Hinduísmo

Templo Krishna

Brahmā, deus creador no hinduísmo

O hinduísmo é unha relixión henoteísta tradicional da India. Considerada a máis antiga das grandes relixións do mundo aínda en práctica, o hinduísmo caracterízase por unha diversidade de sistemas de crenzas, prácticas e escrituras. Ten orixe na antiga cultura védica cerca de 3000 a. C. É a terceira maior relixión do mundo con aproximadamente 1.050 millóns de seguidores, 96% dos cales están no subcontinente indio. Mais tamén é influente en Bangladesh, o Nepal, Indonesia, Sri Lanka, Paquistán etc.

Aínda que sexa xeralmente mencionado como unha relixión específica, o hinduísmo é máis correctamente descrito como un conxunto de relixións cunha linguaxe en común, pois ten pouca ou ningunha organización central ou base teolóxica compartida.

Etimoloxía

A palabra hindú deriva do indo-aryan/sánscrito raíz Sindhu. O cambio sonoro protoiraniano *s > h ocorreu entre o 850 e o 600 a. C., segundo Asko Parpola.

O uso do termo inglés "hinduísmo" para describir unha colección de prácticas e crenzas é unha construción bastante recente: foi usado por primeira vez polo raxá Ram Mohan Roy en 1816–17. O termo "hinduísmo" foi acuñado ao redor de 1830, e apropiado por aqueles indios que se opoñían ao colonialismo británico, e que querían distinguirse dos musulmáns e dos cristiáns. Antes de que os británicos comezasen a categorizar as comunidades estritamente pola relixión, os indios xeralmente non se definían exclusivamente a través das súas crenzas relixiosas; en cambio, as identidades foron en gran parte segmentadas en función da localidade, lingua, varṇa, jāti, ocupación, e seita.No ensaio de D. N. Jha Buscando unha identidade hindú, escribe: "Ningún indio se describiu como hindús antes do século XIV" e "O hinduísmo foi unha creación do período colonial e non pode reclamar ningunha gran antigüidade." Ademais escribiu: "Os británicos tomaron prestada a palabra "hinduísta" da India, déronlle un novo significado e o significado reimportárono á India como un fenómeno reificado chamado hindú." No século XVIII, os comerciantes e colonos europeos comezaron a referirse colectivamente aos seguidores das relixións indias como hindús.

Roda de Konark, en Orissa (India)

A palabra "hindú" é moito máis antiga, e crese que foi usada como nome para o río Indo na parte noroeste do subcontinente indio. De acordo con Gavin Flood, "O termo hindú aparece primeiro como un termo xeográfico persa para as persoas que vivían máis aló do río Indo (sánscrito: Sindhu)", máis concretamente na inscrición de Darío I do século VI a.C. (550–486 a.C.). O termo "hindú" nestes rexistros antigos é un termo xeográfico e non se refería a unha relixión. Entre os primeiros rexistros coñecidos de "hinduísta" con connotacións de relixión pódese atopar no texto chinés do século VII d.C. "Rexistro das rexións occidentais" de Xuanzang, e o texto persa do século XIV Futuhu's-salatin de Abdul Malik Isami.

{{efn|Hai varias opinións sobre a mención máis antiga de 'hindú' no contexto da relixión:

• Flood 1996, p. 6 afirma: "Nos textos árabes, Al-Hind é un termo usado para o pobo da India actual e 'hindu', ou 'hindoo', foi usado a finais do século XVIII polos británicos para referirse ao pobo de "Hindustán", a xente do noroeste da India. Finalmente, "hindú" converteuse en prácticamente equivalente a un "indio" que non era musulmán, sikh, xainista ou cristián, abarcando así unha serie de crenzas e prácticas relixiosas. O "-ismo" foi engadido ao hindú ao redor de 1830 para denotar a cultura e relixión dos brahmanes de alta casta en contraste con outras relixións, e o termo foi pronto apropiado polos propios indios no contexto da construción dunha identidade nacional oposta ao colonialismo, aínda que o termo " O hindú foi usado en textos haxiográficos en sánscrito e bengalí en contraste con "Yavana" ou musulmán xa no século XVI".
• Sharma 2002 e outros estudosos afirman que o erudito chinés do século VII Xuanzang, cuxa viaxe de 17 anos á India e as interaccións coas súas persoas e relixións foron rexistradas e preservadas na lingua chinesa, usa o termo transliterado In-tu cuxa "connotación desborda no relixioso".(Sharma 2002) Xuanzang describes Hindu Deva-temples de principios do século VII d.C., culto á divindade Sol e a Shiva, os seus debates con estudosos das escolas Samkhya e Vaisheshika de filosofías hindús, monxes e mosteiros de hindús, xainistas e budistas (tanto Mahayana como Vaisheshika). Theravada), e o estudo dos Vedas xunto cos textos budistas en Nalanda. Ver tamén Gosch & Stearns 2007, pp. 88–99, Sharma 2011, pp. 5–12, Smith et al. 2012, pp. 321–324.
• Sharma 2002 menciona tamén o uso da palabra hindú en textos islámicos como os relacionados coa invasión árabe de Sindh no século VIII por parte de Muhammad ibn Qasim, o texto de Al Biruni do século XI Tarikh Al-Hind e os do período do sultanato de Delhi, onde o termo hindú conserva as ambigüidades de incluír todas as persoas non islámicas, como os budistas, e de ser "unha rexión ou unha relixión".".
• Lorenzen 2006 safirma, citando a Richard Eaton: "unha das primeiras aparicións da palabra 'hindu' na literatura islámica aparece na obra persa de 'Abd al-Malik Isami, Futuhu's-Salatin, composta no Deccan en 1350. Neste texto. , 'Isami usa a palabra 'hindi' para significar indio no sentido etno-xeográfico e a palabra 'hindu' para significar 'hindú' no sentido dun seguidor da relixión hindú.".(Lorenzen 2006, p. 33)
• Lorenzen 2006, pp. 32–33 tamén menciona outros textos non persas como os Prithvíráj Ráso de Canda Baradai do século XII, e evidencias de inscricións epigráficas dos reinos de Andhra Pradesh que loitaron contra a expansión militar das dinastías musulmás no século XIV, onde a palabra hindú implica en parte. unha identidade relixiosa en contraste cos "turcos" ou a identidade relixiosa islámica.
• Lorenzen 2006, p. 15 afirma que un dos primeiros usos da palabra hindú no contexto relixioso, nunha lingua europea (español), foi a publicación en 1649 de Sebastiao Manrique.

Thapar afirma que a palabra hindu atópase como heptahindú nos Avesta, equivalente ao rigvédico sapta sindhu, mentres que hndstn (pronunciado Hindustán) é atopado nunha inscrición do sasánida do século III d.C., ambas as dúas referidas a partes do noroeste da Asia meridional. O termo árabe al-Hind referíase ás persoas que viven alén do río Indo. Este termo árabe procede á súa vez do termo persa preislámico Hindū, que se refire a todos os indios. No século XIII, Hindustán xurdiu como unha alternativa popular ao nome da India, que significaba a "terra dos hindús"

O termo hindú utilizouse máis tarde de forma ocasional nalgúns textos posteriores sánscritos, como os Rajataranginis de Caxemira (Hinduka, c. 1450) e nalgúns textos en bengalí dos séculos XVI a XVIII. O movemento relixioso hindú Vaisnavismo gaudía do século XVI o XVIII, incluíao nos textos Chaitanya Charitamrita e Chaitanya Bhagavata. Estes textos utilízano para distinguir aos hindús dos musulmáns, aos que chaman yavanas (estranxeiros) ou mlecha (bárbaros), e o texto Chaitanya Charitamrita do século XVI e o texto Bhakta Mala do século XVII utilizan a frase "dharma hindú. Foi só cara a finais do século XVIII cando os comerciantes e colonos europeos comezaron a referirse aos seguidores das relixións indias colectivamente como hindús.

O termo "hinduísmo", entón escrito como "hindooísmo", introduciuse na lingua inglesa no século XVIII para denotar as tradicións relixiosas, filosóficas e culturais nativas da India.

Definicións

O hinduísmo inclúe unha diversidade de ideas sobre espiritualidade e tradicións, pero non ten orde eclesiástica, ningunha autoridade relixiosa incuestionable, ningún órgano de goberno, ningún profeta(s) nin ningún libro sagrado vinculante; Os hindús poden elixir ser politeísta, panteísta, panenteísta, pandeísta, henoteísta, monoteísta, monista, agnóstico, ateo ou humanista. Segundo Doniger, "as ideas sobre todas as cuestións principais da fe e do estilo de vida: o vexetarianismo, a non violencia, a crenza no renacemento, incluso o as casta) son temas de debate, non de dogma."

Debido á ampla gama de tradicións e ideas que abarca o termo hinduísmo, é difícil chegar a unha definición completa. A relixión "desafía o noso desexo de definila e categorizala". O hinduísmo foi definido de varias maneiras como unha relixión, unha tradición relixiosa, un conxunto de crenzas relixiosas e "un modo de vida". Desde o punto de vista léxico occidental, o hinduísmo, refírese adecuadamente como relixión, o igual que con outras fes. Na India, prefírese o termo "dharma", que é máis amplo que o termo occidental "relixión"..

O estudo da India e as súas culturas e relixións, e a definición de "hinduísmo", foron moldeados polos intereses do colonialismo e polas nocións occidentais da relixión. Desde a década de 1990, esas influencias e os seus resultados foron o tema de debate entre os estudosos do hinduísmo. e tamén foron tomadas polos críticos da visión occidental sobre a India.

Características

Dunha forma xeral, é unha das relixións máis tolerantes coñecidas, excepto polo sistema de castas. Os hindús seguen un sistema estrito de castas que determina o status de cada persoa. O nacemento nunha determinada casta é o resultado do karma producido en vidas pasadas. Soamente membros das castas máis elevadas, brámanes, poden realizar os rituais hindús e ter posicións de autoridade nos templos hindús. "Hinduísmo" é unha palabra que orixinalmente indicaba unha rexión xeográfica. Por ese motivo, algúns grupos indianos máis tradicionalistas defenden que a relixión é máis adecuadamente chamada de Sanatana Dharma, significando "relixión eterna".

A teoloxía hinduísta fundaméntase no culto aos avatares da divindade suprema, Brahma. Destaca particularmente a Trimurti - o propio Brahma, Shiva e Vishnu. Pode parecer estraño para os padróns dunha cultura cristiá, mais o culto directo aos membros da Trimurti é relativamente raro -en vez diso, acostúmase render culto a avatares máis específicos e máis próximos da realidade cultural e psicolóxica dos practicantes, como por exemplo Krishna, avatar de Vishnu e personaxe central do Bhagavad Gita-.

Aínda que se afirme que foi na cultura hinduísta onde tiveron orixe tres outras importantes relixións: o budismo, o xainismo e o sikhismo, os indólogos colocan o xainismo como ben anterior ao bramanismo que orixinou o hinduísmo, e o budismo garda relación co xainismo e o sankhya-ioga.

Talvez o espírito hindú, que non se inspirou por un home ou muller en particular, poida ser mellor comprendido nos Rigveda, a "máis antiga escritura relixiosa do mundo." :

Sánscrito: एकम् सत् विप्रा: बहुदा वदन्ति

Transliteración: ekam sat viprāh bahudā vadanti

Galego: "A verdade é única, aínda que os sabios a coñezan como moitas."

— Rigveda (Libro I, Himno CLXIV, Verso 46)

Esencialmente, calquera forma de práctica espiritual seguida con fe, amor e persistencia levará ao mesmo estado final de autorrealización. Polo tanto, o pensamento hindú distínguese por estimular enfaticamente a tolerancia polas diferentes crenzas, sobre a base de que sistemas temporais non poden declarar seren a única comprensión da verdade transcendental.

Para os hindús, esa idea foi unha forza activa na definición do 'dharma eterno'. É para o hinduísmo o que o infinito ser divino de Advaita é para a existencia, permanecendo eternamente inmutábel e autoiluminado, central e penetrante, a despeito de todo o caos á súa volta.

Visión xeral

Om (ou Aum) é o símbolo máis importante do hinduísmo, e significa o Espírito Cósmico.

O hinduísmo repousa sobre o fundamento espiritual dos Vedas, velaí o nome Veda Dharma.

O camiño eterno

"O camiño eterno" (en sánscrito सनातन धर्म, Sanātana Dharma), ou a "filosofía perenne/harmonía/fe", é o nome que se usou para representar o hinduísmo desde a antigüidade. De acordo cos hindús, transmite a idea de que certos principios espirituais son intrinsecamente verdadeiros e eternos, transcendendo as accións humanas, representando unha ciencia pura da consciencia. Mais esa consciencia non é só aquela do corpo, da mente ou do intelecto, mais dun estado de espírito supramental que existe dentro e alén de nosa existencia, o inmaculado Ser de todo. A relixión dos hindús é a busca innata polo divino dentro do ser, a busca por encontrar a verdade que nunca foi perdida de feito. Verdade buscada con fe que poderá tornarse reconfortante luminosidade independente da raza ou do credo profesado. Na verdade, toda forma de existencia, dos vexetais e animais até o home, son suxeitos e obxectos do eterno Dharma. Esa fe innata, entón, é tamén coñecida por "arya/dharma nobre", "veda/dharma do coñecemento", "ioga/dharma da unión" e "dharma hindu" ou simplemente dharma.

O que pode ser comprendido como unha crenza común a todos os hindús son o dharma, a reencarnación, o karma, e a moksha (liberación) de cada alma a través de variadas accións de cuño moral e da meditación ioga. Entre os principios fundamentais inclúense aínda o ahimsa (non-violencia), coa primacía do gurú, a palabra divina Aum e o poder do mantra, amor á verdade en moitas manifestacións como Deus e deusas, e a comprensión de que a chama divina esencial (atman/brahman) está presente en cada ser humano e en todas as criaturas viventes, que poden chegar por diversas sendas á "verdade única".

Ioga dharma

Muller meditando á beira do Ganxes.

Unha das formas prácticas do hinduísmo é o Ioga que significa Unión, son (prácticas espirituais), coñecidas como bhakti (amor, devoción), karma ioga (servizo altruísta), raxa ioga (meditación) e jñana ioga (Ioga da discriminación). Son descritos nos dous principais textos do hinduísmo IYoga: O Bhagavad Gita e Ioga Sutras de Patanxali. Os Upanishads son tamén de fundamental importancia como fundamentos filosóficos para este espiritualismo racional.

Os catro obxectivos na vida

Outro maior aspecto do Dharma Hindu que é unha práctica común de todos os Hindús é o purushartha, ou "catro obxectivos da vida". Eles son kama, artha, dharma e moksha. Dise que todos os seres humanos seguen o kama (pracer, físico ou emocional) e artha (poder, fama e riqueza), mais brevemente, con maturidade, eles aprenden a controlar estes desexos, co dharma, ou a harmonía moral presente en toda a natureza. O obxectivo maior é infinito, cuxo resultado é a absoluta felicidade, moksha, ou liberación, tamén coñecida como Mukti, Samadhi, Nirvana etc.) do Samsara, o ciclo da vida, morte, e da existencia dual.

Os catro estadios da vida humana

Templo de Kandariya Mahadeva (Madhya Pradesh, A India)

A vida humana tamén se ve como catro Ashramas ("fases" ou “estadios"). Eles son Brahmacharya, Grihasthya, Vanaprastha e Sanyasa. O primeiro cuarto da vida, brahmacharya (literalmente "pastar en Brahma") pásase en celibato, sobriedade e pura contemplación dos segredos da vida baixo os coidados dun Gurú, solidificando o corpo e a mente para as responsabilidades da vida. Grihastya é o estadio do xefe de familia, alternativamente coñecido como samsara, no cal o individuo casa para satisfacer kama e artha na vida conxugal e nunha carreira profesional. Vanaprastha é o gradual desapego do mundo material, ostensivamente entregando os seus deberes aos fillos e fillas, e pasando máis tempo en contemplación da verdade, e en peregrinacións santas. Finalmente, no sanyasa, o individuo vai a unha reclusión, xeralmente nun bosque, para encontrar a Deus a través da meditación Yog e pacificamente liberarse do seu corpo para unha próxima vida.

Orixes, nomenclatura e sociedade

Orixes históricas e aspectos sociais

Templo de Mundeshwari Devi (Bihar, A India), considerado o templo en funcionamento máis antigo do mundo.

Pouco se coñece sobre a orixe do Hinduísmo, xa que a súa existencia antecede os rexistros históricos. Dise que o Hinduísmo derívase das crenzas dos Arianos, que residían nos continentes sub-indianos, ('nobres' seguidores dos Vedas), Dravidianos, e Harappanos. Algúns din que do Hinduísmo naceron o Budismo e o Xainismo, mais Heinrich Cimmer e outros indólogos afirman que o xainismo é moito anterior ao hinduísmo, e que o budismo deriva deste e do sankhya que en consecuencia afectaron o desenvolvemento da súa relixión mai. Diversas son as ideas sobre as orixes dos Vedas e a comprensión se os Arianos eran ou non nativos ou estranxeiros na India. A existencia do Hinduísmo data de 4000 a 6000 mil anos a.C.

É preciso salientar que actualmente hai dúbidas entre os estudosos sobre se se produciu ou non unha invasión ariana na India. Cuestiónase sobre a mestizaxe lenta, no canto de invasión violenta, cos dravidianos e outros pobos de orixe autóctona e mesmo mediterránea, existentes na rexión antes da chegada dos pastores-guerreiros vidos de Europa. Isto coloca en cuestión tamén a orixe do hinduísmo. Como reforzo a esta hipótese, a análise dos Rigvedas máis antigos (cerca de 1500 a.C.) mostra unha serie de fórmulas máxicas de propiedade de familias no poder, sen calquera indicación das prácticas de ioga que acompañan a filosofía sankhya, e que se documentan en selos de cerca de 2500/ a.C.

Historicamente, a palabra Hindú antecede o Hinduísmo como relixión; o termo é de orixe persa e primeiramente referíase ao pobo que residía no outro lado (do punto de vista Persa) do Sindhu ou Río Indus. Foi utilizado para expresar non soamente a etnicidade senón tamén a relixión Védica desde o século XV e XVI, por personalidades como o Guru Nanak (fundador do Sikhism). Durante o Británico Raj, a utilización do termo tornouse común, e eventualmente, a relixión dos Hindús Védicos denominouse 'Hinduísmo'. Na verdade, foi simplemente unha nova vestimenta para unha cultura que viña prosperando desde a máis remota antigüidade.

Distribución xeográfica actual

Unha cerimonia de puja no templo de Besakih en Balí, Indonesia.

A India, a Illa Mauricia, e o Nepal así como a illa indonesia de Balí teñen como relixión predominante o hinduísmo; importantes minorías hindús existen en Bangladesh (11 millóns), Myanmar (7,1 millóns), Sri Lanka (2,5 millóns), Estados Unidos (2,5 millóns), Paquistán (4,3 millóns), Suráfrica (1,2 millóns), Reino Unido (1,5 millón), Malaisia (1,1 millón), Canadá (1 millón), Illas Fidxi (500.000), Trinidad e Tobago (500.000), Güiana (400.000), Países Baixos (400.000), Singapur (300.000) e Suriname (200.000).

Filosofía hindú: as seis escolas védicas de pensamento

As seis Astika (aceptando a autoridade dos Vedas), ou escolas filosóficas ortodoxas Hindú son Nyaya, Vaisheshika, Sankhya, Ioga, Purva Mimamsa tamén denominadas ('Mimamsa'), Uttara Mimamsa e 'Vedanta'). As escolas non védicas denomínanse Nastika, ou heterodoxas, e refírense ao Budismo, Xainismo e Lokayata. As escolas que continúan a influenciar o Hinduísmo hoxe son Purva Mimamsa, Ioga, e Vedanta.

Véxase filosofía Hindú para discusión sobre o significado histórico de Sankhya, Nyaya, e Vaisheshika.

Purva Mimamsa

O principal obxectivo do Purva ("cedo") ou da escola Mimamsa era estabelecer a autoridade dos Vedas. Consecuentemente a valiosa contribución desta escola ao hinduísmo foi a formulación das regras da interpretación Védica. Os seus adherentes consideraban que a revelación debería probarse a través da razón, e non acepta como un dogma cego. Este método empírico e eminentemente sensíbel de aplicación relixiosa é a chave para Sanatana/Hindu Dharma e foi especialmente desenvolvido por racionalistas como Adi Sankara e Swami Vivekananda. Para profundar máis neste tema vexa Purva Mimamsa

Ioga

Artigo principal: Ioga.

Xeralmente considérase que o sistema de Ioga xurdiu da filosofía Samkhya. Entrementres o ioga referido aquí, é especialmente o Raxa Yoga (ou unión a través da meditación). Baséase nun texto (que exerceu grande influencia) do santo Patanxali titulado Ioga Sutras, e é esencialmente unha compilación e sistematización da filosofía do Ioga meditacional. Os Upanishads e o Bhagavad Gita tamén son textos indispensábeis no estudo do Ioga.

A filosofía Sankhya é anterior ao Bramanismo, filosofía que deu orixe ao hinduísmo, como coloca o eminente indólogo Heinrich Cimmer no seu clásico Filosofías da India. Patanxali, monxe do sur da India, onde até hoxe a tradición tamil preserva elementos das filosofías prevédicas, tiña formación no sistema sankhya-ioga, indisociábel. O Sankhya compilouse ben antes de Patanxali (que viviu no século II a.C., por Kapila, que viviu pouco tempo antes de Buda. Unha diferenza importante entre sankhya e bramanismo é que o primeiro é dualista, e o segundo monista, mais ambos ven o espírito, ou Deus, como inmanente e transcendente ao mesmo tempo.

A diferenza máis significante de Samkhya é que a escola de ioga non soamente incorpora o concepto do Ishvara (ou Deus persoal) nunha visión do mundo metafísica, senón que tamén sustenta Ishvara como un ideal sobre o cal meditar. A razón é que Ishvara é o único aspecto de purusha (do infinito Terreo Divino) que non se mesturou con prakrti (forzas creativas temporais). Tamén utiliza as terminoloxías Brahman/Atman e conceptos profundos dos Upanishads, adoptando unha visión vedántica monista. A realización do obxectivo do Ioga coñécese como moksha ou samadhi. E, como nos Upanishads, busca o espertar ou a comprensión de Atman como sendo nada máis que o infinito Brahman, a través da (mente) ética, (corpo) físico meditación (alma) o único branco das súas prácticas é a 'verdade suprema.'

Uttara Mimamsa: as tres escolas de Vedanta

A escola Uttara ("tarde") Mimamsa é talvez a pedra angular dos movementos do Hinduísmo e certamente foi responsábel por unha nova onda de investigación filosófica e meditativa, renovación da fe e reformas culturais. Primeiramente asociada cos Upanishad e os seus comentarios por Badarayana, e Vedanta Sutra, o pensamento Vedanta dividiuse en tres grupos, iniciados polo pensamento e escrita ou Adi Sankara. A maioría da actual filosofía hindú está relacionada con mudanzas que se influenciaron polo pensamento Vedántico, o cal se focaliza na meditación, moralidade e centralización no Eu único no canto de rituais ou distincións sociais insignificantes como as castas.

Non-dualidade: Advaita Vedanta

Artigo principal: Advaita Vedanta.

Advaita literalmente significa "non dous"; trátase dun sistema non-dualista (a-dual), que salienta a unidade. O seu consolidador foi Adi Shankara (788-820). Shankara expuxo as súas teorías baseadas amplamente nos ensinos dos Upanishads e do seu gurú Gaudapada. A través da análise da consciencia experimental, el expuxo a natureza relativa do mundo e estabeleceu a realidade non-dual ou Brahman no cal Atman (a alma individual) ou Brahman (a realidade última) son absolutamente identificadas. Non é só unha filosofía, mais un sistema consciente de éticas aplicadas e meditación, direccionadas á obtención da paz e comprensión da verdade. Adi Shankara acusou as castes e insignificantes rituais ritual como tolos, e na súa propia maneira carismática, suplicou aos verdadeiros devotos a meditaren no amor de Deus e alcanzaren a verdade.

Monismo Cualificado: Vishistadvaita Vedanta

Ramanuxa (1040 - 1137) foi o principal propoñente do concepto de Sriman Narayana como Brahman o supremo. El ensinou que a realidade última posúe tres aspectos: Ishvara (Vishnu), cit (alma) e acit (materia). Vishnu é a única realidade independente, en canto alma e material son dependentes de Deus para a súa existencia. Debido a esta cualificación da realidade última, o sistema de Ramanuxa coñécese como non dualístico.

Dualismo: Dvaita Vedanta

Ramanuxa, Madhva (1199 - 1278) identificou deus con Vishnu, mais a súa visión da realidade era puramente dualista, pois el comprendeu unha diferenciación fundamental entre o Deus supremo e a alma individual, e o sistema consecuentemente denominouse Dvaita (dualístico) Vedanta.

Culturas alternativas de adoración

As escolas Bhakti

A máis popular forma de expresión de amor a Deus na tradición hindú é a través do puxa, ou ritual de devoción, frecuentemente utilizando o auxilio de murti (estatua) xuntamente con cancións ou recitación de oracións meditacionais en forma de mantras. Cancións Devocionais denominadas bhajan (escritas primeiramente nos séculos XIV-XVII), kirtan (eloxio), e arti (unha forma filtrada do ritual de lume Védico) son algunhas veces cantados xuntamente coa realización do puxa. Este sistema orgánico de devoción tenta auxiliar o Individuo a conectarse con Deus a través de medios simbólicos. Entrementres , dise que bhakta, a través dunha crecente conexión con Deus, é eventualmente capaz de evitar todas as formas externas e é enteiramente inmerso na beizón do indiferenciado amor á Verdade.

Tantrismo

A palabra "tantra" significa "tratado" ou "serie continúa ", e aplícase a unha variedade de traballos místicos, ocultos, médicos e científicos ben como aqueles que agora nos consideramos como "tántricos". A maioría dos tantras foron escritos no final da Idade Media e xurdiron da cosmoloxía hindú e Ioga.

Notas

Referencias

Véxase tamén

Bibliografía

• Acharya, P. K. (1927). Indian Architecture according to the Manasara Shilpa Shastra. London: Oxford University Press (Republished by Motilal Banarsidass). ISBN 0-300-06217-6. 
• Acri, Andrea; Creese, Helen; Griffiths, Arlo, eds. (2011). From Lanka Eastwards: The Ramayaṇa in the Literature and Visual Arts of Indonesia. Leiden: KITLV Press. 
• Anthony, David W. (2007). The Horse, the Wheel, and Language: How Bronze-Age Riders from the Eurasian Steppes Shaped the Modern World. Princeton University Press. ISBN 978-0-691-14818-2. 
• Anthony, David W.; Ringe, Don (2015). The Indo-European Homeland from Linguistic and Perspectives. Annual Review of Linguistics 1. pp. 199–219. doi:10.1146/annurev-linguist-030514-124812. 
• Avari, Burjor (2013). Islamic Civilization in South Asia: A history of Muslim power and presence in the Indian subcontinent. Routledge. ISBN 978-0-415-58061-8. 
• Ayalon, David (1986). Studies in Islamic History and Civilisation. Brill. ISBN 978-965-264-014-7. 
• Bakker, F.L. (1997). "Balinese Hinduism and the Indonesian State: Recent Developments". Journal of the Humanities and Social Sciences of Southeast Asia 153 (1): 15–41. JSTOR 27864809. doi:10.1163/22134379-90003943. 
• Basham, Arthur Llewellyn (1989). [Hinduísmo en Google Books. The Origins and Development of Classical Hinduism]. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-507349-2. 
• Basham, A. L. (1999). A Cultural History of India. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-563921-6. 
• Beck, Guy L., ed. (2005). [Hinduísmo en Google Books. Alternative Krishnas: Regional and Vernacular Variations on a Hindu Deity]. Albany, NY: SUNY Press. ISBN 978-0-7914-6415-1. 
• Bhardwaj, Surinder Mohan (1983). Hindu Places of Pilgrimage in India: A Study in Cultural Geography. University of California Press. ISBN 978-0-520-04951-2. 
• Bhaskarananda, Swami (1994). Essentials of Hinduism. Viveka Press. ISBN 978-1-884852-02-2. 
• Bilimoria, Purushottama; Prabhu, Joseph; Sharma, Renuka, eds. (2007). Indian Ethics: Classical Traditions and Contemporary Challenges. ISBN 9781138062696. 
• Bowker, John (2000). The Concise Oxford Dictionary of World Religions. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-280094-7. 
• Bhandarkar, R. G. (1913). Vaiṣṇavism, Śaivism and Minor Religious Systems. Grundriss der indo-arischen Philologie und Altertumskunde, 3.6. Strassburg: Trübner. 
• Brodd, Jeffrey (2003). World Religions. Winona, MN: Saint Mary's Press. ISBN 978-0-88489-725-5. 
• Bronkhorst, Johannes (2007). Greater Magadha: Studies in the Culture of Early India. BRILL. 
• Bronkhorst, Johannes (2011). Buddhism in the Shadow of Brahmanism. BRILL. Arquivado dende o orixinal o 29 December 2020. Consultado o 29 December 2020. 
• Bronkhorst, Johannes (2015). "The historiography of Brahmanism". En Otto; Rau; Rupke. History and Religion: Narrating a Religious Past. Walter deGruyter. 
• Bronkhorst, Johannes (2016). How the Brahmains Won. BRILL. Arquivado dende o orixinal o 29 December 2020. Consultado o 29 December 2020. 
• Bronkhorst, Johannes (2017). Brahmanism: Its place in ancient Indian society. Contributions to Indian Sociology 51. pp. 361–369. 
• Bryant, Edwin (2001). The Quest for the Origins of Vedic Culture. Oxford University Press. ISBN 0-19-513777-9. 
• Bryant, Edwin (2007). Krishna: A Sourcebook. Oxford University Press. 
• Bryant, Edwin F.; Ekstrand, Maria, eds. (2004). [Hinduísmo en Google Books. The Hare Krishna Movement: The Postcharismatic Fate of a Religious Transplant]. New York: Columbia University Press. ISBN 0-231-12256-X. 
• Burley, Mikel (2007). Classical Samkhya and Yoga: An Indian Metaphysics of Experience. Taylor & Francis. 
• Carney, Gerald T. (2020). "Baba Premananda Bharati: his trajectory into and through Bengal Vaiṣṇavism to the West". En Ferdinando Sardella; Lucian Wong. [Hinduísmo en Google Books. The Legacy of Vaiṣṇavism in Colonial Bengal]. Routledge Hindu Studies Series. London; New York: Routledge. pp. 135–160. ISBN 978-1-138-56179-3. 
• Christian, David (2011). Maps of Time: An Introduction to Big History. University of California Press. ISBN 978-0-520-95067-2. 
• Clarke, Peter Bernard (2006). New Religions in Global Perspective. Routledge. p. 209. ISBN 978-0-7007-1185-7. 
• Cœdès, George (1968). The Indianized States of Southeast Asia. Traducido por Susan Brown Cowing. Honolulu: University of Hawaii Press. ISBN 978-0-8248-0368-1. 
• Comans, Michael (2000). The Method of Early Advaita Vedānta: A Study of Gauḍapāda, Śaṅkara, Sureśvara, and Padmapāda. Delhi: Motilal Banarsidass. 
• Cousins, L. S. (2010). "Buddhism". The Penguin Handbook of the World's Living Religions. Penguin. ISBN 978-0-14-195504-9. Arquivado dende o orixinal o 2 April 2020. Consultado o 27 October 2015. 
• Coward, Harold (2008). The perfectibility of human nature in eastern and western thought. ISBN 978-0-7914-7336-8. Arquivado dende o orixinal o 1 January 2016. Consultado o 2 July 2015. 
• Crangle, Edward Fitzpatrick (1994). The Origin and Development of Early Indian Contemplative Practices. Otto Harrassowitz Verlag. 
• Dalal, Roshen (2010). The Religions of India: A Concise Guide to Nine Major Faiths. Delhi: Penguin Books India. ISBN 978-0-14-341517-6. Arquivado dende [Hinduísmo en Google Books. o orixinal] o 18 April 2017. 
• Deutsch, Eliot (2001). "The self in Advaita Vedanta". En Roy Perrett. Indian philosophy: Volume 3, metaphysics. Taylor and Francis. pp. 343–360. ISBN 978-0-8153-3608-2. 
• Deutsch, Eliot; Dalvi, Rohit (2004). The essential Vedanta. A New Source Book of Advaita Vedanta. World Wisdom. ISBN 978-0-941532-52-5. 
• Dirks, Nicholas (2001). Castes of Mind: Colonialism and the Making of Modern India. Princeton University Press. ISBN 978-0-691-08895-2. 
• Dixon, R. M. W. (1996). "Origin legends and linguistic relationships". Oceania 67 (2): 127–140. JSTOR 40331537. doi:10.1002/j.1834-4461.1996.tb02587.x. 
• Doniger, Wendy (1990). Textual Sources for the Study of Hinduism (1st ed.). University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-61847-0. 
• Doniger, Wendy (2000). Merriam-Webster's Encyclopedia of World Religions. Merriam-Webster. ISBN 978-0-87779-044-0. 
• Doniger, Wendy (2010). The Hindus: An Alternative History. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-959334-7. 
• Doniger, Wendy (2014). On Hinduism. Oxford University Press USA. ISBN 978-0-19-936007-9. Arquivado dende o orixinal o 29 December 2020. Consultado o 29 December 2020. 
• Eaton, Richard M. (1993). The Rise of Islam and the Bengal Frontier, 1204–1760. University of California Press. Arquivado dende o orixinal o 27 May 2016. Consultado o 8 August 2015. 
• Eaton, Richard M. (2000a). "Temple desecration in pre-modern India. Part I" (PDF). Frontline. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 29 December 2020. Consultado o 8 August 2015. 
• Eaton, Richard M. (2006). "Introduction". En Chatterjee, Indrani; Eaton, Richard M. Slavery and South Asian History. Indiana University Press 0–2533. ISBN 978-0-253-34810-4. 
• Eck, Diana L. (2012). India: A Sacred Geography. Harmony. ISBN 978-0-385-53190-0. 
• Eck, Diana L. (2013). India: A Sacred Geography. Random House. ISBN 978-0-385-53192-4. 
• Eliade, Mircea (1970). Yoga: Immortality and Freedom. Princeton University Press. ISBN 978-0-691-01764-8. 
• Eliade, Mircea (2009). Yoga: Immortality and Freedom. Princeton University Press. ISBN 978-0-691-14203-6. 
• Embree, Ainslie T. (1988). Sources of Indian Tradition. Vol. 1: From the beginning to 1800 (2nd ed.). Columbia University Press. 
• Espín, Orlando O.; Nickoloff, James B., eds. (2007). An Introductory Dictionary of Theology and Religious Studies. Liturgical Press. ISBN 978-0-8146-5856-7. 
• Esposito, John (2003). "Suhrawardi Tariqah". The Oxford Dictionary of Islam. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-512559-7. 
• Feuerstein, Georg (2002). The Yoga Tradition. Motilal Banarsidass. ISBN 978-3-935001-06-9. 
• Flood, Galvin D. (1996). An Introduction to Hinduism. London: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-43878-0. Archived from the original on 12 de xullo de 2022. Consultado o 20 de setembro de 2022. 
• Flood, Gavin (1997). "The Meaning and Context of the Puruṣārthas". En Lipner, Julius J. The Bhagavadgītā for Our Times. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-565039-6. 
• Flood, Gavin, ed. (2003). The Blackwell Companion to Hinduism. Blackwell Publishing. ISBN 978-1-4051-3251-0.  ISBN 978-0-631-21535-6.
• Flood, Gavin (2006). The Tantric Body. The Secret Tradition of Hindu Religion. I.B Taurus. 
• Flood, Gavin (2008). The Blackwell Companion to Hinduism. John Wiley & Sons. 
• Fowler, Jeaneane D. (1997). Hinduism: Beliefs and Practices. Sussex Academic Press. ISBN 978-1-898723-60-8. Arquivado dende o orixinal o 22 January 2017. Consultado o 10 July 2016. 
• Fuller, Christopher John (2004). The Camphor Flame: Popular Hinduism and Society in India. Princeton University Press. ISBN 978-0-691-12048-5. Arquivado dende o orixinal o 7 January 2019. Consultado o 10 July 2016. 
• Gaborieau, Marc (June 1985). "From Al-Beruni to Jinnah: Idiom, Ritual and Ideology of the Hindu-Muslim Confrontation in South Asia". Anthropology Today 1 (3): 7–14. JSTOR 3033123. doi:10.2307/3033123. 
• Ghurye, Govind Sadashiv (1980). The Scheduled Tribes of India. Transaction Publishers. ISBN 978-0-87855-308-2. Arquivado dende o orixinal o 29 December 2020. Consultado o 27 October 2015. 
• Gombrich, Richard F. (1988). Theravāda Buddhism: A Social History from Ancient Benares to Modern Colombo. London: Routledge. ISBN 978-0-415-07585-5. 
• Gombrich, Richard F. (1996). Theravada Buddhism. A Social History from Ancient Benares to Modern Colombo. London and New York: Routledge. 
• Gomez, Luis O. (2013). "Buddhism in India". En Joseph Kitagawa. The Religious Traditions of Asia: Religion, History, and Culture. Routledge. ISBN 978-1-136-87590-8. 
• Gosch, Stephen; Stearns, Peter (2007). Premodern Travel in World History. Routledge. pp. 88–99. ISBN 978-0-415-22941-8. 
• Grapperhaus, F. H. M. (2009). Taxes through the Ages. ISBN 978-90-8722-054-9. 
• Halbfass, Wilhelm (1988). India and Europe: An Essay in Understanding. State University of New York Press. 
• Halbfass, Wilhelm (1991). Tradition and Reflection. SUNY Press. ISBN 978-0-7914-0361-7. Arquivado dende o orixinal o 2 April 2020. Consultado o 27 October 2015. 
• Halbfass, Wilhelm (1995). Philology and Confrontation: Paul Hacker on Traditional and Modern Vedānta. SUNY Press. 
• Hark, Lisa; DeLisser, Horace (7 September 2011). Achieving Cultural Competency. John Wiley & Sons. 
• Harman, William (2004). "Hindu Devotion". En Rinehart, Robin. Contemporary Hinduism: Ritual, Culture, and Practice. ABC-CLIO. pp. 99–122. ISBN 978-1-57607-905-8. 
• Harshananda, Swami (1989). "A Bird's Eye View of the Vedas". Holy Scriptures: A Symposium on the Great Scriptures of the World (2nd ed.). Mylapore: Sri Ramakrishna Math. ISBN 978-81-7120-121-1. 
• Hardy, P. (1977). "Modern European and Muslim explanations of conversion to Islam in South Asia: A preliminary survey of the literature". Journal of the Royal Asiatic Society of Great Britain & Ireland 109 (2): 177–206. doi:10.1017/s0035869x00133866. 
• Harvey, Andrew (2001). Teachings of the Hindu Mystics. Shambhala. ISBN 978-1-57062-449-0. 
• Hatcher, Brian A. (2015). Hinduism in the Modern World. Routledge. ISBN 978-1-135-04631-6. 
• Heesterman, Jan (2005). "Vedism and Brahmanism". En Jones, Lindsay. The Encyclopedia of Religion 14 (2nd ed.). Macmillan Reference. pp. 9552–9553. ISBN 978-0-02-865733-2. 
• Hefner, Robert W. (1989). [Hinduísmo en Google Books. Hindu Javanese: Tengger Tradition and Islam]. Princeton, NJ: Princeton University Press. ISBN 978-0-691-09413-7. 
• Heitzman, James; Worden, Robert L. (1996). India: a country study. Federal Research Division, Library of Congress. LCCN 96019266. Arquivado dende o orixinal o 29 December 2020. 
• Hillerbrand, Hans J. (2004). Encyclopedia of Protestantism. Routledge. 
• Hiltebeitel, Alf (2002). "Hinduism". En Kitagawa, Joseph. The Religious Traditions of Asia: Religion, History, and Culture. Routledge. ISBN 978-1-136-87597-7. 
• Hiltebeitel, Alf (2007). "Hinduism". En Kitagawa, Joseph. The Religious Traditions of Asia: Religion, History, and Culture (Digital ed.). Routledge. ISBN 978-1-136-87590-8. 
• Hiltebeitel, Alf (2013). "Hinduism". En Kitagawa, Joseph. The Religious Traditions of Asia: Religion, History, and Culture. Routledge. ISBN 978-1-136-87597-7. 
• Holdrege, Barbara A. (1996). Veda and Torah: Transcending the Textuality of Scripture. SUNY Press. ISBN 978-0-7914-1639-6. 
• Holm, Jean; Bowker, John (2001). Sacred Place (pb.). Continuum. ISBN 978-0-8264-5303-7.  ISBN 978-1-6235-6623-4
• Hopfe, Lewis M.; Woodward, Mark R. (2008). Religions of the World. Pearson Education. ISBN 978-0-13-606177-9. Arquivado dende o orixinal o 29 December 2020. 
• Howe, Leo (2001). Hinduism & Hierarchy in Bali. Oxford: James Currey. ISBN 978-0-85255-914-7. 
• Inden, Ronald (1978). "Ritual, Authority, and Cycle Time in Hindu Kingship". En John F. Richards. Kingship and Authority in South Asia. New Delhi: South Asian Studies. 
• Inden, Ronald B. (2000). Imagining India. C. Hurst & Co. Publishers. 
• Isaeva, Natalia (1995). From Early Vedanta to Kashmir Shaivism. Albany, NY: SUNY Press. ISBN 978-0-7914-2449-0. 
• Jain, Andrea (2015). Selling Yoga: from Counterculture to Pop culture. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-939024-3. OCLC 878953765. 
• Jacobsen, Knut A. (2013). Pilgrimage in the Hindu Tradition: Salvific Space. Routledge. ISBN 978-0-415-59038-9. 
• Johnson, W. J. (2009). A Dictionary of Hinduism. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-861025-0. 
• Johnson, Todd M; Grim, Brian J (2013). The World's Religions in Figures: An Introduction to International Religious Demography. John Wiley & Sons. ISBN 978-1-118-32303-8. Arquivado dende o orixinal o 9 December 2019. Consultado o 29 December 2020. 
• Jones, Constance A.; Ryan, James D. (2007). Encyclopedia of Hinduism. Encyclopedia of World Religions. J. Gordon Melton, Series Editor. New York: Facts On File. ISBN 978-0-8160-5458-9. Arquivado dende [Hinduísmo en Google Books. o orixinal] o 2 April 2020. 
• Joseph, Tony (2018). Early Indians: The Story of Our Ancestors and Where We Came From. Juggernaut. 
• Jouhki, Jukka (2006). "Orientalism and India" (PDF). J@rgonia 8. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 25 May 2017. Consultado o 20 November 2013. 
• Kane, P. V. (1953). History of Dharmaśāstra: Ancient and Medieval Religious and Civil Law in India 4. 
• Khanna, Meenakshi (2007). Cultural History Of Medieval India. Berghahn Books. 
• Kim, Hanna H. (2005). "Swaminarayan Movement". En Lindsay Jones. Encyclopedia of Religion: 15-volume Set 13 (2nd ed.). Detroit, MI: MacMillan Reference USA. ISBN 0-02-865735-7. Arquivado dende o orixinal o 29 December 2020 – vía Encyclopedia.com. 
• Kim, Sebastian (2005). In Search of Identity: Debates on Religious Conversion in India. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-567712-6. 
• King, Richard (1999). Orientalism and Religion: Post-Colonial Theory, India and "The Mystic East". Routledge. 
• King, Richard (1999b). "Orientalism and the Modern Myth of "Hinduism"". NUMEN 46 (2): 146–185. doi:10.1163/1568527991517950. Arquivado dende o orixinal o 29 December 2020. Consultado o 29 December 2020. 
• King, Richard (2001). Orientalism and Religion: Post-Colonial Theory, India and "The Mystic East". Taylor & Francis e-Library. 
• Kinney, Ann R.; Klokke, Marijke J.; Kieven, Lydia (2003). [Hinduísmo en Google Books. Worshiping Siva and Buddha: The Temple Art of East Java]. Honolulu: University of Hawaii Press. ISBN 978-0-8248-2779-3. 
• Klostermaier, Klaus K. (1994). A Survey of Hinduism (2nd ed.). SUNY Press. 
• Klostermaier, Klaus K. (2007). A Survey of Hinduism (3rd ed.). SUNY Press. ISBN 978-0-7914-7082-4. Arquivado dende o orixinal o 22 January 2017. Consultado o 27 October 2015. 
• Klostermaier, Klaus K. (5 July 2007a). "The Divine Presence in Space and Time – Murti, Tirtha, Kala". A Survey of Hinduism. SUNY Press. ISBN 978-0-7914-7082-4. 
• Klostermaier, Klaus K. (2007b). Hinduism: A Beginner's Guide. Oneworld Publications. ISBN 978-1-78074-026-3. Arquivado dende o orixinal o 29 December 2020. Consultado o 29 December 2020. 
• Klostermaier, Klaus K. (2010). A Survey of Hinduism (3rd ed.). SUNY Press. ISBN 978-0-7914-8011-3. 
• Klostermaier, Klaus K. (2014). A Concise Encyclopedia of Hinduism. Oneworld Publications. ISBN 978-1-78074-672-2. Arquivado dende o orixinal o 29 December 2020. Consultado o 29 December 2020. 
• Knott, Kim (1998). Hinduism: A Very Short Introduction. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-160645-8. Arquivado dende o orixinal o 29 December 2020. Consultado o 27 October 2015. 
• Koller, John M. (1968). "Puruṣārtha as Human Aims". Philosophy East and West 18 (4): 315–319. JSTOR 1398408. doi:10.2307/1398408. 
• Koller, John M. (1984). "The Sacred Thread: Hinduism in Its Continuity and Diversity, by J. L. Brockington (Book Review)". Philosophy East and West 34 (2): 234–236. JSTOR 1398925. doi:10.2307/1398925. 
• Kramer, Kenneth (1986). World Scriptures: An Introduction to Comparative Religions. Paulist Press. ISBN 978-0-8091-2781-8. 
• Kramrisch, Stella (1976a). The Hindu Temple 1. Motilal Banarsidass. ISBN 978-81-208-0223-0. 
• Kramrisch, Stella (1976b). The Hindu Temple 2. Motilal Banarsidass. ISBN 978-81-208-0224-7. 
• Kurien, Prema (2006). "Multiculturalism and American Religion: The Case of Hindu Indian Americans". Social Forces 85 (2): 723–741. doi:10.1353/sof.2007.0015. 
• Larson, Gerald (1995). India's Agony Over Religion. SUNY Press. ISBN 978-0-7914-2411-7. 
• Larson, Gerald James (2009). "Hinduism". World Religions in America: An Introduction. Westminster John Knox Press. pp. 179–198. ISBN 978-1-61164-047-2. 
• Leaf, Murray J. (2014). The Anthropology of Eastern Religions: Ideas, Organizations, and Constituencies. Lexington Books. ISBN 978-0-7391-9241-2. Arquivado dende o orixinal o 29 December 2020. Consultado o 29 December 2020. 
• Lingat, Robert (1973). The Classical Law of India. University of California Press. ISBN 978-0-520-01898-3. Arquivado dende o orixinal o 22 December 2019. Consultado o 5 July 2017. 
• Lipner, Julius (2009). Hindus: their religious beliefs and practices (2nd ed.). Abingdon: Routledge. ISBN 978-0-203-86464-7. OCLC 812916971. 
• Lochtefeld, James G. (2002a). The Illustrated Encyclopedia of Hinduism: A-M. The Rosen Publishing Group. ISBN 978-0-8239-3179-8. Arquivado dende o orixinal o 28 December 2016. Consultado o 10 November 2017.  ISBN 978-0-8239-2287-1.
• Lochtefeld, James G. (2002n). The Illustrated Encyclopedia of Hinduism: N-Z. The Rosen Publishing Group. ISBN 978-0-8239-3180-4. 
• Lockard, Craig A. (2007). Societies, Networks, and Transitions. Volume I: to 1500. Cengage Learning. ISBN 978-0-618-38612-3. Arquivado dende o orixinal o 26 November 2016. Consultado o 27 October 2015. 
• Long, Jeffrey D. (2013). Jainism: An Introduction. I. B. Tauris. 
• Lorenzen, David N. (1999). "Who Invented Hinduism?". Comparative Studies in Society and History 41 (4): 630–659. doi:10.1017/s0010417599003084. 
• Lorenzen, David N. (2002). "Early Evidence for Tantric Religion". En Harper, Katherine Anne; Brown, Robert L. The Roots of Tantra. State University of New York Press. ISBN 978-0-7914-5306-3. 
• Lorenzen, David N. (2006). Who Invented Hinduism: Essays on Religion in History. Yoda Press. ISBN 978-81-902272-6-1. Arquivado dende o orixinal o 3 January 2017. Consultado o 27 October 2015. 
• Malik, Jamal (2008). Islam in South Asia: A Short History. Brill Academic. ISBN 978-90-04-16859-6. 
• Marsh, Donna (11 May 2015). Doing Business in the Middle East: A cultural and practical guide for all business professionals. Little, Brown Book Group. ISBN 978-1-4721-3567-4. 
• McMahan, David L. (2008). The Making of Buddhist Modernism. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-518327-6. 
• Melton, J. Gordon; Baumann, Martin, eds. (2010). Religions of the world: a comprehensive encyclopedia of beliefs and practices. 6-volume Set (2nd ed.). Santa Barbara; Denver; Oxford: ABC-Clio. ISBN 978-1-59884-203-6. Arquivado dende [Hinduísmo en Google Books. o orixinal] o 30 May 2016. 
• Michaels, Axel (2004). Hinduism: Past and Present. Traducido por Harshav, Barbara. Princeton University Press. ISBN 978-0-691-08953-9. Arquivado dende o orixinal o 5 February 2017. Consultado o 5 July 2017. 
• Michell, George (1977). The Hindu Temple: An Introduction to Its Meaning and Forms. University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-53230-1. Arquivado dende o orixinal o 4 February 2017. Consultado o 27 October 2015. 
• Michell, George (1988). The Hindu Temple: An Introduction to Its Meaning and Forms. University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-53230-1. 
• Misra, Amalendu (2004). Identity and Religion: Foundations of Anti-Islamism in India. SAGE. 
• Monier-Williams, Monier (1974). Brahmanism and Hinduism: Or, Religious Thought and Life in India, as Based on the Veda and Other Sacred Books of the Hindus. Elibron Classics. Adamant Media Corporation. ISBN 978-1-4212-6531-5. Arquivado dende o orixinal o 29 December 2020. Consultado o 8 July 2007. 
• Monier-Williams, Monier (2001). English Sanskrit dictionary. Delhi: Motilal Banarsidass. ISBN 978-81-206-1509-0. Arquivado dende o orixinal o 29 December 2020. Consultado o 24 July 2007. 
• Muesse, Mark William (2003). Great World Religions: Hinduism. 
• Muesse, Mark W. (2011). The Hindu Traditions: A Concise Introduction. Fortress Press. ISBN 978-0-8006-9790-7. 
• Muller, Max (1859). A History of Ancient Sanskrit Literature. London: Williams and Norgate. 
• Nakamura, Hajime (2004). A History of Early Vedanta Philosophy. Part Two. Delhi: Motilal Banarsidass. 
• Narasimhan, Vagheesh M.; Patterson, Nick; Moorjani, Priya; Rohland, Nadin; et al. (2019). "The Formation of Human Populations in South and Central Asia". Science 365 (6457). eaat7487. PMC 6822619. PMID 31488661. doi:10.1126/science.aat7487. Arquivado dende o orixinal o 29 December 2020. Consultado o 29 December 2020. 
• Narayanan, Vasudha (2009). Hinduism. The Rosen Publishing Group. ISBN 978-1-4358-5620-2. 
• Nath, Vijay (2001). "From 'Brahmanism' to 'Hinduism': Negotiating the Myth of the Great Tradition". Social Scientist 29 (3/4): 19–50. JSTOR 3518337. doi:10.2307/3518337. 
• Neusner, Jacob, ed. (2009). World Religions in America: An Introduction (4th ed.). Westminster John Knox Press. ISBN 978-0-664-23320-4. Arquivado dende o orixinal o 18 April 2017. Consultado o 2 July 2015. 
• Nicholson, Andrew J. (2010). Unifying Hinduism: Philosophy and Identity in Indian Intellectual History. South Asia across the disciplines 3. Columbia University Press. ISBN 978-0-231-14986-0. 
• Noble, Allen (1998). "South Asian Sacred Places". Journal of Cultural Geography 17 (2): 1–3. doi:10.1080/08873639809478317. 
• Novetzke, Christian Lee (2013). Religion and Public Memory. Columbia University Press. ISBN 978-0-231-51256-5. 
• Nussbaum, Martha C. (2009). The Clash Within: Democracy, Religious Violence, and India's Future. Harvard University Press. ISBN 978-0-674-03059-6. Arquivado dende o orixinal o 29 December 2020. Consultado o 25 May 2013. 
• Oberlies, T. (1998). Die Religion des Rgveda. Vienna: Institut für Indologie der Universität Wien. ISBN 978-3-900271-32-9. 
• Osborne, E. (2005). Accessing R.E. Founders & Leaders, Buddhism, Hinduism and Sikhism Teacher's Book Mainstream. Folens. 
• Pande, Govind Chandra, ed. (2006). [Hinduísmo en Google Books. India's Interaction with Southeast Asia]. History of Science, Philosophy and Culture in Indian Civilization, vol. 1, part 3. Delhi: Centre for Studies in Civilizations. ISBN 9788187586241. 
• Parpola, Asko (2015). The Roots of Hinduism. The Early Aryans and the Indus Civilization. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-022693-0. Arquivado dende o orixinal o 29 December 2020. Consultado o 29 December 2020. 
• Patel, Iva (2018). "Swaminarayan". En Jain, P.; Sherma, R.; Khanna, M. Hinduism and Tribal Religions. Encyclopedia of Indian Religions. Encyclopedia of Indian Religions. Springer, Dordrecht. pp. 1–6. ISBN 978-94-024-1036-5. doi:10.1007/978-94-024-1036-5_541-1. 
• Pennington, Brian K. (2005). Was Hinduism Invented?: Britons, Indians, and the Colonial Construction. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-516655-2. 
• Phuong, Tran Ky; Lockhart, Bruce (2011). [Hinduísmo en Google Books. The Cham of Vietnam: History, Society and Art]. NUS Press. ISBN 978-9971-69-459-3. 
• Possehl, Gregory L. (11 November 2002). "Indus religion". The Indus Civilization: A Contemporary Perspective. Rowman Altamira. pp. 141–156. ISBN 978-0-7591-1642-9. 
• Prentiss, Karen Pechilis (2014). The Embodiment of Bhakti. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-535190-3. 
• Radhakrishnan, S. (October 1922). "The Hindu Dharma". International Journal of Ethics (Chicago: University of Chicago Press) 33 (1): 1–22. ISSN 1539-297X. JSTOR 2377174. doi:10.1086/intejethi.33.1.2377174. 
• Radhakrishnan, S.; Moore, C. A. (1967). A Source Book in Indian Philosophy. Princeton University Press. ISBN 978-0-691-01958-1. 
• Radhakrishnan, S. (1996). Indian Philosophy 1. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-563820-2. 
• Raju, P. T. (1992). The Philosophical Traditions of India. Delhi: Motilal Banarsidass. 
• Renou, Louis (1964). The Nature of Hinduism. Walker. 
• Richman, Paula (1988). Women, branch stories, and religious rhetoric in a Tamil Buddhist text. Buffalo, NY: Maxwell School of Citizenship and Public Affairs, Syracuse University. ISBN 978-0-915984-90-9. 
• Rinehart, Robin (2004). Contemporary Hinduism: Ritual, Culture, and Practice. ABC-CLIO. 
• Rocher, Ludo (1986). The Puranas. Otto Harrassowitz Verlag. ISBN 978-3-447-02522-5. 
• Modelo:Harvc
• "Shankara's Introduction". [Shankara's Introduction en Google Books. The Brīhād Aranyaka Upanishad]. Traducido por Roer, Edward. 1908. 
• Rosen, Lexington (2017). Sri Chaitanya's Life and Teachings: The Golden Avatara of Divine Love. Lexington Books. 
• Samuel, Geoffrey (2008). The Origins of Yoga and Tantra: Indic Religions to the Thirteenth Century. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-69534-3. 
• Samuel, Geoffrey (2010). The Origins of Yoga and Tantra. Indic Religions to the Thirteenth Century. Cambridge University Press. 
• Sanderson, Alexis (2009). "The Śaiva Age: The Rise and Dominance of Śaivism during the Early Medieval Period". En Einoo, Shingo. Genesis and Development of Tantrism. Institute of Oriental Culture Special Series 23. Tokyo: Institute of Oriental Culture, University of Tokyo. 
• Sargeant, Winthrop; Chapple, Christopher (1984). The Bhagavad Gita. New York: State University of New York Press. ISBN 978-0-87395-831-8. 
• Sen Gupta, Anima (1986). The Evolution of the Sāṃkhya School of Thought. South Asia Books. ISBN 978-81-215-0019-7. 
• Sharf, Robert H. (1993). "The Zen of Japanese Nationalism". History of Religions 33 (1): 1–43. doi:10.1086/463354. Arquivado dende o orixinal o 29 December 2020. Consultado o 8 December 2013. 
• Sharf, Robert H. (1995). "Whose Zen? Zen Nationalism Revisited" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 2 February 2019. Consultado o 8 December 2013. 
• Sharma, Arvind (2000). Classical Hindu Thought: An Introduction. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-564441-8. 
• Sharma, Arvind (2002). "On Hindu, Hindustān, Hinduism and Hindutva". Numen 49 (1): 1–36. JSTOR 3270470. doi:10.1163/15685270252772759. 
• Sharma, Arvind (2003). The Study of Hinduism. University of South Carolina Press. 
• Sharma, Arvind (2011). Hinduism as a Missionary Religion. State University of New York Press. ISBN 978-1-4384-3211-3. 
• Sharma, Suresh K.; Sharma, Usha (2004). Cultural and Religious Heritage of India: Hinduism. Mittal Publications. ISBN 978-81-7099-956-0. Arquivado dende o orixinal o 29 December 2020. Consultado o 29 December 2020. 
• Shults, Brett (2014). "On the Buddha's Use of Some Brahmanical Motifs in Pali Texts". Journal of the Oxford Centre for Buddhist Studies 6: 121–9. 
• Siemens, Herman; Roodt, Vasti (2009). Nietzsche, Power and Politics: Rethinking Nietzsche's Legacy for Political Thought. Walter de Gruyter. ISBN 978-3-11-021733-9. 
• Silverberg, James (1969). "Social Mobility in the Caste System in India: An Interdisciplinary Symposium". The American Journal of Sociology 75 (3): 442–443. doi:10.1086/224812. 
• Shukla, D. N. (1993). Vastu-Sastra: Hindu Science of Architecture. Munshiram Manoharial Publishers. ISBN 978-81-215-0611-3. 
• Singh, Upinder (2008). A History of Ancient and Early Medieval India: From the Stone Age to the 12th Century. Pearson Education India. ISBN 978-81-317-1120-0. Arquivado dende o orixinal o 20 December 2016. Consultado o 2 July 2015. 
• Singh, Upinder (2009). A History of Ancient and Early Medieval India: From the Stone Age to the 12th Century. Longman. ISBN 978-81-317-1677-9. 
• Sjoberg, Andree F. (1990). "The Dravidian Contribution to the Development of Indian Civilization: A Call for a Reassessment". Comparative Civilizations Review 23 (23): 40–74. Article 4. Arquivado dende o orixinal o 29 December 2020. Consultado o 29 December 2020. 
• Smart, Ninian (1993). THE FORMATION RATHER THAN THE ORIGIN OF A TRADITION. DISKUS 1. p. 1. Arquivado dende o orixinal o 2 December 2013. 
• Smart, Ninian (2003). Godsdiensten van de wereld (The World's Religions). Kampen: Uitgeverij Kok. 
• Smelser, Neil J.; Lipset, Seymour Martin, eds. (2005). Social Structure and Mobility in Economic Development. Aldine Transaction. ISBN 978-0-202-30799-2. 
• Smith, Bonnie; Van De Mieroop, Marc; von Glahn, Richard; Lane, Kris (2012). Crossroads and Cultures, Combined Volume: A History of the World's Peoples. Macmillan. ISBN 978-0-312-41017-9. Arquivado dende o orixinal o 29 December 2020. Consultado o 29 December 2020. 
• Sontheimer, Sunther-Dietz, ed. (1989). Hinduism Reconsidered. Manohar. ISBN 8173041989. 
• Sponsel, Leslie Elmer (2012). Spiritual Ecology: A Quiet Revolution. ABC-CLIO. 
• Stein, Burton (2010). A History of India, Second Edition (PDF). Wiley-Blackwell. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 14 January 2014. 
• Stuart-Fox, David J. (2002). Pura Besakih: Temple, religion and society in Bali. Leiden: KITLV Press. ISBN 9789067181464. 
• Sweetman, Will (2004). "The prehistory of Orientalism: Colonialism and the Textual Basis for Bartholomaus Ziegenbalg's Account of Hinduism" (PDF). New Zealand Journal of Asian Studies 6 (2): 12–38. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 7 February 2013. 
• Tattwananda, Swami (n.d.). Vaisnava Sects, Saiva Sects, Mother Worship. Calcutta: Nirmalendra Bikash Sen Gupta. 
• Thapar, R. (1993). Interpreting Early India. Delhi: Oxford University Press. 
• Thompson Platts, John (1884). A dictionary of Urdu, classical Hindī, and English. W. H. Allen & Co., Oxford University. 
• Tiwari, Shiv Kumar (2002). Tribal Roots Of Hinduism. Sarup & Sons. 
• Toropov, Brandon; Buckles, Luke (2011). The Complete Idiot's Guide to World Religions. Penguin. 
• Turner, Bryan S. (1996a). For Weber: Essays on the Sociology of Fate. ISBN 978-0-8039-7634-4. Arquivado dende o orixinal o 29 December 2020. Consultado o 27 October 2015. 
• Viswanathan, G (2003). "Colonialism and the Construction of Hinduism". En Flood, Gavin. The Blackwell Companion to Hinduism. pp. 23–44. ISBN 978-0-470-99869-4. doi:10.1002/9780470998694.ch2. 
• Vivekananda, Swami (1987). Complete Works of Swami Vivekananda. Calcutta: Advaita Ashrama. ISBN 978-81-85301-75-4. 
• Vivekjivandas (2010). Hinduism: An Introduction – Part 1. Ahmedabad: Swaminarayan Aksharpith. ISBN 978-81-7526-433-5. 
• Walker, Benjamin (1968). The Hindu world: an encyclopedic survey of Hinduism. Taylor & Francis. ISBN 978-0-429-62465-0. 
• Werner, Karel (1998). Yoga And Indian Philosophy (Reprint ed.). Motilal Banarsidass. ISBN 978-81-208-1609-1. 
• Werner, Karel (2005). A Popular Dictionary of Hinduism. Routledge. ISBN 978-1-135-79753-9. 
• White, David Gordon (2000). "Introduction". En David Gordon White. Tantra in Practice. Princeton University Press. 
• Widgery, Alban G. (Jan 1930). "The Principles of Hindu Ethics". International Journal of Ethics 40 (2): 232–245. JSTOR 2377977. doi:10.1086/intejethi.40.2.2377977. 
• Wink, André (1991). Al-Hind: the Making of the Indo-Islamic World, Volume 1. Brill Academic. ISBN 978-90-04-09509-0. 
• Witzel, Michael (1995). "Early Sanskritization: Origin and Development of the Kuru state" (PDF). Electronic Journal of Vedic Studies (Praeger) 1 (4). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 11 June 2007. 
• Zimmer, Heinrich (1951). Philosophies of India. Princeton University Press. 

Ligazóns externas

• Arsha Vidya Gurukulam
• A Tribute To Hinduism