Gala Placidia

Gala Placidia

Nome orixinal	(la) Galla Placidia
Biografía
Nacemento	386 Constantinopla (Imperio Romano)
Morte	27 de novembro de 450 (63/64 anos) Roma, Italia
Causa da morte	morte natural
Lugar de sepultura	Mausoléu de Gala Placídia (pt)
Roman Empress (en)
Datos persoais
Relixión	Cristianismo
Actividade
Ocupación	política
Período de tempo	Baixo Imperio Romano
Outro
Título	Emperatriz consorte
Familia	Theodosian dynasty (en)
Cónxuxe	Ataúlfo Constâncio III
Parella	Eucher
Fillos	Teodósio  () Ataúlfo Justa Grata Honória  () Constâncio III Valentiniano III  () Constâncio III
Pais	Teodosio I   e Gala
Irmáns	Arcadio Flavio Honorio
Descrito pola fonte	Enciclopedia de Otto Paulys Realenzyklopädie der klassischen Altertumswissenschaft A Cyclopaedia of Female Biography

Gala Placidia nunha moeda acuñada polo seu fillo Valentiniano III. No reverso, a Cruz cristiá.

Elia Gala Placidia (en latín, Aelia Galla Placidia), coñecida como Gala Placidia, nada en Tesalónica en 388 e finada en Roma o 27 de novembro de 450, foi unha nobre romana, filla do emperador Teodosio I (quen reinou do 378 ao 395) e da súa segunda esposa Gala. Era neta por parte materna de Valentiniano I, emperador de Occidente, e sobriña de Graciano e Valentiniano II. Os seus medio irmáns, Honorio e Arcadio, foron emperadores das partes occidental e oriental do imperio romano, respectivamente.

Traxectoria

Trala morte do seu pai no ano 395, permaneceu en Roma xunto á súa tía Constancia, filla do emperador Constancio II e esposa do emperador Graciano. Cando se produciu o saqueo de Roma, os visigodos tomárona como refén e finalmente casou con Ataúlfo, cuñado do rei Alarico.

Coroado Ataúlfo como rei dos visigodos, tivo un fillo con el que faleceu aos poucos meses. Viúva, foi devolta ao seu irmán Honorio, que lla prometeu ao xeneral Constancio III, o cal foi asociado ao goberno do Imperio Romano de Occidente (417). Deste segundo matrimonio tivo dous fillos: Valentiniano III e Honoria. Morreu no 450, despois de gobernar en nome do seu fillo como rexente desde 423 até 437.

En Rávena construíu dúas basílicas. Unha dedicada a San Xoán o Bautista e a outra á Santa Cruz. Da segunda só sobrevive o oratorio de San Lourenzo, coñecido como Mausoleo de Gala Placidia. En Roma finalizou a basílica de San Xoán Laterano, hoxe Letrán.

Véxase tamén

Bibliografía

• Fuentes Hinojo, Pablo (2004). Gala Placidia: una soberana del imperio cristiano (en castelán). San Sebastián: Editorial Nerea. ISBN 84-89569-98-3. 

---

Este artigo sobre unha personalidade é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.  Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.

---