Saltar ao contido

Jota Peleteiro

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «José Ignacio Peleteiro»)
Modelo:BiografíaJota Peleteiro

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento16 de xuño de 1991 Editar o valor en Wikidata (33 anos)
A Pobra do Caramiñal, España Editar o valor en Wikidata
Altura180 cm Editar o valor en Wikidata
Peso67 kg Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónfutbolista Editar o valor en Wikidata
Período de actividade2011 Editar o valor en Wikidata -
Deportefútbol Editar o valor en Wikidata
Posición de xogoCentrocampista Editar o valor en Wikidata
Traxectoria Editar o valor en Wikidata
  Equipo Número de partidos xogados Puntos/goles/tantos anotados
2010–2012   Celta Fortuna 68(22)
2011–2014   Celta de Vigo 4(0)
2012–2013→ cesión:    Real Madrid Castilla 3(0)
2013–2014→ cesión:    Sociedad Deportiva Eibar 35(11)
2014–2017 Brentford F.C. 47(11)
2016–2017→ cesión:    Sociedad Deportiva Eibar 18(0)
2017–2019 Birmingham City 72(8)
2019–2020 Aston Villa F.C. 10(0)
2020–2021   Deportivo Alavés 23(0)
  Selección nacional Número de partidos xogados Puntos/goles/tantos anotados
2016–   Galicia 1(0)
Twitter: kingjota Editar o valor en Wikidata

José Ignacio Peleteiro Ramallo, coñecido como Jota Peleteiro ou simplemente Jota,[1] nado na Pobra do Caramiñal o 6 de xuño de 1991, é un exfutbolista galego que xogaba de mediapunta.

Formado na canteira do Celta de Vigo, non encontrou sitio no primeiro equipo, polo que saíu cedido primeiro ao Real Madrid Castilla e logo ao Eibar. No club vasco foi un dos xogadores máis destacados da tempada 2013/14, sendo elixido no once ideal da Segunda División, e na antepenúltima xornada de liga anotou o histórico gol que lle deu ao equipo o ascenso á Primeira División por primeira vez na súa historia. En 2014 puxo rumbo a Inglaterra, onde fichou polo Brentford, equipo do Championship co que tivo destacadas actuacións ata 2017, período entre o cal xogou cedido un ano co Eibar na Primeira División.

Entre 2017 e 2019 militou no Birmingham City, tamén da segunda categoría inglesa, e a continuación fichou polo gran rival histórico de dito club, o Aston Villa, co que debutou na Premier League. Na tempada 2020/21 xogou en Primeira División co Alavés, club no que se retirou aos 30 anos.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Comezos

[editar | editar a fonte]

Formouse como futbolista no Xuventú Aguiño de Ribeira, onde permaneceu até o segundo ano da categoría infantil. Nunha edición do torneo de fútbol base Vigo Cup chamou a atención dos responsables da canteira do Celta de Vigo, e fichou polo equipo celeste.[2] Foi subindo polas diferentes categorías do club e na tempada 2008/09 proclamouse campión da División de Honra Xuvenil, ademais de acadar o subcampionato da Copa de Campións Xuvenil, perdendo a final ante o Fútbol Club Barcelona. En abril de 2010 firmou un contrato profesional co equipo para as cinco seguintes tempadas.[3]

Celta de Vigo B

[editar | editar a fonte]

No verán en 2010 realizou a pretemporada co primeiro equipo en Melgaço, e esa tempada pasou a xogar co Celta B, adestrado por Milo Abelleira, na Segunda División B. Debutou na primeira xornada de liga, marcando un dos catro goles do seu equipo ante o Badajoz (0-4).[4] Titular na maioría de partidos, as súas boas actuacións fixeron que en decembro comezase a adestrar co primeiro equipo, dirixido por Paco Herrera. O 29 de xaneiro de 2011 debutou na Segunda División, nun partido fronte ao Barça B no que entrou nos minutos finais como substituto de Enrique de Lucas.[5]

Pechou a súa primeira tempada como profesional con 32 partidos co filial (e 6 goles) e 4 encontros co primeiro equipo. Na tempada 2011/12 disputou 36 partidos co filial, todos eles como titular, e marcou 16 goles, cifra que o colocou como o terceiro máximo goleador do grupo I da Segunda B, superado só polos tamén galegos Joselu e Rubén Rivera. O seu bo rendemento espertou o interese do Real Madrid, que o incorporou como cedido no verán de 2012 para xogar co seu filial na Segunda División, despois de que o adestrador do Celta, Luis Enrique, o incluíse entre os seus descartes para a vindeira tempada.[6][7][8]

Cesión ao Castilla

[editar | editar a fonte]

A súa cesión ao Real Madrid Castilla supuxo unha freada á súa carreira, pois case non contou para o adestrador José Alberto Toril, que só lle concedeu 48 minutos de xogo en toda a tempada.[9][10] Durante o seu paso por Madrid protagonizou máis noticias da prensa rosa que deportivas, ao comezar unha relación con Jessica Bueno, coñecida polos medios por ser a antiga parella de Kiko Rivera.[9]

Cesión ao Eibar

[editar | editar a fonte]

Para a tempada 2013/14 volveu saír cedido, desta vez ao Eibar, tamén de Segunda División. Axiña se converteu nunha importante peza do equipo vasco, adestrado por Gaizka Garitano e nun dos mellores xogadores da liga.[11] Disputou un total de 37 partidos e marcou 11 goles, un deles o histórico tanto ante o Alavés na antepenúltima xornada, que supuxo o ascenso do Eibar á Primeira División por primeira vez na súa historia.[12][13] Ao remate da tempada foi un dos candidatos ao premio ao mellor centrocampista de ataque da Segunda División, que foi finalmente para Ayoze Pérez,[14] e foi elixido no once ideal do campionato.[15]

Brentford

[editar | editar a fonte]

No verán de 2014 deixou o Celta de Vigo e asinou contrato co Brentford, equipo que viña de ascender ao Championship, o segundo nivel do fútbol inglés. Debutou co seu novo club o 19 de agosto, nunha vitoria por 1-2 sobre o Blackpool en Bloomfield Road, onde saltou ao campo na segunda parte como substituto de Moses Odubajo.[16] Marcou o seu primeiro gol o 27 de setembro, no seu sétimo encontro co equipo, nunha vitoria por 2-0 diante do Leeds United en Griffin Park.[17]

Pechou a súa primeira tempada nas illas británicas con 46 partidos e 11 goles, sendo un dos xogadores máis destacados do Brentford e contribuíndo á clasificación do equipo para a fase de ascenso.[18] Ademais foi elixido no once ideal da xornada en dúas ocasións.[19][20] Comezou a tempada 2015/16 sufrindo unha lesión nos ligamentos do xeonllo que precisou dunha intervención cirúrxica, polo que pasou varios meses de baixa.[21] Reapareceu en decembro e disputou catro partidos máis, antes de regresar a España no mercado invernal por motivos persoais.[22][23]

Cesión ao Eibar

[editar | editar a fonte]

En xaneiro de 2016 anunciouse o seu regreso ao Eibar, nunha cesión por 18 meses. O seu debut na Primeira División tivo lugar no estadio de San Mamés, na xornada 21 da tempada 2015/16, nunha derrota por 5-2 ante o Athletic Club.[24] Disputou un total de 20 partidos co equipo de Mendilibar no que restaba de tempada e na primeira metade da seguinte, antes de ser recuperado polo Brentford en xaneiro de 2017.[25]

Regreso a Brentford

[editar | editar a fonte]

De volta en Brentford disputou 21 encontros de liga nos que marcou 12 goles, entre eles un triplete diante do Rotherham United.[26] As súas destacadas actuacións en febreiro, con cinco goles e dúas asistencias en cinco partidos, fixeron que fose candidato a mellor xogador do mes.[27] A pesar de xogar só media tempada co club, acabou como o terceiro máximo goleador do equipo, só por detrás de Lasse Vibe e Scott Hogan.[28]

Birmingham City

[editar | editar a fonte]

Comezou a tempada 2017/18 co Brentford, pero a finais de agosto de 2017 foi traspasado ao Birmingham City, tamén da segunda categoría inglesa.[29] Foi un dos seis debutantes do Birmingham na xornada 6 ante o Norwich City, que rematou con derrota pola mínima.[30][31] Comezou no Birmingham como titular pero acabou perdendo a confianza do adestrador Steve Cotterill e caeu dos onces iniciais a partir de decembro. Regresou á titularidade coa chegada ao banco de Garry Monk en marzo,[32] e converteuse nun dos xogadores máis importantes do equipo no treito final da tempada, contribuíndo de xeito destacado a saír dos postos de descenso e á salvación do equipo.[33][34]

Na tempada 2018/18 disputou case tódolos partidos de liga, a maioría deles como titular e pechou o seu paso polos Blues cun total de 75 encontros, 8 goles e 11 asistencias.

Aston Villa

[editar | editar a fonte]

O 5 de agosto de 2019 deixou o Birmingham para fichar polo gran rival histórico do club, o Aston Villa, tamén de Birmingham, no mesmo día no que Gary Gardner realizou o camiño inverso.[35] O Aston Villa viña de ascender á Premier League, e no equipo reencontrouse co seu antigo adestrador no Brentford, Dean Smith. Debutou na máxima categoría inglesa o 10 de agosto, nun partido contra o Tottenham de Pochettino no Tottenham Hotspur Stadium de Londres, partido que acabou en derrota por 3-1.[36] Marcou o seu único gol co club o 25 de setembro, nunha vitoria por 3-1 sobre o Brighton & Hove Albion, correspondente á EFL Cup.[37]

Con todo, despois do primeiro terzo da competición, apenas volveu dispoñer de minutos, situación que non mellorou co inicio da tempada seguinte. Finalmente, o 3 de outubro de 2020 deixou o club, despois de chegar a un acordo para a rescisión do seu contrato.[38]

Deportivo Alavés

[editar | editar a fonte]

Ao día seguinte de deixar o Aston Villa, asinou un contrato por un ano co Deportivo Alavés, da Primeira División.[39] Disputou un total de 25 partidos co equipo vasco, polo que pasaron ata tres adestradores durante a tempada 2020/21, e que acabou salvando a categoría nas xornadas finais despois de ocupar postos de descenso durante varias semanas. Ao remate da campaña confirmou a súa marcha do club.[40] A pesar de ter ofertas de varios equipos, a falta de motivación polo fútbol levouno á retirada con só 30 anos.[41]

Selección galega

[editar | editar a fonte]

Foi convocado pola selección galega para o partido contra Venezuela disputado no estadio de Riazor o 20 de maio de 2016, que finalizou con empate (1–1).[42]

Trala retirada do fútbol

[editar | editar a fonte]

Despois de colgar as botas fundou a empresa Ramalloc Innovation Corporation, centrada na innovación e a introdución de novas tecnoloxías no sector agrario.[43]

Vida persoal

[editar | editar a fonte]

Dende o ano 2013 mantivo unha relación coa modelo sevillana Jessica Bueno, coa que casou en 2015 e coa que tivo dous fillos: José Ignacio e Alejandro. Separáronse a finais de 2022.[44] En febreiro de 2024 anunciou a súa conversión ao islam e catro meses despois casou coa modelo serbia Ajla Etemovic na cidade saudita de Abha.[45]

Palmarés

[editar | editar a fonte]
Eibar

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ "Ficha en www.celtavigo.net". Arquivado dende o orixinal o 10 de febreiro de 2011. Consultado o 06 de febreiro de 2011. 
  2. ↑ Trasbach, Gonzalo (28 de decembro de 2010). "«Trabajo para llegar al primer equipo la próxima campaña»". La Voz de Galicia (en castelán). Consultado o 4 de xuño de 2022. 
  3. ↑ "El Celta renueva a Abelleira". Faro de Vigo (en castelán). 20 de abril de 2010. Consultado o 4 de xuño de 2022. 
  4. ↑ "El Celta comienza goleando a domicilio y se convierte en líder". La Voz de Galicia (en castelán). 30 de agosto de 2010. Consultado o 4 de xuño de 2022. 
  5. ↑ "El Celta pierde el segundo puesto tras arañar un empate". Marca (en castelán). 29 de xaneiro de 2011. Consultado o 4 de xuño de 2022. 
  6. ↑ "Bustos, Toni y Jota, descartados por Luis Enrique". Marca (en castelán). 2 de xullo de 2013. Consultado o 4 de xuño de 2022. 
  7. ↑ Sevilla, Álvaro (3 de setembro de 2012). "«Quizás sea la época del Aguiño la que más he disfrutado»". La Voz de Galicia (en castelán). Consultado o 4 de xuño de 2022. 
  8. ↑ "Jota: "Una cesión al Real Madrid Castilla está muy bien"". Faro de Vigo (en castelán). 31 de agosto de 2012. Consultado o 4 de xuño de 2022. 
  9. ↑ 9,0 9,1 Baena Salado, Mikel (9 de abril de 2016). "Jota comparte agente con Bale". As (en castelán). Consultado o 4 de xuño de 2022. 
  10. ↑ Molina, Carlos (30 de outubro de 2013). "Jota Peleteiro se atasca". Mundo Deportivo (en castelán). Consultado o 4 de xuño de 2022. 
  11. ↑ "Jota Peleteiro y Garitano, elegidos mejor jugador y entrenador de febrero" (en castelán). 27 de febreiro de 2014. Consultado o 4 de xuño de 2022. 
  12. ↑ "Un golazo de Jota Peleteiro lleva al Eibar a Primera división". Marca (en castelán). 25 de maio de 2014. Consultado o 4 de xuño de 2022. 
  13. ↑ "Jota asciende en la tabla de goleadores con un gol histórico para el Eibar". Mundo Deportivo (en castelán). 25 de maio de 2014. Consultado o 4 de xuño de 2022. 
  14. ↑ "Ayoze Pérez, 'Mejor Centrocampista de Ataque de la Liga Adelante 2013-14'" (en castelán). 27 de outubro de 2014. Consultado o 4 de xuño de 2022. 
  15. ↑ "El once ideal de la Liga Adelante 2013/14". Liga de Fútbol Profesional (en castelán). 9 de xuño de 2014. Consultado o 4 de xuño de 2022. 
  16. ↑ "Stuart Dallas scored the winner as Brentford secured their first Championship win of the season and left Blackpool bottom without a point". BBC (en inglés). 19 de agosto de 2014. Consultado o 4 de xuño de 2022. 
  17. ↑ "Leeds United started life under new boss Darko Milanic with a disappointing defeat at Brentford.". BBC (en inglés). 27 de setembro de 2014. Consultado o 4 de xuño de 2022. 
  18. ↑ "Prizes handed out at Player of the Season Awards Dinner" (en inglés). 3 de maio de 2015. Arquivado dende o orixinal o 04 de xuño de 2022. Consultado o 4 de xuño de 2022. 
  19. ↑ "Sky Bet Football League Team of the Week" (en inglés). 22 de decembro de 2014. Consultado o 4 de xuño de 2022. 
  20. ↑ "Sky Bet Football League Team of the Week" (en inglés). 5 de maio de 2015. Consultado o 4 de xuño de 2022. 
  21. ↑ "Jota estará dos meses de baja tras ser operado de una lesión en el tobillo". La Voz de Galicia (en castelán). 20 de agosto de 2015. Consultado o 4 de xuño de 2022. 
  22. ↑ "Peleteiro vuelve al Eibar durante temporada y media" (en castelán). 16 de xaneiro de 2016. Consultado o 4 de xuño de 2022. 
  23. ↑ "Jota Peleteiro deja el Brentford y regresa al Eibar en calidad de cedido" (en castelán). 16 de xaneiro de 2016. Consultado o 4 de xuño de 2022. 
  24. ↑ "Aduriz vence el mano a mano a Bastón en San Mamés" (en castelán). 24 de xaneiro de 2016. Consultado o 4 de xuño de 2022. 
  25. ↑ "Jota: Brentford midfielder to return early from loan spell with La Liga club Eibar". BBC (en inglés). 31 de decembro de 2016. Consultado o 4 de xuño de 2022. 
  26. ↑ "Un hat-trick de Jota Peleteiro da la victoria al Brentford". Marca (en castelán). 25 de febreiro de 2017. Consultado o 4 de xuño de 2022. 
  27. ↑ "Jota nominated for Sky Bet Championship Player of the Month" (en inglés). 9 de marzo de 2017. Arquivado dende o orixinal o 01 de decembro de 2020. Consultado o 4 de xuño de 2022. 
  28. ↑ "Tempada 2016/17 do Brentford". soccerbase.com (en inglés). Consultado o 4 de xuño de 2022. 
  29. ↑ "Birmingham City: Jota, Maxime Colin and Jason Lowe join Championship club". BBC (en inglés). 31 de agosto de 2017. Consultado o 5 de xuño de 2022. 
  30. ↑ "Nelson Oliveira's fourth-minute goal was enough to give Norwich a slender victory over Birmingham at Carrow Road.". BBC (en inglés). 9 de setembro de 2017. Consultado o 5 de xuño de 2022. 
  31. ↑ Dick, Brian (9 de setembro de 2017). "Birmingham City player ratings: How we rated the new look Blues against Norwich City" (en inglés). Consultado o 5 de xuño de 2022. 
  32. ↑ "Birmingham City climbed out of the Championship relegation zone with victory over mid-table Ipswich.". BBC (en inglés). 31 de marzo de 2018. Consultado o 5 de xuño de 2022. 
  33. ↑ Dicken, Alex (30 de xullo de 2018). "How Garry Monk has transformed Jota - and why it will only get better" (en inglés). Consultado o 5 de xuño de 2022. 
  34. ↑ Bharat, Dario (10 de setembro de 2018). "'I have the confidence' The story of Jota’s Birmingham City career so far" (en inglés). Consultado o 5 de xuño de 2022. 
  35. ↑ "Jota: Aston Villa sign Birmingham forward as Gary Gardner goes in opposite direction". BBC (en inglés). 5 de xuño de 2019. Consultado o 5 de xuño de 2022. 
  36. ↑ "Estatísticas de Jota na tempada 2019/20". soccerbase.com (en inglés). Consultado o 5 de xuño de 2022. 
  37. ↑ "Brighton 1-3 Aston Villa: Jack Grealish scores third against young Seagulls". Sky Sports (en inglés). 25 de setembro de 2019. Consultado o 5 de xuño de 2022. 
  38. ↑ "Villa announce Jota departure" (en inglés). 3 de outubro de 2020. Consultado o 5 de xuño de 2022. 
  39. ↑ "Jota Peleteiro ficha por el Deportivo Alavés". Deportivo Alavés (en castelán). 4 de outubro de 2020. Consultado o 5 de xuño de 2022. 
  40. ↑ Nuño, Nuria (26 de maio de 2021). "Peleteiro se despide del Alavés: «Se queda en las mejores manos»" (en castelán). Consultado o 5 de xuño de 2022. 
  41. ↑ "Jota Peleteiro se retira: "No quería jugar por dinero y sin motivación"" (en castelán). 12 de outubro de 2022. Consultado o 5 de xuño de 2023. 
  42. ↑ Pardo, Miguel (21 de maio de 2016). "Galicia brilla e promete continuidade na festa do fútbol da terra". Praza.gal. Consultado o 22 de maio de 2016. 
  43. ↑ Madueño, Juan Diego (12 de outubro de 2024). "La transformación de Jota Peleteiro, con 750 kilos, musulmán, mujer serbia, pero 'peleado' con su ex: "Cuando me retiré sabía que tenía algo gordo entre las manos"" (en castelán). Consultado o 26 de outubro de 2024. 
  44. ↑ "Jessica Bueno y Jota Peleteiro se separan: las claves de su ruptura". HOLA (en castelán). 2022-11-30. Consultado o 2022-11-30. 
  45. ↑ "Jota Peleteiro se casa con Ajla Etemovic en Arabia Saudí". As (en castelán). 26 de outubro de 2024. Consultado o 26 de outubro de 2024. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jota_Peleteiro&oldid=6872433»