Leonor de Viseu
.png)  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 2 de maio de 1458 Beja, Portugal |
| Morte | 17 de novembro de 1525 (67 anos) Lisboa, Portugal |
| Lugar de sepultura | Igreja da Madre de Deus (pt)  |
| Raíña de Portugal | |
| | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Reino de Portugal |
| Actividade | |
| Ocupación | política |
| Lingua | Lingua portuguesa |
Outro | |
| Título | Raíña de Portugal |
| Familia | Dinastía de Avis |
| Cónxuxe | Xoán II de Portugal (1471 (Gregoriano)–) |
| Fillos | Afonso, Príncipe de Portugal (pt) |
| Pais | Fernando de Portugal e Beatriz de Portugal, Duquesa de Viseu (pt) |
| Irmáns | Isabel de Viseu (pt) , Manuel I de Portugal, João, Duque de Viseu (pt) e Diogo, Duque de Viseu (pt) |
Sinatura  | |
  | |
Leonor de Viseu, nada en Beja no 2 de maio de 1458 e finada en Lisboa no 17 de novembro de 1525, foi infanta de Portugal e raíña consorte de Portugal entre 1481 e 1495.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Era filla do infante Fernando de Portugal, Duque de Viseu, e da infanta Beatriz de Aveiro.[1] Era neta do rei Eduardo I de Portugal,[2] e de Leonor de Aragón e irmá do futuro rei Manuel I de Portugal.
Casou en xaneiro de 1471 en Setúbal co futuro rei Xoán II de Portugal, o seu curmán. Desta unión naceron:
- o infante Afonso de Portugal casou en 1490 con Isabel de Aragón, filla dos Reis Católicos.
- O Infante Xoán de Portugal
Xoán II tivo un fillo bastardo da súa relación cunha dama de compañía da raíña consorte, Xurxo de Lencastre. O rei tentou lexitimar a este fillo, e o certo é que o seu primoxénito estaba casado coa herdeira dos Reis Católicos e isto supuxo unha posible anexión da coroa portuguesa á coroa hispánica. A raíña Leonor opúxose con todas as súas forzas facendo que, á morte do rei, o irmán de Leonor fose nomeado herdeiro ao trono xa que era o parente lexítimo máis próximo do rei, e ascendeu ao trono en 1495 co nome de Manuel I de Portugal.[1]
Á morte de Xoán II en 1495, sucedeuno Manuel I, irmán de Eleonor. Foi coñecida como a "vella raíña" e continuou sendo importante na corte, de feito foi rexente máis dunha vez. Despois retirouse ao Palau de Xabregas, porque Xoán III non lle permitiu retirarse ao convento de Odivelas. [3]
Apoiou a fundación do Hospital de Todos os Santos de Lisboa, considerado o mellor centro hospitalario da época e que foi a orixe do hospital termal de Caldas da Rainha, que leva o nome da súa honra. Tamén mandou construír o convento da Madre de Deus.[3]
Morreu en Xabregas o 17 de novembro de 1525.[3] Á súa morte foi enterrada no Mosteiro da Virxe María de Enxabregas.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 Livermore, H. V. (1966-01-02). A New History of Portugal (en inglés). CUP Archive.
- ↑ Villa-Real y Valdivia 1899, p. 26.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 "Leonor de Avis, fundadora da Misericórdias". RTP Ensina (en portugués). Consultado o 2024-09-15.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Commons ten máis contidos multimedia sobre: Leonor de Viseu |
|
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Leonor de Viseu  |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- de Paula, Francisco (1899). Tres princesas lusitanas. Bosquejos históricos (PDF) (en castelán). Granada: Tip. lit. de la Vda. é Hijos de P. V. Sabatel.
