Francisco II da Bretaña

Francisco II da Bretaña
	;
Biografía
Nacemento	23 de xuño de 1435 ; Castelo de Clisson, Francia
Morte	9 de setembro de 1488 (53 anos); Couëron, Francia
Causa da morte	morte accidental, caída de cabalo
Lugar de sepultura	Catedral de Nantes
Relixión	Igrexa católica
Actividade
Ocupación	político
Outro
Título	Duque (1458–1488); Conde
Familia	Casa de Dreux
Cónxuxe	Margarida de Foix (1471 (Gregoriano)–); Margarida da Bretaña
Parella	Antoinette de Maignelais
Fillos	Francisco I de Avaugour; () Antoinette de Maignelais; François de Dreux; () Margarida da Bretaña; Antoine de Maignelais; () Antoinette de Maignelais; Françoise de Maignelais; () Antoinette de Maignelais; Ana da Bretaña; () Margarida de Foix; Sabela da Bretaña; () Margarida de Foix
Pais	Ricardo de Étampes e Margarida de Orleáns
Irmáns	María da Bretaña
Descrito pola fonte	Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron

Francisco II (en bretón: Frañsez II; en francés: François II) nado o 23 de xuño de 1435 e finado o 9 de setembro de 1488, foi duque da Bretaña desde 1458 até a súa morte.

Traxectoria

Familia

Era fillo de Ricardo, conde de Étampes, e de Margarida de Orleáns. Pola súa banda paterna, era neto do duque Xoán IV da Bretaña. Pola súa parte materna, era neto de Lois, duque de Orleans, e bisneto do rei Carlos V de Francia.

En 1458, sucedeu ao seu tío Artur III como duque da Bretaña.

Mecenas das artes e das ciencias

Era un soberano adiantado ao seu tempo: gustáballe a literatura, a pintura e a escultura; fundou escolas e universidades como a Universidade de Nantes; estimulou o comercio e fixo que tapeceiros e artistas flamengos (véxase Pintura flamenga primitiva) se instalasen na capital do ducado, Nantes, onde os seus tapices pronto se popularizaron. Dise del que era moi dado a festexos.^[1]

Política

Durante a minoría de Carlos VIII de Francia, Francisco II aliouse co duque de Orleáns e co conde de Angulema contra a rexencia de Ana de Beaujeu. Porén, ao intervir na política da súa veciña Francia, descoidou o seu propio dominio. As accións corruptas e opresivas do seu primeiro ministro, Pierre Landais, provocaron unha gran revolta, que foi apoiada por Ana e Carlos, que estaban ansiosos por vingarse de Francisco II. Sen a axuda dos seus aliados tradicionais, os ingleses, que estaban implicados nas Guerras das Rosas, Francisco viu o seu ducado devastado e Landais aforcado polo pobo enfurecido no que se coñeceu como a Guerra Tola ( Le Guerre Folle). Aínda sen Landais no poder, os británicos seguían desconfiando do seu soberano. Porén, en 1486, os Estados da Bretaña confirmaron a filla de Francisco Ana como sucesora do goberno, para garantir a independencia de Francia.

O tratado de Chateubriant, asinado en 1487 con Francia, reafirmou a independencia da Bretaña, pero Francia continuou obstaculizando o ducado. Francisco aliouse entón con Maximiliano I de Habsburgo, rei dos romanos, contra Francia; con todo, a Bretaña foi derrotada na batalla de Saint-Aubin-du-Cormier e Francisco viuse obrigado a asinar un acordo coa Paz de Verger. Segundo os termos do tratado, o duque viuse obrigado a someterse a si mesmo e ao seu ducado como vasalo ao rei de Francia.

Pasamento

Francisco morreu ao ano seguinte, debido ás consecuencias dunha caída do seu cabalo, no Château de Couëron, onde se retirara coa súa familia, fuxindo da peste, que asolaba Nantes. Despois da súa morte, Carlos VIII invadiu a Bretaña e obrigou á herdeira Ana a casar con el, co que conseguiu o control do ducado.

Matrimonios e descendencia

Francisco casou dúas veces.^[1] O 15 de novembro de 1455, en Vannes, casou coa súa curmá Margarida da Bretaña, e tiveron un fillo, pero este morreu no primeiro mes da súa vida:

Francisco (29 de xuño de 1463 – 25 de agosto de 1463).

O matrimonio foi infeliz e Francisco mantivo unha relación sentimental con Antoinette de Mainelais, que fora amante de Carlos VII de Francia, con quen tivo dous fillos:

Francisco I de Avangour (1462 - 1510), conde de Vertus, de Goëllo e barón de Avangour ;
Antonio, señor de Châteaufremont e de Hedé.

En 1469, Margarida da Bretaña morreu de tuberculose.

O 27 de xuño de 1471, en Clisson, Francisco casou con Margarida de Foix, princesa de Navarra, e tiveron dúas fillas:

Ana da Bretaña (25 de xaneiro de 1476 – 9 de xaneiro de 1514, herdeira do ducado;
Isabel da Bretaña, finada de nena (c. 10 de maio de 1481 - 24 de agosto de 1490).

Margaret morreu dous anos antes que o seu marido.

Predecesor:
{{{predecesor}}}

Duque da Bretaña
{{{período}}}

Sucesor:
{{{sucesor}}}

Notas

↑ ^1,0 ^1,1 "Las relaciones mercantiles y marítimas de los vascos con el ducado de Bretaña durante los siglos XIII-XV". www.ingeba.org (en castelán e inglés). Consultado o 2022-07-18.

Véxase tamén

Este artigo sobre unha personalidade é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.

[:0-1] 1,0 ^1,1 "Las relaciones mercantiles y marítimas de los vascos con el ducado de Bretaña durante los siglos XIII-XV". www.ingeba.org (en castelán e inglés). Consultado o 2022-07-18.

[1]