Glándula de Meibomio
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/1e/Gray1205.png/220px-Gray1205.png)
As glándulas de Meibomio ou glándulas tarsais son un tipo especial de glándulas sebáceas situadas no bordo das pálpebras dentro da placa tarsal, que producen unha secreción oleosa que impide a evaporación da película de bágoas que se forma no ollo humano. A súa secreción impide que esas bágoas se derramen nas meixelas, xa que quedan atrapadas entre o bordo aceitado e o globo ocular, e fai que as pálpebras pechadas sexan impermeables.[1] Na pálpebra superior hai aproximadamente 50 destas glándulas e na inferior hai unhas 25.
As glándulas reciben o seu nome polo do médico alemán Heinrich Meibom (1638–1700), que as describiu, aínda que xa se coñecían moito antes desde os tempos de Galeno.[2][3]
Secreción[editar | editar a fonte]
Algúns autores introduciron o termo "meibum" para referirse a estas secrecións.[4]
Lípidos[editar | editar a fonte]
Os principais compoñentes da secreción son lípidos. A composición bioquímica da secreción é extremadamente complexa e moi diferente da do sebo producido polas glándulas sebáceas normais. Recentemente, publicouse unha revisión da composición da secreción das glándulas de Meibomio e da estrutura de varios lípidos identificados como presentes na secreción. O máis singular é que non presentan fosfolípidos típicos senón, no seu lugar, os raros (O-acil)-omega-hidroxi ácidos graxos.[5] Actualmente, a técnica máis sensible e informativa de análise dos lípidos da secreción é a espectrometría de masas en combinación coa cromatografía líquida.[6]
Proteínas[editar | editar a fonte]
Nos humanos, foron identificadas na secreción máis de 90 proteínas distintas.[7]
Disfunción[editar | editar a fonte]
O mal funcionamento das glándulas de Meibomio pode causar sequidade de ollos, que é un dos trastornos máis comúns dos ollos. Pode tamén contribuír á blefarite. A inflamación das glándulas de Meibomio fai que as glándulas queden entupidas por secrecións cerosas espesas. Ademais de produciren sequidade de ollos, estas obstrucións poden ser degradadas por lipases bacterianas, o que ten como resultado a formación de ácidos graxos libres, que irritan os ollos e ás veces causan queropatías.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "eye, human." Encyclopædia Britannica. Encyclopaedia Britannica Ultimate Reference Suite. Chicago: Encyclopædia Britannica, 2010.
- ↑ WhoNamedIt synd 541
- ↑ Fisiología del ojo, Elsevier, 2004, ISBN 848174705
- ↑ Nicolaides N, Kaitaranta JK, Rawdah TN, Macy JI, Boswell FM 3rd, Smith RE. "Meibomian gland studies: comparison of steer and human lipids." Invest Ophthalmol Vis Sci. 1981 Apr;20(4):522-536. PMID 7194326.
- ↑ Butovich IA (November 2009). "The Meibomian puzzle: combining pieces together". Prog Retin Eye Res 28 (6): 483–498. PMID 19660571. doi:10.1016/j.preteyeres.2009.07.002.
- ↑ Butovich IA. "Lipidomic analysis of human meibum using HPLC-MSn." Methods Mol Biol. 2009;579:221-246. PMID 19763478.
- ↑ Tsai PS, Evans JE, Green KM, Sullivan RM, Schaumberg DA, Richards SM, Dana MR, Sullivan DA. "Proteomic analysis of human meibomian gland secretions." Br J Ophthalmol. 2006 March;90(3):372-7. doi 10.1136/bjo.2005.080846 PMID 16488965.