Saltar ao contido

Goura sclaterii

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Goura sclaterii
Pomba coroada de Sclater,
gura de Sclater

Goura sclaterii pousada nunha árbore
Estado de conservación
Case ameazada (NT)
Case ameazada[1]
Clasificación científica
Reino: Animalia
Filo: Chordata
Subfilo: Vertebrata
Clase: Aves
Subclase: Neornithes
Infraclase: Neognathae
(sen clasif.): Columbimorphae
Orde: Columbiformes
Familia: Columbidae
Subfamilia: Gourinae
Xénero: Goura
Especie: G. sclaterii
Nome binomial
Goura sclaterii
Salvadori, 1876
Sinonimia
Véxase o texto

Goura sclaterii, coñecida na bibliografía internacional como pomba coroada de Sclater, ou gura de Sclater, é unha especie de ave pertencente á subclase das neornites, infraclase dos neognatos, superorde das neoaves, granorde dos columbimorfos, orde das columbiformes, subfamilia dos gurinos, unha das catro integradas no xénero Goura.[2]

Endémica de Nova Guinea, anteriormente considerábase unha subespecie da pomba coroada de Scheepmaker (Goura scheepmakeri) pero na actualidade trátase como especie separada.[2]

Características

[editar | editar a fonte]

Ten unha lonxitude de 66 a 73 cm, e un peso de entre os 2000 e os 2235 g.[3]

A súa plumaxe é de cor gris azulada, coa peituga dunha tonalidade granate profunda. Na cabeza exhibe unha elaborada crista de encaixe azul, e o iris do ollo é vermello. Ambos os sexos son de aperencia similar.[4]

Hábitat, distribución e ecoloxía

[editar | editar a fonte]

A pomba critada de Slater habita bosques primarios secos e inundados, a miúdo aluvais, nas terras baixas do sur da illa de Nova Guinea, até os 500 m de altitude.[5][6]

Aliméntase no solo en pequenos grupos de 2 a 10 espécimes (historicamente até de 30 aves)[7] e pousa nas árbores (ao contrario que á súa parente Goura scheepmakeri, que é fundamentalmente terrestre). As aves en catividade comenzan a reproducírense a partir dos 15 meses de idade. Poñen un só ovo e coidan da cría durante algúns meses despois da eclosión.[8]

Taxonomía

[editar | editar a fonte]

Descrición

[editar | editar a fonte]

A especie foi descrita orixinalmente en 1876 polo zoólogo italiano Tommaso Salvadori co actual nome binomial Goura sclaterii.[9]

Etimoloxía

[editar | editar a fonte]

Para a do xénero, véxase Goura.

O epíteto específico, scheepmakeri, foi unha homenaxe que Salvadori lle fixo ao ornitólogo inglés Philip Sclater.[9]

Sinónimo

[editar | editar a fonte]

A especie coñeceuse durante moito tempo como unha subespecie de Goura scheepmakeri:

  • Goura scheepmakeri sclateri Salvadori, 1876.[10]

Variacións taxonomicas

[editar | editar a fonte]

Goura sclaterii foi en principio considerada como conespecífica con Goura scheepmakeri.[11]

Porén, un estudo filoxenético molecular publicado en 2018 encontrou que a pomba coroada de Scheepmaker estaba máis estreitamente relacionada con Goura victoria.[12]

Neste estudo descubriuse que as catro especies do xénero formaban dous pares: Goura cristata é irmá de Goura sclaterii, mentres que Goura scheepmakeri é irmá de Goura victoria. No cladograma seguinte móstranse as relacións destas especies e outras relacionadas con elas:[12]

Goura scheepmakeri.

Goura cristata

Goura sclaterii

Goura scheepmakeri

Goura victoria

Didunculus strigirostris

Pomba de Nicobar

Solitario de Rodrigues

Dodo

Os bosques das terras baixas, particularmente no terreos chans favorábeis pare esta especie, están ameazados pola corta e o desenvolvemento de plantacións de palmeira aceiteira. As estradas para o transporte de troncos e as construídas para as infraestruturas do petróleo e o gas natural permiten o acceso aos cazadores,[8] pero a densidade de poboación humana é moi baixa en gran parte de zona occidental da súa área de distribución.[1]

Goura sclaterii cázase para aproveitar a súa carne e, en menor medida, para as súas plumas.[6]. Cazouse até a súa extinción en gran parte da súa área de distribución no sueste, rexión amplamente poboada polo home.[5][13] Porén, a especie é bastante difícil de cazar sen unha escopeta (que esencialmente xa no está dispoñíbel en Nova Guinea) xa que escapa a unha distancia considerábel (uns 40 m) e pousa nas árbores, fóra do alcance dos cazadores con arcos, aínda que ás veces constrúense redes de caza na base de árbores froiteiras adecuadas.[1]

Segundo a Unión Internacional para a Conservación da Natureza e dos Recursos Naturais (UICN), tendo en conta que, aínda que se estima que a poboación da especie é pequena e que se distribúe en subpoboacións moi pequenas, e que parece que está diminuíndo debido á perda e degradación do seu hábitat dos bosques das terras baixas, e quizais tamén á presión da caza, cualifica o seu estado de conservavión como NT (case ameazada). Porén, hai poucos datos cuantitativos, e novas informacións poden levala á súa recualificación.[1]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 BirdLife International (2016): Goura sclaterii na Lista vermella da UICN. Versión 2019-1. Consultada o 6 de xuño de 2019.
  2. 2,0 2,1 Family Columbidae na IOC World Bird List. Versión 9.1, 2019, do Congreso Ornitolóxico Internacional.
  3. del Hoyo, J., Collar, N., Kirwan, G. M. & Garcia, E. F. J. (2019): "Sclater's Crowned-pigeon (Goura sclaterii)". En: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D. A. & de Juana, E. (eds.) Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions. ISBN 978-84-8733-415-3.
  4. David Gibbs, Eustace Barnes & John Cox (2001): A Guide to the Pigeons and Doves of the World. New Haven, Connecticut, USA: Yale University Press. ISBN 0-3000-7886-2.
  5. 5,0 5,1 Coates, B. J. (1985): The birds of Papua New Guinea, 1: non-passerines. Alderley, Queensland, Australia: Dove Publications.
  6. 6,0 6,1 Beehler, B. M.; Pratt, T. K. & Zimmerman, D. A. (2014): Birds of New Guinea, Second Edition. Princeton, Nova Jersey, USA: Princeton University Press. ISBN 978-0-6910-9563-9.
  7. Ramsay, E. P. (1879): "Contributions to the zoology of New Guinea". Proceedings of the Linnean Society of New South Wales 3: 241-305.
  8. 8,0 8,1 King, C. E. & Nijboer, J. (1994): "Conservation considerations for crowned pigeons, genus Goura". Oryx 28: 22-30.
  9. 9,0 9,1 Salvadori, Tommaso (1876): Catalogo di una seconda collezione di uccelli raccolti dal Sig. L. M. D'Albertis nell'Isola Yule e sulla vicina costa della Nuova Guinea e di una piccola collezione della regione bagnata dal Fiume Fly Annali del Museo Civico di Storia Naturale di Genova, pp. 7-49.
  10. Goura scheepmakeri en BioLib.
  11. Gill, Frank; Donsker, David, eds. (2017). "Pigeons". IOC World Bird List Version 8.1. International Ornithologists' Union. Consultado o 5 de xuño de 2019. 
  12. 12,0 12,1 Bruxaux, J.; Gabrielli, M.; Ashari, H.; Prŷs-Jones, R.; Joseph, L.; Milá, B.; Besnard, G.; Thébaud, C. (2018). "Recovering the evolutionary history of crowned pigeons (Columbidae: Goura): Implications for the biogeography and conservation of New Guinean lowland birds". Molecular Phylogenetics and Evolution 120: 248–258. doi:10.1016/j.ympev.2017.11.022. 
  13. Schodde, R. (1978): "The status of endangered Papuasian birds, and Appendix". en: Tyler, M. J. (ed.), The status of endangered Australasian wildlife, pp. 133-145 e 185-206, respectivamente. Royal Zoological Society of South Australia, Adelaide.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • Baptista, L. F.; P. W. Trail & H. M. Horblit (1977): "Family Columbidae (Pigeons and Doves)". En: del Hoyo, Josep; Andrew Elliott & Jordi Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Volume 4. Barcelona: Lynx Edicions. ISBN 978-84-87334-22-1.

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]