Juan Guzmán
.jpg) (2005)  | |
| Nome orixinal | (es) Juan Guzmán Tapia |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 22 de abril de 1939 San Salvador, O Salvador |
| Morte | 22 de xaneiro de 2021 (81 anos) Chile |
| Educación | Pontificia Universidade Católica de Chile Colégio Saint George (pt)  |
| Actividade | |
| Ocupación | xuíz, avogado |
| Membro de | |
| Familia | |
| Pai | Juan Guzmán Cruchaga |
| Premios | |
| |
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde febreiro de 2016.) |
Juan Salvador Guzmán Tapia, nado en San Salvador (O Salvador) o 22 de abril de 1939 e finado o 22 de xaneiro de 2021,[1] é un xuíz chileno, coñecido pola instrución de causas contra os militares chilenos implicados en torturas e asasinatos durante a ditadura de Augusto Pinochet.
Vida
[editar | editar a fonte]Fillo do poeta e diplomático Juan Guzmán Cruchaga e de Raquel Tapia, pasou a súa infancia en Colombia (1941-43), Venezuela (1948) e Estados Unidos (1943-48 e 1949-51). En 1951 volveu a Chile e dous anos máis tarde trasladouse a Arxentina.
Regresou ao seu país, onde estudou no Saint George's College e onde se licenciou en Dereito na Universidade Católica de Chile en 1965. En 1967 obtivo unha bolsa para estudar Filosofía do Dereito en París (Francia). En 1968 coñeceu a Inés Watine, filla dun membro da Resistencia durante a segunda guerra mundial, con quen casou en 1970 e tivo dúas fillas.
En marzo dese ano partiu aos Estados Unidos para traballar como conselleiro financeiro nun banco de San Francisco e o 30 de agosto retornou a Chile para traballar como xuíz en Panguipulli. Opositor de Allende, apoiou ao principio o golpe de estado do 11 de setembro de 1973 encabezado polo xeneral Augusto Pinochet.
A persecución dos crimes da ditadura
[editar | editar a fonte]Ao ano seguinte foi nomeado xuíz en Santiago de Chile, onde descubriu os crimes da ditadura de Pinochet. En 1983 foi trasladado á Corte de Apelacións de Talca, da que foi presidente en 1986. En 1989 foi designado para a Corte de Apelacións de Santiago, onde foi membro da Corte Marcial ata o retorno da democracia (1990).
En 1998 investigou varias querelas contra Pinochet por homicidio no contexto da «operación Caravana da morte» (setembro de 1973). O 16 de outubro dese mesmo ano, Pinochet foi detido en Londres (Inglaterra), logo da causa seguida polo xuíz español Baltasar Garzón. Entre 1999 e 2004 dirixiu numerosas exhumacións de restos de «detidos desaparecidos», a raíz dos que ideou o delito de «secuestro permanente». En 2000 logrou o desaforo de Pinochet (na súa calidade de senador vitalicio) no marco de 19 delitos de secuestro permanente, aos que se lles sumaron outros 57 casos de homicidio e foi procesado. Con todo, tempo despois a Corte de Apelacións deixou sen efecto o procesamento ao acoller un recurso de amparo da defensa. En 2001 abriuse un novo proceso contra Pinochet, que foi sobresido definitivamente por motivos de saúde (fallo confirmado en 2002).
Obras
[editar | editar a fonte]Guzmán retirouse en 2005 e publicou as súas memorias en francés Au bord du monde. Les Mémoires du juge de Pinochet. Actualmente é o decano da Facultade de Ciencias Xurídicas e Sociais da Universidade Central de Chile. Outras obras súas son La sentencia e Ética profesional del abogado.
Recibiu os premios Jordi Xifra (Universidade de Xirona) e Oscar Romero (Dayton University).
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Fallece Juan Guzmán Tapia, el juez que procesó a Augusto Pinochet". 24Horas.cl (en castelán). 2021-01-22. Consultado o 2021-01-22.
