril de 2021. Consultado o 23 de abril de 2021. 
  11. ↑ "Final whistle for Wembley's towers". BBC News. 1 de setembro de 2016. 
  12. ↑ "Gates' Microsoft Becomes Wembley Stadium Backer". Forbes. 20 de outubro de 2005. 
  13. ↑ Scott, Laura. "Euro 2020: Uefa 'confident' over Wembley games but has 'contingency plan'". BBC Sport. Consultado o 18 de xuño de 2021. 
  14. ↑ "Wembley to have crowd of 60,000 for Euro semis and final - UK govt". Reuters. 22 de xuño de 2021. 
  15. ↑ Burford, Rachael (9 de xullo de 2021). "1,000 Italy fans will fly to London for Euros final without isolating". www.standard.co.uk. 
  16. ↑ "Björn Kuipers to referee UEFA EURO 2020 final". UEFA.com (UEFA). 8 de xullo de 2021. Consultado o 8 de xullo de 2021. 
  17. ↑ "Regulations of the UEFA European Football Championship 2018–20". UEFA.com. UEFA. 9 de marzo de 2018. Arquivado dende o orixinal o 11 de maio de 2021. Consultado o 11 de maio de 2021. 
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 18,3 "Team statistics" (PDF). UEFA.com. UEFA. 11 de xullo de 2021. Consultado o 11 de xullo de 2021. 
  19. ↑ "Racist abuse of England players Marcus Rashford, Jadon Sancho & Bukayo Saka condemned by FA". BBC Sport (British Broadcasting Corporation). 12 de xullo de 2021. Consultado o 12 de xullo de 2021. 
  20. ↑ Jamieson, Alastair (12 de xullo de 2021). "Bukayo Saka, Jadon Sancho and Marcus Rashford racially abused online after England Euro 2020 final defeat". The Independent. Consultado o 12 de xullo de 2021. 
  21. ↑ "Saka, Rashford and Sancho racially abused on social media after penalty misses". The Athletic. 11 de xullo de 2021. Consultado o 12 de xullo de 2021. 
  22. ↑ Husband, Ben (12 de xullo de 2021). "FA condemns "disgusting" racist abuse of Bukayo Saka, Marcus Rashford and Jadon Sancho". Irish Mirror. Consultado o 12 de xullo de 2021. 
  23. ↑ "FA 'appalled' after Bakayo Saka racially abused on social media following Euro 2020 defeat". The Telegraph. 12 de xullo de 2021. Consultado o 12 de xullo de 2021. 
  24. ↑ "FA condemns racist abuse of players after England's Euro 2020 final loss". Reuters. 12 de xullo de 2021. Consultado o 12 de xullo de 2021. 
  25. ↑ 25,0 25,1 "FA condemns racist abuse of players following England's final loss". Reuters. 12 de xullo de 2021. Consultado o 12 de xullo de 2021. 
  26. ↑ "We are aware of a number of offensive and racist social media comments being directed towards footballers following the Euro2020 final. This abuse is totally unacceptable, it will not be tolerated and it will be investigated.". Twitter. Metropolitan Police Events [@MetPoliceEvents]. Consultado o 12 de xullo de 2021. 
  27. ↑ Heffer, Greg (12 de xullo de 2021). "Euro 2020: Boris Johnson and Priti Patel branded 'total hypocrites' over condemnation of racist abuse". Sky News. Consultado o 12 de xullo de 2021. 
  28. ↑ Holden, Michael (12 de xullo de 2021). "UK PM Johnson, Prince William condemn racist abuse of England soccer team". Reuters. Consultado o 12 de xullo de 2021. 
  29. ↑ "Euro 2020 final: TV audience peaked at 31m as England lost on penalties". 12 de xullo de 2021. Arquivado dende o orixinal o 12 de xullo de 2021. Consultado o 12 de xullo de 2021 – vía www.bbc.co.uk. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]


Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eurocopa_de_Fútbol_2020_-_Final&oldid=6783529»