Konstantin Tsiolkovskii

Konstantin Tsiolkovskii
	;
Biografía
Nacemento	5 de setembro de 1857 (Xuliano) ; Izhevskoe (Imperio Ruso)
Morte	19 de setembro de 1935 (78 anos); Kaluga (Unión Soviética)
Lugar de sepultura	Kaluga (pt)
Relixión	Ateísmo
Educación	Vyatka men's gymnasium (en)
Actividade
Campo de traballo	Astronáutica, ballooning (en) e rocket dynamics (en)
Lugar de traballo	Borovsk (pt)
Ocupación	Enxeñeiro de aviación, filósofo, astrónomo, científico, cosmólogo, físico, escritor, escritor de ciencia ficción, matemático, inventor, mestre
Membro de	Academia de Ciencias da URSS
Influencias	Jules Verne
Obra
	Obras destacables Equação de foguete de Tsiolkovsky (pt) ;
Familia
Familia	Q6545773
Cónxuxe	Q28357677
Fillos	Q15707329
Pai	Q131577849
Premios
	(1976) Salón Espacial Internacional da Fama; (1932) Bandeira Vermella do Traballo; Orde de Santa Ana; Orde de Santa Ana, 3ª clase; Orde de Santo Estanislau; Orde de Santo Estanislau, 3ª clase ;
	Sinatura
Descrito pola fonte	Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Циолковский Константин Эдуардович); Obálky knih, ; Moskovskaia entsiklopedia: Litsa Moskvi

Este artigo amosa letras cirílicas. Sen o soporte axeitado, o texto pode mostrar símbolos sen sentido, coma caixas, marcas e outros.

Konstantin Eduardovich Tsiolkovskii (en ruso: Константин Эдуардович Циолковский) nado en Izhevskoe (Riazan) o 17 de setembro de 1857 e finado en Kaluga o 19 de setembro de 1935, foi un científico ruso, pioneiro na teoría da Astronáutica e impulsor teórico dos foguetes espaciais. As súas obras máis tarde inspiraron os principais enxeñeiros de foguetes como Sergey Korolev e Glushko Valentín e contribuíron ao éxito do programa espacial soviético.

Traxectoria

Nos seus primeiros anos viviu en Ryazan, ao sur de Moscova. Cando tiña 10 anos unha febre produciulle a perda completa da audición do oído esquerdo, o que o imposibilitou o resto da súa vida.

Aos 16 anos trasladouse a Moscova onde aprendeu por si mesmo matemáticas, mecánica analítica, astronomía física e química na biblioteca de Moscova.

En 1897 construíu o primeiro túnel de vento de Rusia, o que permitiu comprobar características aerodinámicas de modelos de aeronaves diferentes. A academia das ciencias outorgoulle diñeiro para construír un túnel de vento máis grande.

Inspirado pola novela Da terra á lúa de Jules Verne teorizou moitos aspectos dos viaxes espaciais e da propulsión de foguetes.

Está considerando o pai dos voos espaciais e a primeira persoa en concibir un ascensor espacial.^[1]

Con 22 anos o Ministerio outorgoulle unha praza de mestre, profesión que exerceu ata a súa xubilación en 1920.

Publicacións científicas

Gradualmente Tsiolkovskii foi centrar a súa atención nos voos espaciais e comezou a escribir sobre o espazo. O seu libro Грезы о Земле и небе, Greozy o zemie i Neve (Soños da Terra e do Ceo) foi publicado en 1895; o ano seguinte publicou un artigo sobre como comunicarse con seres doutro planeta.

En 1903 aparecía publicado no número cinco da revista Nauchnoe Obozrenie a súa Изследование мировых пространств реактивными приборами Izsledovanie mirobykh prostranstv reactivymi privorami ( Investigación do espazo por medio de motores de reacción) definindo os cálculos básicos dos voos espaciais modernos. Tsiolkovskii describiu en profundidade o uso de foguetes para o lanzamento de naves espaciais orbitais.

Estableceu a relación de masas dos foguetes e en consecuencia a fórmula fundamental da astronáutica. Propuxo o sistema de foguetes segmentados, aceptado universalmente, e a substitución do combustible sólido da época por propergol líquido, de maior rendemento.

A época entre 1910 e 1920 demostrou ser especialmente produtiva, publicou dez grandes obras que tentaban esclarecer a natureza dos corpos en órbita, o desenvolvemento de principios científicos de vehículos de reacción, deseño de estacións espaciais orbitais ou as viaxes interplanetarios.