José Calviño Domínguez

José Calviño Domínguez
	;
Biografía
Nacemento	século XIX ; Lores, España
Morte	23 de xaneiro de 1947 ; Madrid, España
Deputado nas Cortes republicanas
	Representa: Izquierda Republicana; 9 de marzo de 1936 – 2 de febreiro de 1939 ; Lexislatura: III lexislatura da Segunda República Española ; Circunscrición electoral: A Coruña
Gobernador civil de Biscaia
	outubro de 1931 – setembro de 1932
Gobernador civil da provincia de Pontevedra
	agosto de 1931 – outubro de 1931
Gobernador civil da provincia de Lugo
	abril de 1931 – agosto de 1931
Datos persoais
Educación	Universidade de Santiago de Compostela - dereito (–1913)
Actividade
Lugar de traballo	Madrid
Ocupación	político, procurador, xornalista
Partido político	Izquierda Republicana (1936–); Organización Republicana Gallega Autónoma (1929–1934); Irmandades da Fala (1926–1931); Irmandade Nazonalista Galega (1922–1924)
Familia
Pai	Claudio Calviño Cobas

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: José Calviño.

José Calviño Domínguez, nado en Lores (Meaño) e finado en Madrid o 23 de xaneiro de 1947, foi un avogado e político galego.

Traxectoria

Fillo de Claudio Calviño Cobas e María Domínguez, e sobriño de José Calviño Cobas. Licenciado en Dereito pola Universidade de Santiago de Compostela (1913).^[1] Foi nomeado Xuíz municipal de Meaño para o período 1918-1922,^[2] pero renunciou ao cargo e estableceuse na Coruña como procurador en 1918.^[3] Colaborou en Vida Gallega e El Ideal Gallego e na revista Vida e foi correspondente de El Pueblo Gallego na Coruña.^[4] Presentouse ás eleccións municipais de 1920 como republicano, pero non foi elixido. Integrou a delegación da Irmandade Nazonalista Galega na Coruña dende a súa fundación en xaneiro de 1923.^[5] Militante de Acción Republicana, en 1930 formou parte do Comité Executivo da Federación Republicana Gallega e participou no Pacto de Lestrobe. Coa proclamación da República foi nomeado gobernador civil de Lugo en abril de 1931, pasando en agosto a ser gobernador de Pontevedra e en outubro de Biscaia, onde permaneceu ata setembro de 1932, cando foi nomeado Director xeral de Administración civil (o 17 de setembro de 1932) e posteriormente Director Xeral de Beneficencia (o 6 de maio de 1933), posto do que dimitiu o 19 de setembro de 1933.

Integrado en Izquierda Republicana, foi elixido deputado do Fronte Popular pola provincia da Coruña nas eleccións xerais de 1936. Ao rematar a guerra civil exiliouse en Biarritz (Francia) onde foi detido pola Gestapo ao confundilo con José Calviño Ozores. Retornou a España pola fronteira de Irún, moi enfermo, a principios de xaneiro de 1947.^[6]

Finou en Madrid o 23 de xaneiro de 1947,^[7] e foi soterrado en Lores (Meaño).

Casou con Dolores Iglesias Babé en 1923, e foi pai de María del Carmen (nada en 1925) e Dolores Calviño Iglesias (nada en 1927).

↑ El Ideal Gallego, 14-22-1913, p. 3.
↑ El Correo de Galicia, 20-10-1917, p. 2.
↑ El Ideal Gallego, 1-2-1918, p. 3.
↑ El Pueblo Gallego, 29-11-1928, p. 1.
↑ Emilio Xosé Ínsua e Xurxo Martínez González (2018) Común temos a patria. Biografía dos irmáns Villar Ponte Xerais:Vigo, p. 293
↑ ABC, 12-1-1947, p. 25
↑ La Voz de Galicia, 26-1-1947, p. 4.

Máiz, Bernardo (1988). Galicia na II República e baixo o franquismo. Vigo: Xerais. ISBN 84-7507-320-4.

Serrallonga i Urquidi, Joan (2007). "El aparato provincial durante la Segunda República. Los gobernadores civiles, 1931-1939" (PDF). Hispania Nova (7). Consultado o 21 de xaneiro de 2013.