Juan Carlos I (L-61)

Juan Carlos I (L-61)
	; O Juan Carlos I en maio de 2011
Estaleiro	Navantia en Ferrol e Fene
Clase	Juan Carlos I (é o único)
Tipo	LHD
Operador	Armada Española
Porto de rexistro	Rota
Botado	10 de marzo de 2008
Asignado	30 de setembro de 2010
Destino	Base de Rota
Características xerais
Desprazamento	27.079 t
Eslora	230,82 m
Manga	32 m
Puntal	27,5 m
Calado	6,9 m
Cubertas	11
Armamento	4 canóns de 20 mm,; 4 metralladoras de 12,7 mm
Propulsión	Turbina de gas de 19,75 MW e dous xeradores diésel de 7,86 MW
Potencia	30 000 cv
Velocidade	21 nós
Autonomía	9.000 m.n a 15 nós
Tripulación	247 (29 oficiais, 40 suboficiais e 178 mariñeiros)
Tropas	1.200
Capacidade	Vehículos lixeiros (nivel superior): 2046 m², Vehículos pesados (nivel inferior): 1400 m², 975 m² (dique inundable)
Aeronaves	helicópteros NH90,helicópteros Boeing CH-47 Chinook, avións tipo AV-8B Harrier II Plus o F35B
	Rexistro Lloyd's Register;

O Juan Carlos I (L-61), catalogado inicialmente como Buque de Proxección Estratéxica, é un novedoso buque de asalto anfibio da Armada Española botado o 10 de marzo de 2008 pola empresa española Navantia (Ferrol)^[2] que recibe o seu nome en honor ao xefe do Estado, o rei Xoán Carlos I de España. Este buque é o de maior tamaño e tonelaxe que tivo a Armada Española en toda a súa historia.

Características

O Juan Carlos I é un buque de guerra multipropósito, da Armada Española, similar aos LHD estadounidenses da Clase Wasp, coa adición do ski-jump a proa para mellorar as capacidades de carga de combustible e armamento dos avións V/STOL, ademais dun novo sistema de propulsión eléctrico de longa autonomía. O deseño foi aprobado en setembro de 2003 en Navantia (Ferrol) e comezou a construción o 20 de maio de 2005.

A construción do BPE (Buque de Proxección Estratéxica) encádrase nun marco histórico de aumento dos orzamentos e a asunción gradual de maiores responsabilidades internacionais por parte de España. O novo buque debe desempeñar un papel importante na frota. Unha plataforma que ten un rol dual:

Apoiar a mobilidade dos infantes de mariña, suplementando ao resto do Grupo Anfibio. Este é o seu rol primario, como testemuña o seu numeración, L-61. O buque ten capacidade para permitir completar a proxección dunha Brigada conxunta de Infantaría de Mariña.
Realizar funcións de transporte estratéxico das forzas de terra.
Entre as súas funcións previstas, estaba a de actuar como plataforma alternativa do portaavións Príncipe de Asturias para operar a aviación embarcada, cando devandito buque estivese inmobilizado por obras. Trala anticipada baixa en febreiro de 2013 do Príncipe de Asturias o Juan Carlos I é o único buque con capacidade de operar aeronaves de á fixa na Armada española.

A función do buque enmárcase dentro da estrutura da Frota da Armada nun sólido Grupo de Proxección, con unidades aeronavales e anfibias (así como os dous buques de apoio logístico). Tamén se alinea co cambio estratéxico da US Navy, ao apostar polas "brown waters" e a "litoral warfare", abandonando o carácter exclusivo que han ter as "blue and green waters" e o control de grandes extensións do océano. A Armada española redefiniu tamén a súa estratexia definíndose como unha forza que proxecte a súa poder no litoral e sobre a costa e, presumiblemente, cara ao interior. Por iso faise necesario potenciar as capacidades anfibias con buques modernos e polivalentes para operacións de paz, anfibias ou humanitarias. Non debe esquecerse que xunto á entrada en servizo deste buque realizouse a potenciación da Infantaría de Mariña Española con novas lanchas LCM-1E, vehículos MOWAG Piranha, mísiles Spike entre outros.

Dotación

A tripulación do buque está en torno aos 243 efectivos, con equipos e elementos de axuda para 1200 soldados.

Dotación propia: 247
Estado Maior: 103
Persoal Forza de Desembarco: 890
Grupo Naval de Praia: 23
Dotación Unidades Aéreas Embarcadas: 172.

Operacións anfibias

Posúe un dique inundable con capacidade para aloxar ata catro transportes de desembarco anfibio LCM-1E e catro supercat ou un "hóvercraft" LCAC (landing craft, air cushion). Así mesmo conta cun hospital con dous quirófanos, sala de odontología, enfermería, UCI, raios X, laboratorio, farmacia. O garaxe e o hangar están construídos en dous niveis de 6000 m² e son espazos versátiles, con capacidade para 6000 t de carga cada un:

Garaxe de vehículos pesados con 1410 metros cadrados.
Garaxe de vehículos lixeiros de 1880 metros cadrados.
Hangar: 990 m²
Municións: 600 m².

Equipamento

Sensores


Sistema	Fabricante	Notas
Sistema Integrado de Control de Plataforma (SICP)	Navantia
Sistema de combate (SCOMBA)	Navantia	Planexado con AEGIS estadounidense, versión Armada Española
Sistema de navegación DIANA	Indra Sistemas	^[3]
Consolas multifunción CONAM	Sainsel	12 consolas, 2 de tres monitores e 10 de dous monitores
Sistema de Vixilancia Optrónica	Tecnobit
Radar principal	Indra Sistemas	modelo LANZA-N
Radar de superficie	Indra Sistemas	modelo ARIES-Nav
Radar secundario	Indra Sistemas	modelo ARIES SAAS
Radar de aproximación de aeronaves	Indra Sistemas	modelo ARIES PAR
Radar ESM/ECM	Indra Sistemas	modelo Rigel
IFF	Indra Sistemas	incluídos modos 5 e modo S
Sistema de comunicaciones integradas ICCS-5	EID ^[4]
Sistemas de enlaces de datos Link-11 e Link-22	Tecnobit
WECDIS	Sainsel
Sistema de Control de Persoal e Material	GMV

Armamento


Sistema	País	Fabricante	Notas
Canón automático		McDonnell Douglas	4 montaxes modelo M242 Bushmaster de 25 mm
Metralladoras		Browning Arms	4 do modelo Browning M2 de 12,7 mm

Propulsión


Sistema	Fabricante	Notas
CODLAG
Turbina	General Electric	General Electric LM2500, 19 750 kW
Xeradores eléctricos	Navantia	2 motores modelo Navantia-MAN de 7860 kW
Propulsores azimutales	Siemens - Schottel	2 pods de 11 000 kW